Select Menu



Πολύ σοβαρή η δήλωση της νεαράς υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, πως "το νέο παραγωγικό μοντέλο πρέπει να στηρίζεται σε σταθερές βάσεις, δηλαδή στην επένδυση στην εργασία και σε υγιείς εργασιακές σχέσεις και να υποστηρίζεται από μηχανισμούς κοινωνικής συνοχής" (πηγή). Κι εγώ κάθομαι και προσπαθώ να συνδέσω την πραγματικότητα με τα λόγια τούτα και το ουσιαστικό περιεχόμενό τους.

Πιστέψτε με, δεν βρίσκω περιεχόμενο σε τούτα τα λόγια. Και δεν βρίσκω να απεικονίζουν καμμιά υπαρκτή πραγματικότητα. Πώς να σας το ειπώ, είναι κενά, ψεύτικα, αδειανά, άχρηστα!

Δείτε γιατί: Τί σημαίνει παραγωγικό μοντέλο; τί σημαίνει επένδυση στην εργασία; τί σημαίνει υγιείς εργασιακές σχέσεις; τί σημαίνει μηχανισμός κοινωνικής συνοχής; Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Το παραγωγικό μοντέλο το νοιώθω σαν μια διαδικασία (και τρόπο οργάνωσης της) παραγωγής αγαθών  (νέων ή μεταποιημένων, δεν έχει σημασία) και υπηρεσιών, που γίνεται (η παραγωγή) για την εξυπηρέτηση αναγκών των ανθρώπων και των δομών της πολιτείας, χάριν της κοινωνικής ζωής (και μάλιστα αφορά πραγματικές ανάγκες, παρούσες ή μελλοντικές, κι όχι εικονικές).

Το παραγωγικό μοντέλο δεν μπορεί να επιβάλλεται δια νόμου, και μάλιστα εκ των προτέρων θεσπιζομένου -σαν συνταγή από την οποία δεν μπορείς να αποκλίνεις-, αλλά προκύπτει από την προοπτική που έχει και από την επιβεβαίωση του αρχικού σχεδιασμού ως κατάλληλου και αποδοτικού. Δεν μπορεί να αποτελεί εμμονή του νομοθέτη.

Η επένδυση στην εργασία είναι μια σοβιετική κενολογία. Εξηγούμαι: Όταν αποσκοπείται "η απασχόληση του ατόμου", αυτό γίνεται για να κοιμάται ξέγνοιαστο το άτομο πως "κάποιος θα πληρώνει για τις ώρες που ο εργαζόμενος θα κουνάει τα χέρια του, ή τα πόδια του, ή το μυαλό του -δεν έχει καμμιά σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα αν δεν μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα- προς συγκεκριμένη κατεύθυνση". 

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι πολλά. Αρχικά θα πρέπει να βρεθεί αυτός που θα πληρώνει τον εργαζόμενο και (να βρεθούν και) οι επιχειρηματικές του προσδοκίες. Εν συνεχεία πρέπει να προσδιοριστεί το αγαθό που θα παράγεται, και η χρησιμότητα, ή η αναγκαιότητα που θα εξυπηρετείται από το παραγόμενο αγαθό ή την προσφερόμενη υπηρεσία. Τέλος, πρέπει να ευρεθεί ο πελάτης/καταναλωτής που θα το αγοράσει, αλλά και να υπάρχει πράγματι η απαιτούμενη αγοραστική του δύναμη, ώστε να είναι δυνατόν να αποκτήσει το αγαθό ή την υπηρεσία.

Οι υγιείς εργασιακές σχέσεις, είναι μια χαράδρα, στην οποία έχουμε πέσει όλοι μαζί, σήμερα στην νεωτερική μας εποχή. Διότι αλλιώς εννοεί τις υγιείς εργασιακές σχέσεις η αριστερή ιδεολογία και αλλιώς η καπιταλιστική οικονομία.

Η αριστερή ιδεολογία (με σλόγκαν το δίκιο του εργάτη), βλέπει τον εργαζόμενο ως τον αδύναμο και ανίσχυρο κοινωνικό κρίκο που οφείλει η πλουτοκρατία να τον χρηματοδοτεί ικανοποιητικά και να τον προστατεύει.

