Παλαιότερα λόμπι (lobby) ονομάζονταν στερεότυπα κάποιες ομάδες πίεσης (π.χ εβραϊκό λόμπι, ελληνικό κοκ) κυρίως με εθνικές προεκτάσεις. Ενώ επισήμως δεν αναγνωριζόταν η δύναμή τουw ποτέ ουσιαστικά, στην πραγματικότητα όσες ομάδες λειτουργούσαν παρασκηνιακά επηρέαζαν πρόσωπα και καταστάσεις. Με την πάροδο των χρόνων και την εξέλιξη της πολιτικοοικονομικής θεωρίας τα λόμπι μετεξελίχθηκαν σε καθαρά επαγγελματικό κλάδο.
Η λέξη "λόμπι" (lobby) και "λομπίστας" αναφερόταν αρχικά στους προθάλαμους του Κοινοβουλίου και σήμερα στις προσπάθειες οργανωμένων ομάδων να ασκούν πολιτική προθαλάμων ή διαδρόμων, δηλαδή να προωθούν την επιρροή τους στα μέλη του νομοθετικού σώματος προ κάποιας ψηφοφορίας (π.χ τους κανονισμούς, τις οδηγίες, τον κοινοτικό προϋπολογισμό, κλπ) εξυπηρετώντας τους πελάτες τους.
Μπορεί να αντιπροσωπεύει για παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία, την πολεμική βιομηχανία, εταιρείες χημικών , μη κυβερνητικές οργανώσεις αθώες και…μη, κ.ά.
Κάποιοι από τους λομπίστες είναι πρώην γραφειοκράτες και αξιωματούχοι της Ε.Ε., που τα παράτησαν προκειμένου να γίνουν καλοπληρωμένοι «Διαπιστευμένοι εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων» και με αυτόν τον τίτλο θα τους βρείτε και μέσα από το επίσημο site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων ενός λόμπι είναι η δημιουργία εμπιστοσύνης, με τους νομοθέτες και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Μέσα από σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν μεταξύ άλλων και πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Γι' αυτόν το λόγο ξοδεύουν τεράστια ποσά για γεύματα, πάρτι, ταξιδιωτικές….αποστολές(σε τροπικά νησιά) και άλλες δραστηριότητες στις οποίες καλούν γραφειοκράτες και στελέχη των νομοθετικών σωμάτων της Ε.Ε.
Ένας από τους βασικούς στόχους των εταιρειών αυτών είναι οι διάφορες επιτροπές και οι «ανεξάρτητοι ειδικοί» που συνεργάζονται με το Ευρωκοινοβούλιο.
Η ανάγκη ύπαρξης των «ανεξάρτητων ειδικών» πηγάζει από το γεγονός ότι τα μέλη του Κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίσουν για μια σειρά από περίπλοκα θέματα όπως για παράδειγμα τα χημικά, οι υπηρεσίες, το περιβάλλον, για τα οποία δεν μπορούν να είναι απόλυτοι γνώστες.
Έτσι, η γνώμη αυτών των «ειδικών» βαρύνει σημαντικά στις αποφάσεις τους.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι χιλιάδες λομπίστες προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση στα πάνελ αυτά, δημιουργούνται σημαντικά ερωτήματα.
Ένα εξ αυτών είναι με πόση διαφάνεια επιλέγονται τα μέλη των επιτροπών αυτών.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιάστηκαν να έχουν στο παρελθόν εργαστεί για επιχειρήσεις και συμφέροντα για τα οποία κλήθηκαν αργότερα να εκφέρουν γνώμη ως ανεξάρτητοι ειδήμονες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι τροποποιήσεις ή οι προσθήκες να σχεδιάζονται στην ουσία από ειδήμονες-λομπίστες και συχνά να γίνονται νόμοι.
Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, το Κοινοβούλιο αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε έναν απλό ενδιάμεσο, ο οποίος θα μεταφέρει τα αιτήματα των λόμπι στη μηχανή αποφάσεων της Ε.Ε.
