Έχω ειλικρινά σιχαθεί τον τρόπο με τον οποίο από το 2011 και μετά σε κάθε τρεις νομοθετικές ρυθμίσεις, η μία είναι δώρο -για τις τράπεζες. Τις σώσαμε. Κόντεψε να πτωχεύσει η χώρα για να διασωθούν οι τράπεζες. Τις ανακεφαλαιοποιήσαμε. Τους δώσαμε προίκα. Τους κάνουμε τα χατήρια. Τις νταντεύουμε. Εξαντλούμε την εφευρετικότητά μας στην εξεύρεση τρόπων και μέσων που θα τις ωφελήσουν σε βάρος του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου.
Τις έχουμε στα όπα όπα για να περνάν τα τεστ κοπώσεως. Έλεος. Τώρα τελευταία, η ελληνική κοινοβουλευτική τραπεζοκρατία δια τουΑθανασίου, στέλνει ένα ακόμα τραπεζονομοσχέδιο προς ψήφιση και, πιο συγκεκριμένα:
Στο νομοσχέδιο για τις τροποποιήσεις του κώδικα πολιτικής δικονομίας που έχουν σκοπό την επιτάχυνση των διαδικασιών απονομής δικαιοσύνης, ακούστε έναν τρόπο "επιτάχυνσης" που σκέφτηκαν: να σας παίρνουν το σπίτι που χρωστάτε στο 1/3 της αντικειμενικής! Ωραία "επιτάχυνση", ε; Και όμως.
Στο νομοσχέδιο για τις τροποποιήσεις του κώδικα πολιτικής δικονομίας που έχουν σκοπό την επιτάχυνση των διαδικασιών απονομής δικαιοσύνης, ακούστε έναν τρόπο "επιτάχυνσης" που σκέφτηκαν: να σας παίρνουν το σπίτι που χρωστάτε στο 1/3 της αντικειμενικής! Ωραία "επιτάχυνση", ε; Και όμως.
Συνδυάστε την αλλαγή αυτή με την αναπροσαρμογή (στις περισσότερες περιπτώσεις προς τα κάτω) των αντικειμενικών που επιβάλλει το στε και σκεφτείτε:
Το αγοράσατε το ακίνητο τρεις φορές πάνω από την αντικειμενική του. Ήρθε ειδικός επιστημονικός συνεργάτης της τράπεζας που τον πληρώσατε με τα έξοδα φακέλου, το κοίταξε από εδώ, το κοίταξε από εκεί και είπε: ναι, αυτό το ακίνητο αξίζει τα λεφτά του δανείου. Σας έδωσε τα χρήματα η τράπεζα και σας το υποθήκευσε στο 130% της "αξίας". Σας έκλεισε το μάτι σπάζοντας το δάνειο σε "στεγαστικό" (αντικειμενική) και "επισκευαστικό" (υπολοιπο μέχρι την εμπορική). Δεν σας ζήτησε ποσοστό του να καταβληθεί από δικά σας μετρητά. Δεν απαίτησε η δόση σας να μην ξεπερνάει το 30% των συνολικών εισοδημάτων σας. Τίποτα. Σας φόρεσε το κουστουμάκι και έκτοτε εσείς χτυπιέστε, μαδιέστε και ακόμα τόκους αποπληρώνετε, η δε τράπεζα πλένει τα χέρια της σαν πόντιος Πιλάτος και σκορδοκαΐλα της μεγάλη αν εσείς τώρα δυσκολεύεστε/ κωλύεστε/ αδυνατείτε να πληρώσετε.
Το αγοράσατε το ακίνητο τρεις φορές πάνω από την αντικειμενική του. Ήρθε ειδικός επιστημονικός συνεργάτης της τράπεζας που τον πληρώσατε με τα έξοδα φακέλου, το κοίταξε από εδώ, το κοίταξε από εκεί και είπε: ναι, αυτό το ακίνητο αξίζει τα λεφτά του δανείου. Σας έδωσε τα χρήματα η τράπεζα και σας το υποθήκευσε στο 130% της "αξίας". Σας έκλεισε το μάτι σπάζοντας το δάνειο σε "στεγαστικό" (αντικειμενική) και "επισκευαστικό" (υπολοιπο μέχρι την εμπορική). Δεν σας ζήτησε ποσοστό του να καταβληθεί από δικά σας μετρητά. Δεν απαίτησε η δόση σας να μην ξεπερνάει το 30% των συνολικών εισοδημάτων σας. Τίποτα. Σας φόρεσε το κουστουμάκι και έκτοτε εσείς χτυπιέστε, μαδιέστε και ακόμα τόκους αποπληρώνετε, η δε τράπεζα πλένει τα χέρια της σαν πόντιος Πιλάτος και σκορδοκαΐλα της μεγάλη αν εσείς τώρα δυσκολεύεστε/ κωλύεστε/ αδυνατείτε να πληρώσετε.
