Select Menu


Μ' ετούτα και μ΄εκείνα, οι μάγοι της πολιτικής μας ζωής, ψάχνουν να βρούν τί απασχολεί το μυαλό και την ύπαρξή μας (για να μας το υποσχεθούν και να μας το προσφέρουν), προετοιμάζοντας τις  εκλογικές τους αποσκευές, ώστε -όταν προκύψει- να τους ψηφίσουμε.



Ο ένας, παριστάνοντας τον μάντη ή από θέση υποβολέως, λέει πως «Τα ζητήματα που απασχολούν τους Έλληνες είναι οι νέες δουλειές, η ασφάλεια και η εκπαίδευση» και μας διαβεβαιώνει για τις προθέσεις του: «Πιστεύω στη δύναμη της αλήθειας. Είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς στην παγίδα των υπέρμετρων υποσχέσεων». Αλλιώς διαβάζοντάς το, θα πεί: "Εγώ ξέρω. Κι επειδή εγώ λέω αλήθεια, είμαι σίγουρος ότι εμένα πιστεύετε κι ότι θα με ακολουθήσετε. Θα με ψηφίσετε. Ψηφίστε με".

Από την άλλη, μαθαίνουμε από τα γερμανικά μμε, πως ο πρωθυπουργός μας, σχεδιάζει να μας απαλλάξει από το κακό που μαστίζει τη χώρα, χρόνια τώρα. Πηγή του κακού ριζικού της χώρας και της σημερινής αθλιότητας  χρίστηκε -απρόσωπα- η "ανολοκλήρωτη διοικητική μεταρρύθμιση". Δηλαδή, η μεταρρύθμιση που κανείς από τους πολιτικούς μας, δεν ολοκλήρωσε ποτέ, επειδή, φοβήθηκαν την (πολιτική και την κομματική) αντίδραση του κόσμου.

Όταν όλοι τους, μας έταζαν το φανταχτερό  σήμερα για καλό, ήτανε το ίδιο ψέμμα, όπως και τούτο που τώρα μας τάζουν: πως το αύριο θα είναι καλό, αν πληρώσουν την νύφη οι υπάλληλοι.

Όλοι ξέρουμε, πως το μαγαζί (προσλήψεων έναντι ψήφων), δεν έχει μόνο πελατεία. Έχει και αφεντικά και υπηρεσίες. Αυτοί, που είναι και οι κύριοι αίτιοι της κακοδιαχείρισης,  θα μείνουν άραγε άθικτοι κι ανέπαφοι  από τις αλλαγές που πρέπει -και είναι ανάγκη- να γίνουν; Ποιός καθορίζει τους θιγόμενους και ποιός ορίζει τους ρυθμιστές;

Αντί να μας πούνε, πως το το μαγαζί τους (αγοραπωλησίας θέσεων και κακοδιαχείρισης εθνικών πόρων)  πρέπει να κλείσει,  μας δηλώνουνε ότι δεν θα μπορούν πια οι Έλληνες να βρίσκουν τέτοιες θέσεις εργασίας. Πολιτικές για τα πανηγύρια. Είναι όλα τούτα, συνηθισμένες διαδικασίες και κινήσεις με την ευκαιρία της μεγάλης οικονομικής φιέστας στην Θεσσαλονίκη, το μεγάλο πανηγύρι. Έτσι γίνεται συνήθως,  στα πανηγύρια, γίνεται ο σαματάς.

Δεν τό 'ξερε άραγε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης πιο πριν, ποιές είναι οι έγνοιες των Ελλήνων; Αλλάξανε άραγε τα μυαλά και οι ψυχές των Ελλήνων, μόνο και μόνο επειδή -όλοι -αυτοί- μαζί-  οδήγησαν την χώρα στα μνημόνια;

Ξέχασε κι ο πρωθυπουργός μας, πως όλα τούτα τά 'ξερε κι από πριν κυβερνήσει;

Μήπως δεν τά 'ξεραν κι όλοι οι άλλοι, οι αντιπολιτευόμενοι κι επανακάμπτοντες πολιτικοί μας,  οι κοντόφθαλμοι ψιλικατζήδες της δεκάρας, που μαζεύουνε κουκί -κουκί την ψήφο, για να διατηρούνε οφίτσια, προνόμια και θέσεις εξουσίας, καθώς κι οι νεποτικά δικτυωμένοι με ικανές διασυνδέσεις και διάθεση δημοσίων πόρων για την εξαγορά κομματικών στρατών, και με κομματικά χρέη μη διαχειρίσιμα, αλλά και μη εξοφλήσιμα, αυτοί που νομίζουν πως  μπορούν να αποκρυπτογραφούν την ζωή και τις έγνοιες μας;

Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Εμείς, μπορούμε πια, με βεβαιότητα να αποκρυπτογραφούμε και να αναλύουμε τις έγνοιες τους, τα κίνητρα, τους σκοπούς, το βεληνεκές  και τα αποτελέσματα των έργων τους. Γιατί πολυκαιρίσανε πια, οι ίδιοι και οι ίδιοι, στην άνυδρη και άκαρπη (για έμάς, αλλά όχι και γι' αυτούς) εξουσία τους.