Το θέμα έχει απασχολήσει εδώ και μερικά χρόνια έντονα την ΕΕ. Στις Βρυξέλλες προσπάθησαν να πάρουν κάποια μέτρα (που να εξασφαλίζουν την διαφάνεια) συμβουλευόμενοι και κάποιους λομπίστες (!). Διοργανώθηκαν διάφορα σεμινάρια, ακούστηκαν διάφορες απόψεις και εξετάστηκαν θέσεις και προτάσεις. Μεταξύ αυτών και του ευρωβουλευτή Claude Turmes ο οποίος θεωρεί το γεγονός αυτό ως αδύνατο σημείο του Κοινοβουλίου και θα προτιμούσε να έχει το Κοινοβούλιο περισσότερο προσωπικό, που θα του παράσχει αντικειμενική ενημέρωση.
Το αποτέλεσμα;
Η «Ευρωπαϊκη Αρχιτεκτονική» στο πολιτικό επίπεδο και το εργαλείο ονόματι «Ευρώ» διαμορφώθηκαν για να υπάρξει το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ που παρατηρούμε στην ΕΕ, πολιτικα και οικονομικα!!
Φαίνεται μάλιστα μια προεξάρχουσα φυσιογνωμία του «ευρωπαϊκου οραματισμου» στο πρόσωπο του Richard Nikolaus von Coudenhove-Kalergi, το όνομα του οποίου εδώθηκε σε ένα, οχι ευρέως γνωστό, (Ενδο-ευρωπαϊκο) «βραβείο» για όποιον «εργάσθηκε σθεναρά και αποδοτικά για την Ευρωπαϊκη Ενωποίηση»!!
Το βραβείο Kalergi μάλιστα απενεμηθη το 2012 στον Προεδρο του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάϊ!!
Για διαβάστε για τον «κο Καλέργη» ως πρόσωπο εδώ και κυρίως ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ το βιβλίο του Praktischer Idealismus εδώ και εδώ, σχόλια εδώ.
Και κάπως έτσι κατέληξε η Ε.Ε. σήμερα να θέτει το συμφέρον του χρήματος και των επιχειρήσεων πάνω από τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών
Όπως αναφέρει ο Guardian:
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, επηρεάζουν το 75% της Ευρωπαικής νομοθεσίας!
Το φαινόμενο γνωστό ως “περιστρεφόμενη πόρτα” είναι αυτο στο οποίο πρόσωπα που κατέχουν θέσεις εξουσίας στη διοίκηση, αποχωρούν από τις θέσεις αυτές και μεταπηδούν επί (παχυλό) μισθό στον ιδιωτικό τομέα τον οποίο ως πρόσφατα θεωρητικά ήλεγχαν ή “ρύθμιζαν”. Βγαίνουν θεωρητικά από το δωμάτιο της εξουσίας αλλά επιστρέφουν από την ίδια πόρτα με άλλους όρους, διατηρώντας την ισχύ τους και κυρίως την πρόθεσή τους να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές και συμφέροντα. (πηγή)
Σύμφωνα με ακόμη μια έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, το σύνδρομο της περιστρεφόμενης πόρτας είναι αρκετά διαδεδομένο και ανεξέλεγκτο στους ευρωπαικούς κύκλους εξουσίας. Τα παραδείγματα που δίνει η έκθεση είναι η απλή συλλογή ανοιχτών δεδομένων που συνοδεύουν τους ανθρώπους εξουσίας της Κομισιόν.
Ο Ζοζέ Μπαρόζο, ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ταυτόχρονα ο πολιτικός που χρεώνεται το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και ύποπτες αποφάσεις, φεύγοντας από την Επιτροπή ανέλαβε 22 έμμισθες θέσεις σε ιδρύματα, ινστιτούτα, οργανώσεις.
