Select Menu



 

"Θέλουμε να βγουν μπροστά οι γυναίκες Ρομά"! Λέει η Κυβέρνηση, βρίσκοντας έναν ακόμη ψηφοθηρικό τρόπο προσέλκυσης εκλογικής πελατείας.

Περαιτέρω, λέει η κυβέρνηση, δια των στελεχών της: "Επιθυμούμε η γυναίκα Ρομά να αποτελέσει φορέα αλλαγής για την κοινωνική ένταξη, την ισονομία και τον απεγκλωβισμό των Ρομά από το φαύλο κύκλο της φτώχειας και του αποκλεισμού.

Για τη μάνα Ρομά, ετοιμάζουμε τα πολύκεντρα για εκείνη και τα παιδιά της, για να υποστηρίζονται στις καθημερινές τους ανάγκες.

Για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, που ζουν σε καταυλισμούς μη αποδεκτούς, έχουμε ξεκινήσει το πρόγραμμα της μετεγκατάστασής τους με τους Δήμους και τις Περιφέρειες.

Θέλουμε οι γυναίκες Ρομά να βγουν ενεργά στο προσκήνιο, γιατί πιστεύουμε στις ανεξάντλητες και δημιουργικές δυνάμεις τους" (εδώ, από όπου και η φωτογραφία).

Η φτώχεια και ο συνεπαγόμενος από αυτήν αποκλεισμός, εκτός από περιστασιακή φάση στη ζωή των κοινωνικών ομάδων, είναι έργο της κοινωνίας και της πολιτικής της. Γιατί έφτιαξε έτσι τα πράγματα, κι έκανε τέτοια πολιτική, που κατάφερε να θέσει εμπόδια στην σκέψη των ανθρώπων, στην περιέργεια, στην τόλμη, στην φιλοδοξία και στη δύναμη των ανθρώπων, να αλλάξουν την ζωή και την πορεία τους. Είτε γιατί απαξίωσε την μόρφωση  των ανθρώπων με ανοργάνωτα και ατελέσφορα σχολεία, είτε γιατί έδωσε σημασία μόνο στους ευνοημένους από το περιβάλλον τους, είτε γιατί με την οικονομική της πολιτική δημιούργησε εργασιακά και, συνεπώς, οικονομικά προβλήματα στις οικογένειες, στερώντας έτσι την ευκαιρία στις νέες γενιές να αναπτυχθούν πνευματικά και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.

Η συνεισφορά των γονιών στην ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών είναι κομβικής σημασίας, γιατί αυτή (η ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών)  ξεκινάει ασφαλώς από το σπίτι. Είναι η οικογένεια, αυτή που διαμορφώνει προσωπικότητες και χαρακτήρες, με τις αξίες και τις αρχές που  σαρκώνει στην καθημερινότητα και στην προοπτική της. Η συμπεριφορά των γονιών, μεταξύ τους και προς τα παιδιά τους, αλλά και προς τους γονείς τους και τα άλλα μέλη της κοινωνίας, λογικά, προβάλλεται ως ο τρόπος ζωής της οικογένειας προς τα έξω.

Αυτόν τον τρόπο, στην συνέχεια τα παιδιά θα τον "κουβαλήσουν" στο σχολείο.  Με αυτόν τον τρόπο θα συμπεριφέρονται μέσα στην κοινωνική ομάδα του σχολείου. Συχνά μάλιστα, εκεί, τα παιδιά θα "βγάζουν" όλες τις αντιδράσεις, που δεν τολμούν να τις εξωτερικεύσουν στο σπίτι. Αντίδραση, άρνηση, οκνηρία, πονηριά, προκλητικότητα κι επιθετικότητα ή παθητικότητα κι αδιαφορία. Δεν είναι αμελητέες και οι θετικές εκδηλώσεις των παιδιών, όπως συμμετοχής, φιλίας, συνεργασίας, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ακόμη, και της καλώς νοουμένης περιέργειας και της φιλομάθειας. Αλλά, όλα αυτά, ξεκινούν από το σπίτι. Στο σχολείο, απλώς, όλους αυτούς τους χαρακτήρες έχει να τους "αντιμετωπίσει"  ο καημένος ο δάσκαλος, και συχνά δεν έχει την δυνατότητα γι' αυτό, γιατί του έχουν αφαιρεθεί οι αρμοδιότητες του παιδαγωγού και τού 'χουνε μείνει μονάχα "οι αρμοδιότητες του κήρυκα σε έναν κόσμο κωφών".

