Select Menu

Αποτέλεσμα εικόνας για εικόνες τζανακόπουλος

Εδώ και καιρό, η σκέψη μας, έχει βραχυκλώσει, γιατί παρόλο που έχουμε αναδείξει μια κυβέρνηση για την χώρα, μια κυβέρνηση -σύμφωνα με το Σύνταγμα- για όλα τα ζητήματα που μας ταλανίζουν, μας ματαιώνουν, μας απογοητεύουν και μας στερούν κάθε ελπίδα, αυτή νομίζει πως την αναδείξαμε ως συνδικαλιστική ηγεσία για τα συμφέροντα κάποιας συγκεκριμένης ομάδας ή κλάδου εργαζομένων, σε κάποια επιχείρηση.

Αυτές οι σκέψεις, μου γεννήθηκαν, καθώς άκουσα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ενώ βρισκόμαστε στα καλοκαιρινά μας τα μπάνια, (τα μπάνια του λαού, που έλεγε και ο συχωρεμένος, και δεν μας τα χάλαγε, ό,τι και να συνέβαινε), να λέει, πως «Η ανάπτυξη με προστασία της εργασίας, η εμπέδωση της εμπιστοσύνης, αλλά και κοινωνικές παρεμβάσεις στήριξης των αδυνάμων, αποτελούν το βασικό στοίχημα της κυβέρνησης από εδώ και στο εξής», και ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι «η προετοιμασία του εδάφους για την έξοδο από το πρόγραμμα, τον Αύγουστο του 2018, χωρίς νέες επιβαρύνσεις».

Αν πάρουμε την πρώτη περίοδο της παραπάνω φράσης ως μια άσκηση στο μάθημα της "Γλώσσας των πολιτικών", θα βλέπαμε ότι έχει τόσα υπο-νοήματα που θα χάναμε όλα τα μπάνια μας για να βρούμε το πιθανότερο ως κυρίως εννοούμενο, και μάλλον θα χάναμε κάθε στοίχημα (ας μην ξεχνάμε ότι κληρώνει ακόμη και για σημαιοφόρο πλέον!) απλώς γιατί, στην παραπάνω ανακοίνωση, δεν υπολανθάνει κανένα -συνεπές με την πραγματικότητα- νόημα.