Ο πρώην Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Τσάρλι Μακρίβι ανέλαβε στην Τράπεζα ΒΝΥ Mellon, σε εταιρεία τραπεζικών υπηρεσιών και στην αεροπορική εταιρεία Ryanair. Ο Γκίντερ Φερχόιγκεν, Επίτροπος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, δημιούργησε δική του εταιρεία λόμπινκ, συνεργάζεται με μία ακόμη και ανέλαβε πόστο αντιπροέδρου σε υπηρεσία της αμαρτωλής Royal Bank of Scotland.
O Χοακίν Αλμούνια με τη σειρά του είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της Ενεργειακής Ένωσης, ενός κολοσσού με διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει καταθέσει αιτήσεις στην Επιτροπή Δεοντολογίας για 13 ακόμη εταιρείες και ιδρύματα.
Από κοντά η Μαρία Δαμανάκη, ως Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας κατέθεσε αίτηση για Πρόεδρος της οργάνωσης Ωκεάνια Πολιτική, ένα παρακλάδι της Μη Κερδοσκοπικής Nature Conservancy, η οποία έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με βρώμικες εταιρείες ενέργειας.
Προφανώς δεν πρόκειται για το μεροκάματό τους, αλλά για μια επικίνδυνη κατάσταση. Σταδιακά η πολιτική αντικαθίσταται από το λομπισμό και τις δημόσιες σχέσεις και οι αποφάσεις μεταφέρονται σε ανεξέλεγκτα από την κοινωνία κέντρα δήθεν τεχνοκρατών. Κύκλοι εταιρειών, ινστιτούτων, ιδιωτικών πανεπιστημίων και οργανώσεων με εύηχα ονόματα, ανακυκλώνουν ανθρώπους κλειδιά δημιουργώντας μια επίφαση εγκυρότητας και ειδικών γνώσεων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ενοικίαση και αγορά γνωριμιών και διασυνδέσεων.
Από ένα σημείο και μετά, αφού καθιερωθεί ως σύστημα έγκυρης τεχνοκρατικής μεταβίβασης γνώσεων και στελεχών, δεν μπορεί να ελεγχθεί αν οι άνθρωποι που κατείχαν θέση στη Διοίκηση εξυπηρέτησαν και με ποιό τρόπο τα επιχειρηματικά συμφέροντα που αργότερα φανερά υπηρέτησαν. Δεν θεωρείται καν αναγκαίο και βαφτίζεται «αγορά».
Στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης το φαινόμενο είναι εκτεταμένο. Το παράδειγμα Παπαδήμου είναι χαρακτηριστικό. Με μια ομάδα τραπεζιτών και στελεχών εταιρειών κυβέρνησαν τη χώρα και επέστρεψαν ξανά στον ιδιωτικό τομέα που φάνηκε γεναιόδωρος.
Ο Γιώργος Προβόπουλος, μέτοχος της Τράπεζας Πειραιώς, έγινε κεντρικός τραπεζίτης και αφού από τη θεσμική αυτή θέση εξυπηρέτησε τους τραπεζίτες επέστρεψε και πάλι με άνεση στις Τράπεζες. Η Αικατερίνη Σαββαίδου, στέλεχος της Pricewater House η οποία μεθόδευσε τη φοροαποφυγή Λάτση και συνεργάστηκε με τις εταιρείες Κόκκαλη (άρθρο), ανέλαβε Γενικός Γραμματέας Εσόδων για να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Σήμερα διώκεται για απιστία γιατί εξυπηρέτησε εταιρεία του Κόκκαλη.
