Select Menu


Προς παν δεξιό κόμμα: Διατίθεται άνθρωπος ο οποίος νομίζει πως κάτι είναι. 
Τα μάτια σας ανοιχτά.

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Άνθρωπος που κατέχει την τέχνη της απολύτως μονομερούς παρουσίασης των γεγονότων, εξυπηρετητής μοναδικός πάσης εντολής.

Ο χειραγωγός (κατά πως νομίζει) του συνόλου των Ελλήνων, -λογικά- προσφέρεται, προς βουλευτική εργασία. Αγνοεί την λέξη ξεφτίλα, ομοίως την πρόταση ‘’με πήραν χαμπάρι’’. Μοιάζει με τον βασιλιά του παραμυθιού που θαρρεί πως ενδύεται τα άριστα, ενώ είναι γυμνός. Τσίτσιδος.

Όχι, το όνομά του δεν θα το αναφέρω θα προσπαθήσω να διατηρήσω τη μαγεία του ...αμφίβολου. Θα βάλετε εσείς με το μυαλό σας, ταιριάζοντας τα γεγονότα, άλλωστε λίγοι είναι εκείνοι που έχασαν τη δουλειά τους εκπαραθυρόμενοι, σχεδόν κλαίγοντας, μη έχοντας την αξιοπρέπεια της παραίτησης -καθώς τους ζητήθηκε- αλλά το θράσος της απαίτησης της κλωτσιάς στον πισινό για χάρη της αποζημίωσης.

Το χρήμα οδηγός, αυτό αρκεί να χριστεί είς εξ’ ημών των πολιτικάντηδων! Όμοιοι μεταξύ ομοίων τα βρίσκουμε καλύτερα.

Με τούτο το ήθος θα είναι πράγματι περιζήτητος στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι μιας και θα προσφέρει παλαιά δεδομένα, σε νέα συσκευασία. Με νέο περιτύλιγμα και περιεχόμενο το: ‘’Η άγνοια θεωρείται γνώση και άρα το τούβλο αδάμας’’
Ούτε η εργοδοσία που τον έξυσε (αφού όπως αποδεικνύεται ήταν κολλημένος στο πάτωμα σαν τσίχλα) καθαίρεται για την πολιτική της. Λέγοντας πολιτική εννοώ τον απολύτως δοτό τρόπο με τον οποίον παρουσίαζε και παρουσιάζει τα γεγονότα.

Όχι πως οι όποιοι οι άλλοι εργοδότες της αντίπαλης παράταξης είναι άγιοι, θα ήταν αστείο να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Από το ίδιο τσουκάλι μοιράζουμε μερίδες…

Διατίθεται άνθρωπος για βουλευτής λοιπόν, ασφαλώς προς την συμπαθή παράταξη, όμως όχι της εμβελείας του Αδώνιδος, -διότι ο τελευταίος έχει έναν ειρμό στις σκέψεις του, ασχέτως εάν τα συμπεράσματά του χαρακτηρίζονται ως ο ορισμός της αληθοφάνειας-, αλλά μιας στάθμης κατώτερης, φτωχής. Ολόκληρος υλικό δεύτερης ποιότητας, η τρίτης, με νου ευρισκόμενο σε τρικυμία, θέλοντα αλλά φευ, μη δυνάμενο. (Ειρήσθω εν παρόδω, αληθοφανές είναι ένα επιχείρημα το οποίο μετέρχεται μέρους της αλήθειας και μοιάζει με αυτήν, αλλά δεν είναι… π.χ. «Σας ρωτάω έξω έχει θύελλα; Όχι, σκοτώνεται κόσμος από τον αέρα και από την ισχυρότατη βροχή; Φεύγουν οι στέγες των σπιτιών; Σας ρωτάω. Όχι! Άρα έχουμε καλοκαιρία, Εγώ ξέρω πως όταν επιβιώνουμε όλα είναι καλά…»)

Ευελπιστώ στη διάψευση της πρόσκλησης του συγκεκριμένου.