Ο καπιταλισμός πάλι, βλέπει τις δαπάνες της εργασίας και κάθε συμπαρομαρτούμενη με την εργασία δαπάνη (ασφ. εισφορές και επιδόματα) ως παράγοντες μείωσης του διαρκώς επιδιωκόμενου μέγιστου κέρδους.

Η αριστερή ιδεολογία, που μετέφερε το σοβιετικό μοντέλο [κρατική απασχόληση σε όλους] σε καπιταλιστικές συνθήκες, ακούει για τα δικαίωματα και τις ελευθερίες που διακηρύσσει ο καπιταλιστικός "ελεύθερος" κόσμος και θεωρεί πως ο καπιταλισμός, πράγματι, λειτουργεί σε συνθήκες ελευθερίας. Ο καπιταλισμός όμως -στην πράξη- μιλάει για την δική του ελευθερία, κι όχι για την ελευθερία των υπηρετών του. Γι' αυτό μιλάει για ανταγωνιστικές οικονομίες. Δηλαδή για παραγωγή με το ελάχιστο κόστος και το μέγιστο κέρδος. Αυτοί απαιτούν την ανέλπιδη αιχμαλωσία των εργαζομένων, χωρίς να σταματούν σ' αυτό. Απαιτούν και "επί πίνακι" την κεφαλή, οποιουδήποτε μικροανταγωνιστή πάει να σηκώσει επιχειρηματικά το κεφάλι του. Και στις αποφάσεις τους αυτές, ζητάνε πολιτικούς, ηθικούς, οικονομικούς, επιτελικούς κλπ συνεργούς. Βλέπετε η συνομολόγηση των συμφωνιών των ισχυρών, δεν είναι έγκλημα, είναι σύμβαση, είναι συνθήκη! Και θέλει πολύ καιρό για να αποκαλυφθεί πως είναι έγκλημα.

Οι πολιτικοί που λαβαίνουν την εντολή διακυβέρνησης μιας χώρας, κι έχουν όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, θα πρέπει να γνωρίζουν, ή να φαντάζονται, τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Εκείνοι που έχουνε όραμα απλώς να γίνουνε σπουδαίοι, για να τους χαιρετάνε οι γείτονες και για να καμαρώνει η μαμά τους και οι φίλοι τους, ή για να πάρουνε την ρεβάνς από τους πολιτικούς τους αντιπάλους (ή εμείς ή αυτοί! λένε κάποιοι), έχουνε συγκεκριμένες προκλήσεις να αντιμετωπίσουν. Αυτοί δεν θα γίνουν σπουδαίοι απλώς και μόνο επειδή θα τρωγοπίνουνε παρέα με τους ισχυρούς. Αυτοί, πρέπει να γνωρίζουν, πως (θα είναι εκείνοι που) θα στρώνουν το τραπέζι των ισχυρών και θα ετοιμάζουν τους "μεζέδες" (εργαζόμενους, επιχειρηματίες κλπ. εγχώριους ανταγωνιστές), που θα τους σερβίρουν στους πράγματι μεγάλους, ώστε αυτοί "με μια χαψιά", να τους καταπίνουν, και μάλιστα χωρίς υπολείμματα-σημάδια του εγκλήματος. Κι αυτό γίνεται
  • με την εξαθλίωση των εργαζομένων που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, 
  • την ιδιοκτησιακή αφαίμαξη -μέσω πλειστηριασμών- του πλούτου των ελλήνων, 
  • και την ατελεύτητη κι ανεξέλεγκτη πια εθνική μας χρεωκοπία. 
Θα μας καταπιούν και δεν θα αφήσουν υπολείμματα της ανομίας τους, γιατί τους διευκόλυναν όλοι οι πολιτικοί μας, συμπεριλαμβανομένων και των "φρουρών των λαϊκών μαζών".

'Ετσι, οι κουβέντες για υγιείς εργασιακές σχέσεις είναι μια πολιτική φενάκη για να κρατιέται ήρεμο το "απασχολημένο" με 500 ευρώ άτομο. Απασχολημένο, σε μιά κομματικής  φύσεως ή άλλη θέση πρόσληψης, που θα κρατήσει όσο κρατήσει και η εξουσία του εργοδότη. Ας κρατήσει! Ας κρατήσει! ικετεύει ανίσχυρο και ανίκανο να δράσει αλλιώς, το διορισμένο άτομο.