Φαντάζομαι θα επιστρέψει στον ιδιωτικό τομέα ως πολύτιμος γνώστης του συστήματος φορολόγησης αλλά κυρίως ως άνθωπος που γνωρίζει τους κατάλληλους ανθρώπους στη Διοίκηση. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Στουρνάρα μόλις αποχωρήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα τελευταία 5 χρόνια, υπουργοί του οικονομικού τομέα οι οποίοι υπηρέτησαν σε εταιρείες όπως η Goldman Sachs, η Fidelity, η Lazard, όταν ανέλαβαν εξουσία, εξυπηρέτησαν τις εταιρείες αυτές ή τις προσέλαβαν ως συμβούλους δίνοντας τεράστια ποσά. Αποχωρώντας από την πολιτική επιστρέφουν σε αυτό το πλέγμα εταιρειών για να συνεχίσουν.
Αν αυτός ο κύκλος δεν σπάσει, η κοινωνία δεν θα έχει καμιά σχέση με την πολιτική και την εφαρμογή της. Θα ψηφίζει απλώς πολιτικούς οι οποίοι θα αναθέτουν τη διακυβέρνηση στους εργοδότες τους, προσδίδοντάς τους έτσι μεγαλύτερη οικονομική δύναμη και εγκυρότητα. Όσο περισσότερο λειτουργεί ο κύκλος τόσο θα γίνεται πιο στενός και στεγανός. Κατά τα άλλα θα έχουμε Δημοκρατία.
Στην επόμενη λοιπόν απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα σας τρελάνει, πλέον θα ξέρετε!
Επιμέλεια: www.logiosermis.net
Η λέξη "λόμπι" (lobby) και "λομπίστας" αναφερόταν αρχικά στους προθάλαμους του Κοινοβουλίου και σήμερα στις προσπάθειες οργανωμένων ομάδων να ασκούν πολιτική προθαλάμων ή διαδρόμων, δηλαδή να προωθούν την επιρροή τους στα μέλη του νομοθετικού σώματος προ κάποιας ψηφοφορίας (π.χ τους κανονισμούς, τις οδηγίες, τον κοινοτικό προϋπολογισμό, κλπ) εξυπηρετώντας τους πελάτες τους.
Μπορεί να αντιπροσωπεύει για παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία, την πολεμική βιομηχανία, εταιρείες χημικών , μη κυβερνητικές οργανώσεις αθώες και…μη, κ.ά.
Κάποιοι από τους λομπίστες είναι πρώην γραφειοκράτες και αξιωματούχοι της Ε.Ε., που τα παράτησαν προκειμένου να γίνουν καλοπληρωμένοι «Διαπιστευμένοι εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων» και με αυτόν τον τίτλο θα τους βρείτε και μέσα από το επίσημο site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων ενός λόμπι είναι η δημιουργία εμπιστοσύνης, με τους νομοθέτες και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Μέσα από σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν μεταξύ άλλων και πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Γι' αυτόν το λόγο ξοδεύουν τεράστια ποσά για γεύματα, πάρτι, ταξιδιωτικές….αποστολές(σε τροπικά νησιά) και άλλες δραστηριότητες στις οποίες καλούν γραφειοκράτες και στελέχη των νομοθετικών σωμάτων της Ε.Ε.
Ένας από τους βασικούς στόχους των εταιρειών αυτών είναι οι διάφορες επιτροπές και οι «ανεξάρτητοι ειδικοί» που συνεργάζονται με το Ευρωκοινοβούλιο.
Η ανάγκη ύπαρξης των «ανεξάρτητων ειδικών» πηγάζει από το γεγονός ότι τα μέλη του Κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίσουν για μια σειρά από περίπλοκα θέματα όπως για παράδειγμα τα χημικά, οι υπηρεσίες, το περιβάλλον, για τα οποία δεν μπορούν να είναι απόλυτοι γνώστες.
Έτσι, η γνώμη αυτών των «ειδικών» βαρύνει σημαντικά στις αποφάσεις τους.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι χιλιάδες λομπίστες προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση στα πάνελ αυτά, δημιουργούνται σημαντικά ερωτήματα.