Όταν περάσατε την κόκκινη γραμμή, η τράπεζα ξεκίνησε διαδικασίες εκπλειστηριασμού του ακινήτου σας. Ένεκα η κρίση, όμως, no money no honey και της έμεναν τα ακίνητα αμανάτι, εξαιρουμένων των υπερπεριπτώσεων που ακόμα ενδιαφέρουν τα κοράκια. Γιατί δυσκολευόταν; Γιατί έπρεπε να βγάζει τα ακίνητα στο σφυρί για τα 2/3 της αντικειμενικής και η υπερπροσφορά ακινήτων σε συνδυασμό με την ελλειψη ρευστότητας, κατέστησαν τα 2/3 της αντικειμενικης "πολλά". Οποτε, τι κάνει η ελληνική τραπεζονομοθεσια για να διευκολύνει τις τράπεζες; Αφήνει να χτυπιούνται τα ακίνητα στους πλειστηριασμούς στο 1/3 της αντικειμενικης. Και καπάκι αναμένεται μείωση των αντικειμενικών. 3 φορές πάνω απο την παλιά αντικειμενική το αγοράσετε, στο 1/3 της νέας αντικειμενικής σας το παίρνουν και καλή ψυχή. Φυσικά εξακολουθείτε να χρωστάτε το υπόλοιπο που εξίσου φυσικα τοκίζεται και στην ουσια και το σπίτι χάνετε και ο βραχνάς σας μένει.
Είχαν και αλλο πρόβλημα οι τράπεζες όμως. Αντε το εκποιούν για φραγκοδίφραγκα. Η τράπεζα τι παίρνει που προηγούνται στην καταταξη διανομης του πλειστηριάσματος οι οφειλές σε εργαζόμενους και σε δημόσιο; Τιποτα δεν παίρνει. "Επιταχυνει (;!)" τις διαδικασίες ο Χάρρυ Πότερ Αθανασιου: εκεί που κατατάσσονται οι εργαζόμενοι και το δημόσιο, εκεί θα κατατάσσονται και οι ενυπόθηκοι δανειστές. Ξεσηκωνόμαστε εμείς: οκ, ασε στην ακρη τους εργαζόμενους. Δε χάνει έσοδα το δημόσιο όταν στριμώχνεις στην ίδια τάξη μαζί του και την τράπεζα (δλδ τον συνηθη ενυπόθηκο δανειστη); don' t panic, μας λένε, θα τα βρούμε από *αλλού*. Αλλά η πικρή πείρα έχει δείξει ότι, στην μικρή θλιβερή μπανανία μας, όπου "αλλού" γράφε "φόρος" ή "περικοπές μισθών-συντάξεων".
Έχει και αλλες ρυθμίσεις αυτό το νομοσχέδιο. Κάποιες καλές (επιστροφη της εκουσίας στα πρωτοδικεία), κάποιες κακές (ρυθμίσεις για προσωποκρατήσεις -εξαιρουμενων, μαντέψτε, των βουλευτών!), καποιες αμφιλεγόμενες (κατάργηση κατα κανόνα της προφορικης διαδικασίας στις τακτικες διαδικασίες με αποτέλεσμα, κατα τη γνώμη μου, απλώς, ο ίδιος αριθμός επιβαρυμένων δικαστών να πρέπει να βγάλει μεγαλύτερο αριθμό αποφάσεων με λιγότερο ξεκαθαρισμένο τροπο). Δεν με απασχολούν όσο οι τραπεζορυθμίσεις, όμως. Οι καλές θα παραμείνουν, τις κακες θα τις απορρίψει η πράξη και σε 1-2 χρόνια θα επιστρέψουμε σε νορμάλ κατάσταση, (όπως επέστρεψαν οι εκουσίες στα πρωτοδικεία μετά την άκυρη περαντζάδα από τα ειρηνοδικεία), οι αμφιλεγόμενες θα δείξουν.