Κι αφήσαμε τελευταίο, αλλά όχι έσχατο τον μηχανισμό κοινωνικής συνοχής. Ετούτο κι αν είναι! Σαν να είναι η κοινωνία αλεύρι που θέλουμε να το κάνουμε ζυμάρι. Σαν είναι σούπα. Σαν να είναι σοβάς!

[Δεν λέω, καλά είναι τα γράμματα και τα πτυχία, αλλά αν είναι να λές μονάχα πολυσύλλαβες λέξεις, καλύτερα να μην μιλάς! Αν δεν (πρόφτασες, ή δεν θέλησες) να ζήσεις, και να δημιουργήσεις, απλώς θα λές τί κανάνε οι άλλοι, και μάλιστα χωρίς να το νοιώθεις. Χωρίς να το γνωρίζεις, χωρίς να έχεις την εμπειρία του. Θα λές, για να υπάρξεις.]

Δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός που να δημιουργεί και να κρατάει την κοινωνία σε συνοχή. Όλοι αυτοί οι φτιαχτοί  "μηχανισμοί" συντελούν μόνο στην διάσπαση, στην ρήξη της κοινωνικής συνοχής. Γιατί στην κοινωνία δεν χωρούν υπαγορεύσεις. Οι συνεκτικοί δεσμοί είναι μέσα στην κοινωνία, δεν είναι από πάνω της ή απέξω της. Γιατί καλλιεργούνται ανάμεσα στους ανθρώπους [που είναι πρόσωπα], υπάρχουν, αλλάζουν, βελτιώνονται ή ξεφτίζουν με τους αιώνες. Κι είναι το νόημα της ζωής που συνδέει τους ανθρώπους. Είναι το μέλλον, και το παρόν και το παρελθόν.

Κι εσείς με τους μηχανισμούς στήριξης των σχεδίων των ισχυρών, αφαιρέσατε το νόημα της ζωής των Ελλήνων.

Εσείς με το δίκιο του εργάτη χωρίσατε τους ανθρώπους από την συνεργασία και από την απόλαυση της δημιουργίας τους.

Εσείς με τον μιμητισμό των αλλοτρίων θέσφατων για κυριαρχία και οικονομική δύναμη, και τον ευρωπαϊκό πιθηκισμό για επίφαση ελευθερίας (ελευθερία από τον ένα δεσπότη και υποδούλωση σε άλλον) και τις υπόγειες διαδρομές πλουτισμού, ξεπουλήσατε την κοινωνική συνοχή των ελλήνων στον μαμμωνά.

Εσείς με τον επιφατικό κοσμοπολιτισμό σας, αποβάλατε την εθνική μας ταυτότητα σαν περίττωμα, και μας κάνατε ανέστιους και πλάνητες, που αναζητούν προκάλυμμα ύπαρξης, για να μην μας γνωρίζουν, ώστε να μην ντρεπόμαστε που υπάρχουμε Έλληνες.

Το νέο παραγωγικό μας μοντέλο, όσο κι αν ο καθένας από όλους εμάς (μπορεί να) το γνωρίζει, δυστυχώς, εσείς δεν μπορείτε να το γνωρίζετε, γιατί τέτοιος σκοπός δεν υπάρχει στις αποσκευές σας.

Σημείωση: Γράφοντας τούτο το σημείωμα, ενέσκηψε η τραγική θεομηνία στην δυτική Αττική και έχω οργιστεί από την έκταση των ζημιών, από την έλλειψη περιβαλλοντικής μελέτης και πρόνοιας για τον άνθρωπο και τον τόπο, όπου ζεί και υπάρχει. Οργισμένη, κι από την αριστερή κυβερνητική ευαρέσκεια για την διανομή των πεντακοσίων ευρώ εν είδει πανάκειας και ανακούφισης των καταληστευθέντων και φτωχοποιηθέντων. Κι είπα  πως είναι γνωστό ότι η αλαζονεία τιμωρείται, αλλά δεν φανταζόμουν μια θεο-μηνία να ομολογείται ως η αιτία που χαλάει τα σχέδια των άθεων!

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top