Ένα εξ αυτών είναι με πόση διαφάνεια επιλέγονται τα μέλη των επιτροπών αυτών.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιάστηκαν να έχουν στο παρελθόν εργαστεί για επιχειρήσεις και συμφέροντα για τα οποία κλήθηκαν αργότερα να εκφέρουν γνώμη ως ανεξάρτητοι ειδήμονες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι τροποποιήσεις ή οι προσθήκες να σχεδιάζονται στην ουσία από ειδήμονες-λομπίστες και συχνά να γίνονται νόμοι.
Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, το Κοινοβούλιο αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε έναν απλό ενδιάμεσο, ο οποίος θα μεταφέρει τα αιτήματα των λόμπι στη μηχανή αποφάσεων της Ε.Ε.
Το θέμα έχει απασχολήσει εδώ και μερικά χρόνια έντονα την ΕΕ. Στις Βρυξέλλες προσπάθησαν να πάρουν κάποια μέτρα (που να εξασφαλίζουν την διαφάνεια) συμβουλευόμενοι και κάποιους λομπίστες (!). Διοργανώθηκαν διάφορα σεμινάρια, ακούστηκαν διάφορες απόψεις και εξετάστηκαν θέσεις και προτάσεις. Μεταξύ αυτών και του ευρωβουλευτή Claude Turmes ο οποίος θεωρεί το γεγονός αυτό ως αδύνατο σημείο του Κοινοβουλίου και θα προτιμούσε να έχει το Κοινοβούλιο περισσότερο προσωπικό, που θα του παράσχει αντικειμενική ενημέρωση.
Το αποτέλεσμα;
«Τα λόμπι είναι σημαντικά για τις εργασίες των ευρωβουλευτών. Η χάραξη πολιτικής θα ήταν πολύ φτωχότερη χωρίς τη συνδρομή τους» - Alexander Stubb, εισηγητής της τελικής (προς την επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων) έκθεσης σχετικά με τους λομπίστες. (πηγή)Με «κοινή λογική» αν ακούσουμε τα όσα επικαλούνται οι «Ευρωσκεπτικιστές» σήμερα θα καταλάβουμε ενα σημαντικό μέρος των «Ευρωπαϊκων παθολογιών», οι οποιες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ «ΛΑΘΩΝ», αλλά απολύτως εσκεμμένες και μελετημένες.
Η «Ευρωπαϊκη Αρχιτεκτονική» στο πολιτικό επίπεδο και το εργαλείο ονόματι «Ευρώ» διαμορφώθηκαν για να υπάρξει το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ που παρατηρούμε στην ΕΕ, πολιτικα και οικονομικα!!
Φαίνεται μάλιστα μια προεξάρχουσα φυσιογνωμία του «ευρωπαϊκου οραματισμου» στο πρόσωπο του Richard Nikolaus von Coudenhove-Kalergi, το όνομα του οποίου εδώθηκε σε ένα, οχι ευρέως γνωστό, (Ενδο-ευρωπαϊκο) «βραβείο» για όποιον «εργάσθηκε σθεναρά και αποδοτικά για την Ευρωπαϊκη Ενωποίηση»!!
Το βραβείο Kalergi μάλιστα απενεμηθη το 2012 στον Προεδρο του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάϊ!!
Για διαβάστε για τον «κο Καλέργη» ως πρόσωπο εδώ και κυρίως ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ το βιβλίο του Praktischer Idealismus εδώ και εδώ, σχόλια εδώ.