Στους καιρούς μας, πολιτικές προγραφές από τον λαό, δεν γίνονται. Πολιτικές προγραφές όμως, από τους πολιτικούς γίνονται. Όποιος δεν συνεργάζεται στο παρόν άκαρπο κι αναποτελεσματικό πολιτικό σκηνικό, εξωθείται παντοιοτρόπως.Γιατί είναι επικίνδυνος. Γιατί υπάρχει φόβος να μην συνεχιστεί η αταξία, το παζάρι, ο διαγκωνισμός των προνομιούχων.

Δυστυχώς, ο καιρός που οι έγνοιες των Ελλήνων ήτανε τα παιδιά τους κι η πατρίδα, οι παραδόσεις και η ψυχή τους, η δημιουργία, το εμπόριο και η τέχνη, τα γράμματα, η πολιτική και η φιλοσοφία, πέρασε. Κι αυτό δεν έγινε επειδή άλλαξε το DNA των Ελλήνων. Αλλά επειδή

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
(....)

μαγεμένοι ακολουθήσαμε και συναινέσαμε.

[Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα...] (1)

Μα σαν πήραμε είδηση πως μας είχαν πουλήσει στα σκλαβοπάζαρα για χάντρες και καθρεφτάκια, νιώσαμε τέτοια ντροπή για την προφανή ήττα μας, ντροπή που εκμαυλιστήκαμε, που εξαπατηθήκαμε, έτσι που πια, αντιδρούμε σπασμωδικά κι απελπισμένα. Κι εκλέγουμε πρώτα τον ένα και μετά τον άλλο τυχοδιώκτη, τζογάροντας την τύχη μας, στον καιρό, που λένε και οι ναυτικοί. Αντί να συμμαζευτούμε, να έλθουμε εις εαυτούς, και να συναισθανθούμε την αιτία των δεινών μας και να αλλάξουμε ρότα (2). Ακόμη δεν έχουμε καλά-καλά, εμβαθύνει στο να συναισθανθούμε την ευπιστία που δείξαμε, και την ευήθεια, σαν ακούσαμε τους θελκτικούς κι εκμαυλιστικούς λόγους των καιροσκόπων και των δημαγωγών. Αυτών, που χρησιμοποίησαν την συναίνεσή μας, για το δικό τους εφήμερο κέρδος και την εφήμερη δόξα, εξαγοράζοντας -με πρόσκαιρα και τιποτένια δώρα- το αύριο το δικό μας των παιδιών μας, της πατρίδας μας και κάθε προοπτικής όλων μας.

Σήμερα, ξανά, ο καθένας, μας τάζει, ό,τι νομίζει πως θα του δώσει την εξουσία. Υπάρχουν κι εκείνοι, που, αφού αλυσιτελώς αθλήθηκαν στον πολιτικό στίβο, και ντοπαρίστηκαν για να επιτύχουν αξιοπρόσεκτες επιδόσεις, ξαναγυρίζουν ζητώντας μια πολιτική θεσούλα επιβίωσης. Αυτοί ξαναγυρίζουν με νέες προτάσεις! Για τους ευήθεις ψηφοφόρους. Αναποτελεσματικοί στις αρχικές τους πολιτικές, κατά την θητεία της εξουσίας τους, επανέρχονται με ακριβώς αντίθετα προτάγματα, για την νέα διεκδίκηση της εξουσίας.

Άλλοι, πολιτικοί με διαρκώς αυξανόμενη την οικονομική τους πρόσοδο, που δεν θίχτηκααν καθόλου από την κρίση, πολυπληθείς πολιτικές οικογένειες με απώτερες ρίζες, ευμεγέθεις κλάδους και πολυπληθείς βλαστούς, με εκτεταμένες σχέσεις εξ αίματος και εξ αγχιστείας, περιβάλλονται και υποστηρίζονται από  κομματικό στρατό και ευάριθμους αξιωματούχους. Χέρι ελέγχου, ποτέ δεν τους άγγιξε, τους άμωμους.