Αντί για παιδεία και εκπαίδευση προσφέρει στα παιδιά τις πολιτικές οδηγίες που εκπονεί η κάθε κυβέρνηση προκειμένου  να φτιάξει πολίτες κατά παραγγελίαν, με ειδικά προσόντα και ειδικά μειονεκτήματα: έλλειψη συνεργασίας, έλλειψη ικανότητας αφομοίωσης γνώσεων, ασυνέπεια στην εκτέλεση των καθηκόντων του μαθητή (και αργότερα του πολίτη), αμετροέπεια (του οκνηρού και αδαούς με τα προαιρετικά μαθήματα), αμορφωσιά (του μαθητή και του πολίτη εν συνεχεία), αφού δεν μαθαίνει ούτε τα ελάχιστα.

Το σχολείο είναι ένα για όλους,  αλλά για να μπορούν όλοι να παρακολουθούν τα μαθήματα (όχι όμως και να ανταποκρίνονται!) το διδακτκό επίπεδο είναι στοιχειώδες. Παρά την γνωστή εκπαιδευτική αρχή πως "ο μαθητής θα θυμάται σχεδόν τα μισά από όσα θα ακούσει", η εκπαιδευτική ύλη διαρκώς απομειούται, έτσι ώστε, στο τέλος, τα μισά που θα θυμούνται οι μαθητές μετά την απομάκρυνσή τους από το σχολείο, θα είναι κάποιες λίγες, τυχαίες και  σκόρπιες αράδες, μπερδεμένες μεταξύ τους.

Η χορήγηση σπιτιών, που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, με κρατική δαπάνη, σε μια κατηγορία πολιτών (ρομά) δεν μπορεί να είναι πανάκεια για τα προβήματα αυτής της κοινωνικής ομάδας, πολύ περισσότερο όταν η ομάδα αυτή διάγει νομαδικό βίο, ως στοιχείο του πολιτισμικού της υποβάθρου.

Πολυκέντρα, λουτροκαμπινέδες, μαγειρεία, κλπ καθημερινές διευκολύνσεις των πολιτών δεν μπορεί να γίνονται με δημόσια δαπάνη. Μπορεί το σοβιετικό μοντέλο να είχε στερήσει από τον κόσμο την δυνατότητα να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του, αλλά σε μια κοινωνία ανοιχτής οικονομίας, αυτό είναι ατομικός στόχος, που η πολιτεία μπορεί μόνο να τον εμποδίσει.

Ο προϋπολογισμός της χώρας δεν παρέχεται στην κυβέρνηση για να σοβιετοποιήσει την χώρα. Αλλά για να κάνει έργα ανάπτυξης, ασφάλειας, υγείας, παιδείας, κρατικών δομών για όλους τους πολίτες, δικαιοσύνη για όλους όταν θίγονται στα δικαιώματά τους, κι όχι για να παρέχει στοιχειώδεις διευκολύνσεις σε  ανθρώπους που δεν τις χρειάζονται, γιατί ο τρόπος ζωής τους δεν τις προβλέπει και η πολιτισμική τους πρακτική δεν τις συμπεριλαμβάνει. Δεν θα γίνουν όλες οι γυναίκες των ρομά πλούσιες (με επιδότηση) ή φτωχές (αξιοπρεπείς) μικροαστές,  που θα ψωνίζουν συνολάκια από το Κολωνάκι. Οι Ρομά έχουνε διαφορετικό μοντέλο ζωής, και πρέπει να ενισχυθούν για να βρούν τον τρόπο που θα βελτιώσουν αυτό το μοντέλο και το επίπεδο ανάπτυξής τους.

Η κυβέρνηση δεν είναι εδώ για να λύσει τα προβλήματα μιας κοινωνικής ομάδας, ώστε να την κάνει ίδια με τις άλλες. Είναι εδώ για να χαράσσει πολιτικές ανάπτυξης, ασφάλειας, δικαίου, παιδείας, υγείας, δικαιοσύνης για όλους τους πολίτες. Για να μας προστατεύει από εξωτερικούς εχθρούς, για να συνάπτει συμφωνίες με άλλες χώρες σε όφελος του λαού και του έθνους, για να συνεργάζεται με άλλες χώρες σε όλα εκείνα τα πράγματα που προάγουν το συμφέρον του λαού και του έθνους, για να συμμετάσχει με όρους αλληλεγγύης προς άλλους λαούς που έχουν ανάγκη σε περίπτωση μη προβλεπόμενης κακοτυχίας τους, θεομηνίες κλπ.