Και κάπως έτσι κατέληξε η Ε.Ε. σήμερα να θέτει το συμφέρον του χρήματος και των επιχειρήσεων πάνω από τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών
Όπως αναφέρει ο Guardian:
«Χιλιάδες επιχειρήσεις, τράπεζες, δικηγορικά γραφεία, εταιρείες συμβούλων δημοσίων σχέσεων και εμπορικές ενώσεις είναι εκεί για να κάνουν τα αυτιά να ακούσουν και να επηρεάσουν τους κανονισμούς και τους νόμους που διαμορφώνουν την ενιαία αγορά της Ευρώπης, να καθορίσουν τις εμπορικές συμφωνίες και να κανονίσουν την οικονομική και εμπορική συμπεριφορά σε μια ένωση με 507 εκατομμύρια ανθρώπους».Ο λομπισμός είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το "Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών" (Corporate Europe Observatory), μια Δεξαμενή Σκέψης που αγωνίζεται για μεγαλύτερη διαφάνεια, υπάρχουν τουλάχιστον 30.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες, αριθμός σχεδόν ίδιος με το προσωπικό των 31.000 που απασχολούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την καθιστούν δεύτερη μόνο μετά την Ουάσιγκτον στη συγκέντρωση εκείνων που επιδιώκουν να επηρεάσουν τη νομοθεσία. Οι λομπίστες υπογράφουν ένα μητρώο διαφάνειας που διευθύνεται από το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή, αν και δεν είναι υποχρεωτικό.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, επηρεάζουν το 75% της Ευρωπαικής νομοθεσίας!
Οι περιστρεφόμενες πόρτες της διαπλοκής
Το φαινόμενο γνωστό ως “περιστρεφόμενη πόρτα” είναι αυτο στο οποίο πρόσωπα που κατέχουν θέσεις εξουσίας στη διοίκηση, αποχωρούν από τις θέσεις αυτές και μεταπηδούν επί (παχυλό) μισθό στον ιδιωτικό τομέα τον οποίο ως πρόσφατα θεωρητικά ήλεγχαν ή “ρύθμιζαν”. Βγαίνουν θεωρητικά από το δωμάτιο της εξουσίας αλλά επιστρέφουν από την ίδια πόρτα με άλλους όρους, διατηρώντας την ισχύ τους και κυρίως την πρόθεσή τους να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές και συμφέροντα. (πηγή)Σύμφωνα με ακόμη μια έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, το σύνδρομο της περιστρεφόμενης πόρτας είναι αρκετά διαδεδομένο και ανεξέλεγκτο στους ευρωπαικούς κύκλους εξουσίας. Τα παραδείγματα που δίνει η έκθεση είναι η απλή συλλογή ανοιχτών δεδομένων που συνοδεύουν τους ανθρώπους εξουσίας της Κομισιόν.
Ο Ζοζέ Μπαρόζο, ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ταυτόχρονα ο πολιτικός που χρεώνεται το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και ύποπτες αποφάσεις, φεύγοντας από την Επιτροπή ανέλαβε 22 έμμισθες θέσεις σε ιδρύματα, ινστιτούτα, οργανώσεις.
Ο πρώην Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Τσάρλι Μακρίβι ανέλαβε στην Τράπεζα ΒΝΥ Mellon, σε εταιρεία τραπεζικών υπηρεσιών και στην αεροπορική εταιρεία Ryanair. Ο Γκίντερ Φερχόιγκεν, Επίτροπος Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, δημιούργησε δική του εταιρεία λόμπινκ, συνεργάζεται με μία ακόμη και ανέλαβε πόστο αντιπροέδρου σε υπηρεσία της αμαρτωλής Royal Bank of Scotland.
O Χοακίν Αλμούνια με τη σειρά του είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της Ενεργειακής Ένωσης, ενός κολοσσού με διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο, ενώ έχει καταθέσει αιτήσεις στην Επιτροπή Δεοντολογίας για 13 ακόμη εταιρείες και ιδρύματα.
Από κοντά η Μαρία Δαμανάκη, ως Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας κατέθεσε αίτηση για Πρόεδρος της οργάνωσης Ωκεάνια Πολιτική, ένα παρακλάδι της Μη Κερδοσκοπικής Nature Conservancy, η οποία έχει κατηγορηθεί για σχέσεις με βρώμικες εταιρείες ενέργειας.
Ο κατάλογος είναι μεγάλος και αποκαλυπτικός.