Ευελπιστώ πως δεν θα του γίνει πρόταση ταγής σε ένα κόμμα του οποίου δεν είναι άξιος (μεταξύ μας σε κανένα κόμμα δεν θα ήταν άξιος να σταθεί) αν όμως διαψευσθώ του γίνει πρόταση και εκλεγεί, τότε θα πρέπει όλοι μας να ομολογήσουμε πως ‘αυτή’ ακριβώς η χώρα μας ανήκει.

Η χώρα του survivor, η χώρα της χρεοκοπίας, της πάμφθηνης ιδέας, της παρδαλής …γραβάτας, της πώλησης της αφιλτράριστης προσωπικής ιδέας. Η χώρα της διαστρέβλωσης, της αρπαχτής, του μίσους, της οργίλης αντίδρασης, του ελάχιστου μέλλοντος.

Ο καθηγητής Λιαντίνης είχε πει πως οι δάσκαλοι έχασαν την αξία τους γιατί διδάσκουν σε 50 το πολύ ανθρώπους. Την αξία και το δικαίωμα διδαχής-καθοδήγησης το κέρδισαν οι δημοσιογράφοι που μιλάνε και τους ακούν 2.000.000 άνθρωποι. Μέρα και νύχτα…

Βάλτε με το μυαλό σας τον ‘λεγόμενο’ ως διαμορφωτή χαρακτήρων…

Τρόμος, λύπη, κατάντια. Όνειδος.

Κι όμως ο μικρός δεν θα χαθεί. Έχει το ρεύμα του. Αρκεί που μάχεται την κυβέρνηση. (της οποίας δεν είμαι οπαδός καθόσον αντιμνημονιακός).

Οι φανατισμένοι, οι άνθρωποι που έχουν ταχθεί δια βίου σε μία ιδέα, θα παραμένουν τυφλοί υπάκουοι όποιου στόματος κράζει βολικά. Μην αναρωτιέστε λοιπόν πού βρίσκει 'οπαδούς'. Δεν έχει σημασία η μελωδία, αρκεί που ο βρυχηθμός σπέρνεται προς τη ‘σωστή’ μεριά. (Αλήθεια υπάρχει βρυχηθμός δικαίου;) Ο κάθε άμυαλος τότε θα χειροκροτήσει, θα ψηφίσει, θα γιορτάσει το ξύδι ως άσμα οίνου.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, τίποτα επικινδυνότερο από εκείνον τον άνθρωπο που δεν ξέρει και νομίζει πως ξέρει. Από εκείνον που είναι ένα ολόκληρο τίποτα και νομίζει πως είναι θησαυρός του οποίου η στέρηση δεν αξίζει σε κανέναν μας.

Κάποιος είχε πει πως από τον βλάκα, είναι χειρότερος ο βλάκας με άποψη!

Το φαινόμενο χρήζει ιατρικής παρακολούθησης.

Μοιάζει με τους ανθρώπους που έγραψαν ένα βιβλίο και περπατούν με το πιγούνι ψηλά επιμένοντας πως τους οφείλεται ο απόλυτος σεβασμός. Πως ο ήλιος πλέον φωτίζει μονάχα για αυτούς και το μυαλό τους… Κάτι σαν τη μαντάμ Σουσού αν θυμάστε…

Βεβαίως δεν φταίει αυτός αλλά εκείνοι που του έδωσαν βήμα. Το καλάμι το βρήκε μονάχος ή μάλλον του το παρέδωσαν όλοι αυτοί που αναφέραμε προηγουμένως ως φανατισμένους…

Σε κάθε περίπτωση έχουμε ακέραιες τις ευθύνες μας, πάσχουμε ως κοινωνία και δεν δικαιούμεθα ελπίδας όσοι και όσο υμνούμε ντελβέδες.

politisg


Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top