Αυτο που με ενδιαφερει, που βασικά μας ενδιαφέρει όλους τους κλάδους που ασχολούμαστε με την απονομή δικαιοσύνης, είναι αναγκαστικη νομοθετική η καθιέρωση του "δικαίου του ισχυρού", ο οποίος με κάθε πιθανο και απίθανο τρόπο διευκολύνεται σκανδαλωδώς να παίρνει τη λεόντειο μερίδα σε βάρος του κακομοιρίδη που κανένα λόμπυ δεν έχει από πίσω του, να επιβάλλει τα συμφέροντά του. Η με κάθε τρόπο τιμωρία των δανεισμένων και η εύνοια των δανειστών τους φαίνεται να μην έχει πάτο στη φτωχή και σιχαμένη ελληνική τραπεζοκρατία. Και, επειδή πρέπει κάποιος κάποια στιγμή να αντιδράσει, ο νομικός κόσμος, ταλαιπωρημένος άγρια και αυτός από την κρίση, ανέλαβε πρωτοβουλία.
Απέχουμε. Απέχουμε πολλές μέρες, περισσότερες από όσες αντέχουμε. Δεν έχουμε συντεχνιακά αιτήματα αυτή τη φορά. Δεν ωφελούμε την τσέπη μας, τη ζημιώνουμε μόνο μέχρι αηδίας. Καλά κάνουμε. Στις 3 Δεκεμβρίου που λήγει σε πρώτη φάση η αποχή μας, θα δοκιμάσουμε να αφήσουμε στο ίδιο το δικηγορικό σώμα την επιλογή αν θα συνεχίσουμε την αποχή ή όχι. Και μόνο που τα γράφω, ζορίζομαι. Με εκνευρίζουν οι αποχές μας και η παράλογη χρήση τους παλιότερα -εξαντλητικές αποχές για ψύλλου πήδημα, συμβολικές αποχές για σοβαρά θέματα. Ωστόσο. Αυτή τη φορά θα ψηφίζω ναι στις αποχές μέχρι ο Αθανασίου να μαζέψει τα ασυμάζευτα και να αφήσει τον κοσμάκη ήσυχο να παλέψει με τις τράπεζες όπως πάλευε μέχρι σήμερα. Χωρίς περεταίρω ενίσχυση του ισχυρού και ξεβράκωμα του αδυνάτου.
Τελευταίο: Ούτε χρωστάω, ούτε το σπίτι μου κινδυνεύει, ούτε δάνεια έχω. Το ίδιο και πάρα πολλοί συναδέλφοι που απέχουν και θα ψηφίσουν ναι στην αποχή. Απέχουμε γιατί από τις τρεις δυνατές εδω καταστάσεις (υπηρετης του νόμου-ουδέτερος-υπηρέτης της τράπεζας) επιλέγουμε το status activus. Να εύχεστε να κερδίσουμε.
Filothei Varsami
Είχαν και αλλο πρόβλημα οι τράπεζες όμως. Αντε το εκποιούν για φραγκοδίφραγκα. Η τράπεζα τι παίρνει που προηγούνται στην καταταξη διανομης του πλειστηριάσματος οι οφειλές σε εργαζόμενους και σε δημόσιο; Τιποτα δεν παίρνει. "Επιταχυνει (;!)" τις διαδικασίες ο Χάρρυ Πότερ Αθανασιου: εκεί που κατατάσσονται οι εργαζόμενοι και το δημόσιο, εκεί θα κατατάσσονται και οι ενυπόθηκοι δανειστές. Ξεσηκωνόμαστε εμείς: οκ, ασε στην ακρη τους εργαζόμενους. Δε χάνει έσοδα το δημόσιο όταν στριμώχνεις στην ίδια τάξη μαζί του και την τράπεζα (δλδ τον συνηθη ενυπόθηκο δανειστη); don' t panic, μας λένε, θα τα βρούμε από *αλλού*. Αλλά η πικρή πείρα έχει δείξει ότι, στην μικρή θλιβερή μπανανία μας, όπου "αλλού" γράφε "φόρος" ή "περικοπές μισθών-συντάξεων".