Προφανώς δεν πρόκειται για το μεροκάματό τους, αλλά για μια επικίνδυνη κατάσταση. Σταδιακά η πολιτική αντικαθίσταται από το λομπισμό και τις δημόσιες σχέσεις και οι αποφάσεις μεταφέρονται σε ανεξέλεγκτα από την κοινωνία κέντρα δήθεν τεχνοκρατών. Κύκλοι εταιρειών, ινστιτούτων, ιδιωτικών πανεπιστημίων και οργανώσεων με εύηχα ονόματα, ανακυκλώνουν ανθρώπους κλειδιά δημιουργώντας μια επίφαση εγκυρότητας και ειδικών γνώσεων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ενοικίαση και αγορά γνωριμιών και διασυνδέσεων.
Από ένα σημείο και μετά, αφού καθιερωθεί ως σύστημα έγκυρης τεχνοκρατικής μεταβίβασης γνώσεων και στελεχών, δεν μπορεί να ελεγχθεί αν οι άνθρωποι που κατείχαν θέση στη Διοίκηση εξυπηρέτησαν και με ποιό τρόπο τα επιχειρηματικά συμφέροντα που αργότερα φανερά υπηρέτησαν. Δεν θεωρείται καν αναγκαίο και βαφτίζεται «αγορά».
Στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης το φαινόμενο είναι εκτεταμένο. Το παράδειγμα Παπαδήμου είναι χαρακτηριστικό. Με μια ομάδα τραπεζιτών και στελεχών εταιρειών κυβέρνησαν τη χώρα και επέστρεψαν ξανά στον ιδιωτικό τομέα που φάνηκε γεναιόδωρος.
Ο Γιώργος Προβόπουλος, μέτοχος της Τράπεζας Πειραιώς, έγινε κεντρικός τραπεζίτης και αφού από τη θεσμική αυτή θέση εξυπηρέτησε τους τραπεζίτες επέστρεψε και πάλι με άνεση στις Τράπεζες. Η Αικατερίνη Σαββαίδου, στέλεχος της Pricewater House η οποία μεθόδευσε τη φοροαποφυγή Λάτση και συνεργάστηκε με τις εταιρείες Κόκκαλη (άρθρο), ανέλαβε Γενικός Γραμματέας Εσόδων για να πατάξει τη φοροδιαφυγή. Σήμερα διώκεται για απιστία γιατί εξυπηρέτησε εταιρεία του Κόκκαλη.
Φαντάζομαι θα επιστρέψει στον ιδιωτικό τομέα ως πολύτιμος γνώστης του συστήματος φορολόγησης αλλά κυρίως ως άνθωπος που γνωρίζει τους κατάλληλους ανθρώπους στη Διοίκηση. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Στουρνάρα μόλις αποχωρήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα τελευταία 5 χρόνια, υπουργοί του οικονομικού τομέα οι οποίοι υπηρέτησαν σε εταιρείες όπως η Goldman Sachs, η Fidelity, η Lazard, όταν ανέλαβαν εξουσία, εξυπηρέτησαν τις εταιρείες αυτές ή τις προσέλαβαν ως συμβούλους δίνοντας τεράστια ποσά. Αποχωρώντας από την πολιτική επιστρέφουν σε αυτό το πλέγμα εταιρειών για να συνεχίσουν.
Αν αυτός ο κύκλος δεν σπάσει, η κοινωνία δεν θα έχει καμιά σχέση με την πολιτική και την εφαρμογή της. Θα ψηφίζει απλώς πολιτικούς οι οποίοι θα αναθέτουν τη διακυβέρνηση στους εργοδότες τους, προσδίδοντάς τους έτσι μεγαλύτερη οικονομική δύναμη και εγκυρότητα. Όσο περισσότερο λειτουργεί ο κύκλος τόσο θα γίνεται πιο στενός και στεγανός. Κατά τα άλλα θα έχουμε Δημοκρατία.
Στην επόμενη λοιπόν απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα σας τρελάνει, πλέον θα ξέρετε!
Επιμέλεια: www.logiosermis.net
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.