Ας αναλύσουμε το ανακοινωθέν για το "βασικό στοίχημα της κυβέρνησης":
  • 1. Η ανάπτυξη  με προστασία της εργασίας, (τί θα προστατευθεί τελικά, η ανάπτυξη ή η εργασία στην ανάπτυξη;)
  • 2. η εμπέδωση της εμπιστοσύνης (πως θα κάνουν αυτά που υποσχέθηκαν- δυο φορές μάλιστα-, ή ότι θα εξακολουθήσουν να μην κάνουν τίποτε;) αλλά και 
  • 3. κοινωνικές παρεμβάσεις στήριξης των αδυνάμων (ότι, δηλ., θα διανέμουν τους κοινωνικούς πόρους σε συσσίτια, εισιτήρια, ή σε προσλήψεις ολιγομήνως απασχολήσιμων, και θα φορολογούν τους λιγότερο μη αδύναμους, για λόγους κομματο-κρατικής αλληλεγγύης προς τους αδύναμους).
  Από όλα τα ανωτέρω συνάγεται, με λίγη σκέψη, αν και δεν διατυπώνεται ρητά, αλλά εννοείται κατά προφανέστατο τρόπο,  ότι  το βασικό στοίχημα της κυβέρνησης είναι να αναδείξει και να προασπίσει την ταξική της ιδεολογία. Συγκεκριμένα:
  • 1. Η κυβέρνησή μας θα φροντίσει βέβαια για την ανάπτυξη. Δεν είπε κανείς όχι, αλλά δεν μας είπε με ποιόν τρόπο θα φροντίσει για την ανάπτυξη καθεαυτή. Πάντως, για όσους εργάζονται (στην ανάπτυξη) θα υπάρξει πλαίσιο προστασίας(!).
  • 2. Κυρίως θα φροντίσει για την προστασία της μισθωτής εργασίας. Αυτής της εργασίας που κάποιος (το κακό -μεγάλο ή μικρό- κεφάλαιο), την πληρώνει. Της εργασίας για την οποία  αυτός που πληρώνεται, αντιδρά και -μαζικά διαδηλώνοντας κάθε τόσο- πολεμά το κεφάλαιο, και μάλιστα -στο εξής- με την προστασία της κυβέρνησης, γιατί "το κεφάλαιο τον εκμεταλλεύεται" και η κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί αυτήν την αδικία.. 
  • 3. Μήπως η κυβέρνησή μας θα συμμετέχει και στις διαδηλώσεις κατά του κεφαλαίου; 
  • 4. Η κυβέρνηση δεν είπε τίποτε για την προστασία των αυτοαπασχολούμενων. Δηλαδή για την εργασία που τα έσοδά της αποτελούν (ανάμεσα και σε άλλους παράγοντες, που η ανάλυσή τους δεν είναι της παρούσης στιγμής) αμοιβή της εργατικότητας και των προσόντων του αυτοαπασχολούμενου. Εκείνου που δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί στον εαυτό του, αν δεν έχει πελάτες, και θα μείνει απλήρωπος αν οι πελάτες του δεν έχουν έσοδα, ή που θα ρίξει τις αμοιβές του τόσο, ώστε να καταστεί ανταγωνιστικός προς άλλους ομοίους του. Αυτός μπορεί να τρώει πίτες και γεμιστά -που είναι και χορταστικά φαγητά- και να μην έχει και πολλές γαστριμαργικές απαιτήσεις. Δαπανηρές, γαρ, σε χαλεπούς καιρούς για αυτοαπασχολούμενους.
  • 5.  Γι' αυτούς, κατά πολιτική πρωτοτυπία, οι ασφαλιστικές εισφορές, ορίζονται ποσοστιαία, με βάση το εισόδημά τους και μαζί με τον φόρο εισοδήματος αποτελούν μια καλή είσπραξη για το κομματικό κράτος. που θα την διαχειριστεί  για να κάνει "το κοινωνικό έργο" που δεν μπορεί να κάνει το κράτος, επειδή οι κομματικές κυβερνήσεις ασχολούνται περισσότερο με την κατά βούληση κατανομή των πόρων, παρά με μια πολιτική χρήσης και αξιοποίησης  πόρων, που κακώς απεμπολούνται ή παραμένουν ανεκμετάλλευτοι και ανενεργοί.
  • 6. Προφανώς, η εγχώρια επιχειρηματικότητα δεν χρειάζεται καμμιά προστασία. Δεν χρειάζεται μάλιστα ούτε συνθήκες για να υπάρξει. "Θα έρθουν επενδύσεις", ξένες, κάποτε, ασφαλώς, σαν μηδενιστεί ολοσχερώς η εγχώρια επιχειρηματικότητα!
  • 7. Η κυβέρνηση, για τις  "κοινωνικές παρεμβάσεις στήριξης των αδυνάμων" που εξήγγειλε, επιβάλλει  (όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση) σε εκείνους που αυτή δεν τους θεωρεί αδύναμους, φορολογία (την οποία έχουνε βαφτίσει "εισφορά" -εξαναγκασμένης, εννοείται- "αλληλεγγύης"), ώστε με τα έσοδα αυτά να προβεί σε ενίσχυση του ενδεούς πληθυσμού ("με ξένα κόλλυβα φροντίζει τα δικά της συχώρια" καθώς λέγανε παλαιότερα οι γιαγιάδες μας). 
  • 8. Σημαντικό μέλημα της κυβέρνησης αναγγέλλεται ότι θα αποτελεί από εδώ και στο εξής, "η εδραίωση της εμπιστοσύνης" (άγνωστο πώς αυτό θα καταστεί πειστικό, εν μέσω παλαιών και νέων μνημονίων).  
  • 9. Δεν το είχε σκεφτεί το κυβερνητικό μας προσωπικό, πως η προστασία της εμπιστοσσύνης του πολίτη προς την πολιτεία, είναι συνταγματική υποχρέωση της κυβέρνησης; Στον τρίτο χρόνο της θητείας της την θυμήθηκε, ή τώρα την πληροφορήθηκε; Μήπως, τώρα την ανακάλυψε;(!)
  • 10. Στην (βερμπαλιστική και δημοκοπική της προσπάθεια η κυβέρνηση για) εδραίωση της εμπιστοσύνης, δεν προσδιορίζει ούτε το υποκείμενο, ούτε το αντικείμενο της εμπιστοσύνης (δύσκολο πράγμα οι πλήρεις νοηματικά και συντακτικά προτάσεις...). 
  • 11. Εννοεί η κυβέρνηση ότι θα εδραιώσει την εμπιστοσύνη της προς τους εκλογείς, κι ότι αυτοί θα της ξαναδώσουν την εντολή, στις νέες εκλογές; (Εδώ μιλάμε για εμπιστοσύνη της  κυβέρνησης προς το εκλογικό σώμα!).
  • 12. Ή μήπως η κυβέρνηση εννοεί πως θα εργασθεί για να έχουν οι εκλογείς εμπιστοσύνη πως θα τους υπηρετήσει σωστά; (Εδώ μιλάμε για εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος προς τις πολιτικές δυνάμεις που κυβερνάνε! ).
  • 13. Η "δημιουργική ασάφεια" της χρησιμοποιούμενης ορολογίας (η χρήση της είναι ίδιον του δημαγωγού, του υστερόβουλου ή του άσχετου), ή η άγνοια της γλώσσας και της δομής της (ίδιον μακράς θητείας στην επιβολή της πολιτικής της ήσσονος προσπάθειας, ειδικά όταν πρόκειται  για γνώση και σπουδή), είναι το ίδιο τραγικές και μηδενιστικές, και οι δύο.
Δεν ξέρω τί να σκεφτώ και τί να πιστέψω. Κοντεύω να τρελλαθώ και να απελπιστώ.

Μια πρόταση με νόημα! Έλεος! δεν μπορεί να υπάρξει μια πρόταση με νόημα; Μα πώς θα υπάρξει πολιτική με νόημα; Πώς θα γίνει δηλαδή "η προετοιμασία του εδάφους για την έξοδο από το πρόγραμμα, τον Αύγουστο του 2018, χωρίς νέες επιβαρύνσεις;"

Για την αντιπολίτευση δεν σχολιάζω, γιατί δεν υπάρχει πεδίον δράσης και συμμετοχής.

Για την κυβέρνηση σχολιάζω, γιατί περιμένω έργο. Έχω, βλέπετε,  την αξίωση να κυβερνήσει, αφού αυτό ήθελε και γι' αυτό αναδείχτηκε.

Τελικά, το βασικό στοίχημα, είναι δικό μας, κι όχι της κυβέρνησης. Και θα μπορούσε να είναι το εξής: Γίνεται να μην μας μαστίζει η πολιτική ανοησία;

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top