Γεννήθηκε για τα καλά στη χώρα μας ο εξω-θεσμικός θεσμός της βασιλείας των πολιτικών, με τους σταυλάχες, τους αυλάρχες, τους παρακοιμώμενους και τους προσωπάρχες της. Τα κρατικά ιδρύματα και τα ινστιτούτα της, που από κοινού προσπαθούνε να εξαγιάσουνε την ιστορία και την διαδρομή των εθναρχών και αειμνήστων που τα έργα και οι ημέρες τους, μας φέρανε σ΄αυτήν την κατάντια. Η κάθε γραφειοκρατία χρειάζεται τους υπηρέτες της.

Τί κρίμα, στην χώρα της δημοκρατίας, του στοχασμού, και των ηρωϊκών αγώνων να κυβερνάνε οι τύραννοι και η σοφιστεία! Τί κρίμα, που η ήσσων προσπάθεια έγινε ιδανικό με πολιτική σημαία. Τί κρίμα, που η Ελληνική σημαία είναι για τους νέους λαχνός, και για την πολιτική είναι "ένα πανί". Τί κρίμα που η ιστορία μας φτιασιδώνεται στα ινστιτούτα και στα εργαστήρια της μεταστροφής, της διαστροφής, της λησμοσύνης και του αποπροσανατολισμού, χωρίς ποτέ να γίνει λογοδοσία ή απολογισμός του έργου τους, προς τον λαό. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να λογοδοτήσουν, αφού δεν μας λογαριάζουν παρά μονάχα για μια ψήφο κάθε κάμποσα χρόνια, και μάλιστα όταν τους βολεύει.;

Τί κρίμα που η παιδεία των Ελλήνων είναι το κρατικό μέσα αποδόμησης της Ελληνικής ταυτότητας και ο κρατικός μοχλός αποβλάκωσης των Ελληνοπαίδων. Όλες οι εξουσίες των ημερών μας, δουλέψανε προς την ίδια κατεύθυνση. "Κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια"!

Όμως, φτάνει! Αν η  έγνοια των Ελλήνων είναι πια η επιβίωση, όπως στην εποχή των σπηλαίων, θα πρέπει να ντρέπονται οι  ηγεσίες που κυβέρνησααν αυτόν τον τόπο, που γυρίσανε τον κόσμο τόσο πίσω, στον χρόνο και στον πολιτισμό. Εμείς, ήδη ντρεπόμαστε για την αφέλεια και την ευπιστία μας στις δημαγωγίες τους..

Αν η ντροπή αφανίστηκε από τους πολιτικούς, είναι επειδή η "παιδεία" που πήρανε δεν την είχε στα σημαντικά της μαθήματα, κι έτσι, φαίνεται ότι εκείνο που μένει, είναι το έγκλημα της γενοκτονίας των Ελλήνων, που όλοι μαζί οργανώσανε.

Αγαπητοί πολιτικοί,
νομίζω πως η κύρια έγνοια των Ελλήνων σήμερα, δεν είστε σεις. Είναι το πώς θα γίνει, να απαλλαγούν από το ψέμμα και την απάτη που σαρκώνει ο λόγος σας, κι από την απόσταση, ανάμεσα στον λόγο και στα έργα σας. Από την πολιτική σας και από τις εξουσιαστικές μονομανίες σας.

Μήπως μπορείτε να βοηθήσετε σ' αυτό;

Η απάντηση, υπάρχει, και είναι εύκολη.

Aν δεν μπορείτε να βοηθήσετε, επειδή εξακολουθείτε να επιθυμείτε να ηγείστε ενός λαού που δεν τον σέβεστε (γι' αυτό που είναι και γι΄αυτό που μπορεί),  ένα πράγμα είναι βέβαιο: πως η "ηθική" σας,  σας επιτρέπει να μην σέβεστε ούτε τον εαυτό σας, αφού του προσφέρετε την φιλοδοξία να ηγείται ενός λαού, τον οποίο  περιφρονείτε, κι εσείς, και οι φίλοι σας. 

Το άλλο ενδεχόμενο, αν δηλ. επιμένοντας στην συμμετοχή και την δράση σας, καταφέρετε τελικά την ολοκληρωτική καταστροφή της ζωής και της προοπτικής του Ελληνικού λαού (που σας έδωσε -με βάση τις εξαγγελίες σας-  την εντολή να διαχειρίζεστε τις τύχες του), αυτό, εκτός από βδελυρό, είναι και ποινικά κολάσιμο.

 Σημειώσεις: (1) Οι στίχοι είναι του Γιώργου Σκούρτη και η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου. Το σχετικό κομμάτι έχει εκτελεστεί από πολλούς ερμηνευτές (βλ. εδώ: Στίχοι)
(2) Για την αλλοίωση του  ήθους και την ανάγκη για συνειδητή γνώση βλ. filareti.gr 


Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top