Η μόρφωση των παιδιών της ομάδας των ρομά, είναι ασφαλώς χρήσιμη και αναγκαία, αλλά θα μπορούσε, ως στόχος, να είναι ενιαίος  με τον στόχο της εκπαίδευσης όλων των υπόλοιπων παιδιών στην χώρα. Δεν αποτελούν ξεχωριστή και ιδιαίτερη ανάγκη για την χώρα.

Κατά καιρούς "βγάζουμε μπροστά" διάφορες κοινωνικές ομάδες, παλαιότερα τις απολυμένες καθαρίστριες και τώρα τους ρομά, για να εκθέσουμε όσους -για οποιοδήποτε λόγο- δεν συμπορευθούν απολύτως, με τον στόχο για παροχές και βελτιώσεις υπέρ των ομάδων του προσκηνίου.

Αυτό όμως συνιστά μια απολύτως λαϊκίστικη τακτική. Για τον εξής λόγο: Η χρησιμοποίηση του ενδεούς, προς συμπαράσταση και εξυπηρέτηση του οποίου σπεύδουν πολιτικά κάποιοι, ως μέσου για να δείξουμε την "πολιτική" μας ευαισθησία, είναι ψευδεπίγραφη, είναι εικονική και φευγαλέα. Ασφαλώς, δεν νοείται άνθρωπος που θα ταχθεί με την παραμονή κάποιου στην εξαθλίωση. Πολύ περισσότερο ένα πολιτικό κόμμα, που έχει και το προφανές συμφέρον και το ενδιαφέρον για ψήφους. Όμως, η έξοδος από την εξαθλίωση δεν γίνεται με περιστασιακές (ούτε πολύ περισσότερο με διαρκείς)  υλικές παροχές, όσο με  οικονομικές κι εργασιακές ευκαιρίες και με την ανάληψη της σχετικής ευθύνης από τον άμεσα ενδιαφερόμενο.

Οι γυναικείες πρωτοπορείες που θα προβάλλουν αιτήματα, όπως η κάθε πρωτοπορεία που προβάλλει αιτήματα για παροχές και διευκολύνσεις είναι πολιτική του ζητιάνου, του τεμπέλη, του αχαϊρευτου,  και δεν μπορεί αυτό να αποτελεί κυβερνητική παρότρυνση. Γιατί συνιστά προσβολή στους ρομά (και σε όλους τους ανθρώπους που ζητάνε), που θίγει τα θεμελιώδη δικαιώματά τους στην προσωπικότητα, την ιδιοπροσωτεία της φυλής τους, ή την περιστασιακή ανάγκη τους, όπως στην περίπτωση των απολυμένων καθαριστριών.

Η άρση του αποκλεισμού δεν γίνεται με το να τους φέρουμε στο προσκήνιο για λίγες μέρες, ώστε να αισθανθούν μέλη του "θιάσου του λαού", αλλά με το να σεβαστούμε την ιδιοπροσωπεία των ρομά και να τους ζητήσουμε να μας δείξουν τα καλύτερά τους έργα και τις σπουδαιότερες από τις ικανότητες και τις δυνατότητές τους Δεν είναι οι άμοιροι φτωχοί, που θα τους ελεήσει η κάθε κυβέρνηση με τα ποσά που θα κόψει από τους άλλους. Είναι επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, οικογενειάρχες και επαγγελματίες, που μπορεί να είναι νόμιμοι ή παράνομοι και να φέρονται αντιστοίχως. Ως πολίτες, θα πρέπει να έχουν από την πλευρά της πολιτείας ό,τι παρέχεται σε όλους, χωρίς διάκριση φυλής, και να απαιτείται και από αυτούς η τήρηση του νόμου σε όλα τα επίπεδα. 

Χορηγίες βασιλίσσης προς άπορες κορασίδες, τέλος! Οι βασίλισσες εξέλιπαν, και μαζί κι ο κρατικός θησαυρός! Μείναμε μόνοι μας και πρέπει όλοι να εργαστούμε και να εξ-οικονομήσουμε. Δεν υπάρχει περιθώριο για κομματικές χάρες, για προσωπικές διευκολύνσεις και για επιδοτήσεις  ψήφων. Επί τέλους! δεν μοιράζετε τα δικά σας! Μιλάτε για τα τελευταία ψιλά του ταμείου!

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top