Έχει και αλλες ρυθμίσεις αυτό το νομοσχέδιο. Κάποιες καλές (επιστροφη της εκουσίας στα πρωτοδικεία), κάποιες κακές (ρυθμίσεις για προσωποκρατήσεις -εξαιρουμενων, μαντέψτε, των βουλευτών!), καποιες αμφιλεγόμενες (κατάργηση κατα κανόνα της προφορικης διαδικασίας στις τακτικες διαδικασίες με αποτέλεσμα, κατα τη γνώμη μου, απλώς, ο ίδιος αριθμός επιβαρυμένων δικαστών να πρέπει να βγάλει μεγαλύτερο αριθμό αποφάσεων με λιγότερο ξεκαθαρισμένο τροπο). Δεν με απασχολούν όσο οι τραπεζορυθμίσεις, όμως. Οι καλές θα παραμείνουν, τις κακες θα τις απορρίψει η πράξη και σε 1-2 χρόνια θα επιστρέψουμε σε νορμάλ κατάσταση, (όπως επέστρεψαν οι εκουσίες στα πρωτοδικεία μετά την άκυρη περαντζάδα από τα ειρηνοδικεία), οι αμφιλεγόμενες θα δείξουν.
Αυτο που με ενδιαφερει, που βασικά μας ενδιαφέρει όλους τους κλάδους που ασχολούμαστε με την απονομή δικαιοσύνης, είναι αναγκαστικη νομοθετική η καθιέρωση του "δικαίου του ισχυρού", ο οποίος με κάθε πιθανο και απίθανο τρόπο διευκολύνεται σκανδαλωδώς να παίρνει τη λεόντειο μερίδα σε βάρος του κακομοιρίδη που κανένα λόμπυ δεν έχει από πίσω του, να επιβάλλει τα συμφέροντά του. Η με κάθε τρόπο τιμωρία των δανεισμένων και η εύνοια των δανειστών τους φαίνεται να μην έχει πάτο στη φτωχή και σιχαμένη ελληνική τραπεζοκρατία. Και, επειδή πρέπει κάποιος κάποια στιγμή να αντιδράσει, ο νομικός κόσμος, ταλαιπωρημένος άγρια και αυτός από την κρίση, ανέλαβε πρωτοβουλία.
Απέχουμε. Απέχουμε πολλές μέρες, περισσότερες από όσες αντέχουμε. Δεν έχουμε συντεχνιακά αιτήματα αυτή τη φορά. Δεν ωφελούμε την τσέπη μας, τη ζημιώνουμε μόνο μέχρι αηδίας. Καλά κάνουμε. Στις 3 Δεκεμβρίου που λήγει σε πρώτη φάση η αποχή μας, θα δοκιμάσουμε να αφήσουμε στο ίδιο το δικηγορικό σώμα την επιλογή αν θα συνεχίσουμε την αποχή ή όχι. Και μόνο που τα γράφω, ζορίζομαι. Με εκνευρίζουν οι αποχές μας και η παράλογη χρήση τους παλιότερα -εξαντλητικές αποχές για ψύλλου πήδημα, συμβολικές αποχές για σοβαρά θέματα. Ωστόσο. Αυτή τη φορά θα ψηφίζω ναι στις αποχές μέχρι ο Αθανασίου να μαζέψει τα ασυμάζευτα και να αφήσει τον κοσμάκη ήσυχο να παλέψει με τις τράπεζες όπως πάλευε μέχρι σήμερα. Χωρίς περεταίρω ενίσχυση του ισχυρού και ξεβράκωμα του αδυνάτου.
Τελευταίο: Ούτε χρωστάω, ούτε το σπίτι μου κινδυνεύει, ούτε δάνεια έχω. Το ίδιο και πάρα πολλοί συναδέλφοι που απέχουν και θα ψηφίσουν ναι στην αποχή. Απέχουμε γιατί από τις τρεις δυνατές εδω καταστάσεις (υπηρετης του νόμου-ουδέτερος-υπηρέτης της τράπεζας) επιλέγουμε το status activus. Να εύχεστε να κερδίσουμε.
Filothei Varsami
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.