Select Menu


Ως κοινωνία, εξαιρώντας το υλικό μέρος της υπόθεσης, μπορούμε να νοήσουμε το αφηρημένο συνολικό της γενικής ιδέας του πλήθους των ατόμων που απαρτίζουν τη συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων και διαμορφώνουν τις σχέσεις τους

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Ως εκ τούτου λέγοντας ‘αλλάζοντας’ μια κοινωνία ασφαλώς και εννοούμε την νοητική αλλαγή της. Τον τρόπο που εκείνη συνολικά σκέφτεται, τον τρόπο που η πλειοψηφία της θεωρεί τα ορθά και τα λαθεμένα έχοντας αποκρυσταλλωμένη γνώμη για το κάθε τι.

Αυτή η αποκρυστάλλωση είναι η πάγια θεώρησή της που καθορίζει το προφίλ της. Σπάζοντας το προηγούμενο ακέραιο της μορφής της, περνάμε σε μία επόμενη νέα δομή τόσο θέσεων όσο και υποθέσεων η οποία μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως πρόοδος. Ως εξέλιξη.

Η επιστήμη παίζει πρωτεύοντα ρόλο καθώς όπως επιμένει και ο Καντ, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ούτε πολιτική εξέλιξη.

Ας απλουστεύσουμε τα πράγματα…

Πώς είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να εκτελούν αρεσκόμενοι αδιακόπως σημειωτόν περιμένοντας να φτάσουν στον προορισμό τους; Θα επιμέναμε πως τους δόθηκε το μυαλό κατά λάθος. Γίνομαι κακός; Ασεβής ίσως, προπέτης, αδαής, κρίνοντας ως κάτι το δήθεν εξυπνότερο. Ασφαλώς και όχι καθότι ορίζω εαυτόν στο μέτριο, όμως μέτριος καθώς είμαι, λέω ενστερνιζόμενος τα λόγια κάποιου άλλου, πως μόνο ο βλαξ περιμένει κάτι διαφορετικό εκτελώντας την ίδια συνταγή…

και διερωτώμαι...

πότε θα ερμηνεύσουμε την ιδιαίτερη γλώσσα των πολιτικών; Πότε θα καταφέρουμε να περάσουμε στα χωράφια της εξέλιξης; Πότε θα μεταφράσουμε ορθά το: 'Φως στο βάθος του τούνελ', το: 'έρχεται ανάκαμψη', το: 'φτάνει τέλος μνημονίων' και χιλιάδες ακόμα που πολύ απλά ορίζονται εν τάχει με λίγες μόνο λέξεις «Τα λεφτά σας φίλοι μου… Τις περιουσίες σας ακολούθως»

Όλα τα λεγόμενα των προφεσόρων εναντιώνονται στην πιο απλή λογική που επιμένει πως χωρίς χρήμα στην αγορά, δεν παράγεται χρήμα, παρά μονάχα ατέρμονη εργασία. Ιδρώτας, κόπος, μάταιη ελπίδα, όλα τυλιγμένα σε λόγια με κορδέλες φουντωτές… Και η συνεχής αφαίρεση του ρευστού από την αγορά συνεχίζεται ως να μην έχει γίνει ακόμα κατανοητό πως ακόμα κι αυτό έχει ένα τέλος και πως μόλις εξαντληθεί θα έρθει νέος δανεισμός (ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών) με νέους τόκους και πάει λέγοντας..

Κι ως κρετίνος το κράτος επιμένει «Φέρτε μου τα λεφτά σας».

Και κρυβόμαστε στις ελπίδες μας. Στις μεγάλες αυταπάτες μας πώς να, δες, δεν μπορεί τα 'μεγάλα κεφάλια' να κάνουνε λάθος... και πράγματι δεν κάνουνε, γιατί βαθιά τους ξέρουν, μόνο που δεν λένε…

Σίγουρα ακούγεται περίεργα το επιχείρημα κράτος-εχθρός, καθώς το άυλο κράτος βρίσκει πρόσωπο αποκτώντας υπόσταση σε όλους εμάς από τη μια πλευρά και σε κανέναν από εμάς στην δεύτερη.

Διότι…

Προσωπικά δεν έκλεψα, πλήρωσα τους φόρους μου κι αν κάπου παρανόμησα υπέστην έως τώρα το τίμημα και ξόφλησα. Μαζί μου είναι θαρρώ η μεγαλύτερη πλειοψηφία των Ελλήνων. Το επιχείρημα της ‘απόδειξης της τυρόπιτας που δεν εκδόθηκε’ και εξ' αιτίας της καταστράφηκε η χώρα, έχει ίση αξία με εκείνη των κοπράνων του οποιοδήποτε. Μιλάμε δις έλλειμμα…

Ας δούμε τα πιο πρόσφατα.

Το έσχατο μέτρο του δίκαιου του παράλογου που έχει άμεση σχέση με τον παραδαρμό του ζώου που σπαράσσει στο κλουβί, είναι εκείνο το της επιστροφής των φόρων που ανακοινώθηκε. Το προηγούμενο από αυτό, βλάσφημο –στη νοημοσύνη μας- μέτρο, είναι εκείνο της φορολόγησης των ‘φόρων’ δηλαδή της εισοδηματοποίησης του αποδεδειγμένου εξόδου της εισφοράς στα ταμεία των ελεύθερων επαγγελματιών…

Τι να λέμε… και προχωράμε:

Προς ευκολία των κληρονόμων που δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους που τους, επιβάλλουν -ασφαλώς ως προς μέγεθος κατά το δοκούν οι αρχές-, νομοθετείται η εύκολη αποποίηση των κληροδοτημάτων των ατυχών πολιτών, προς όφελος του δυνάστη-κράτους.

Ο πολίτης-ζωοδότης αγνοεί τη δύναμή του.

Δεν μας παραξενεύει συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα ζώα ιδίως υπό τον ήχο του μαστιγίου.

Το κράτος λοιπόν θέτει κανόνες ως το μόνο έχον δικαίωμα. Νομοθετεί καθαρά και ξάστερα:

1. Εκείνα που μου χρωστάς θα μου τα δώσεις. Αν δεν έχεις να με πληρώσεις, δώσε μου το σπίτι σου ή στο παίρνω εγώ. Τελεία και παύλα. Ρέστα δεν δίδω. Κατανοητό; Μου χρωστάς 5, το σπίτι σου κάνει 10. Παίρνω το σπίτι σου και ξοφλάμε. Λεύτερος να με ξαναψηφίσεις… (Ως κράτος επί του παρόντος νοείστε το κάθε κόμμα που ασπάζεται την παρούσα πολιτική)

2. Αυτά που σου χρωστάω δεν σου τα δίνω γιατί στο μέλλον θα μου χρωστάς. (Αυτό είναι σημερινό) Στα παρακρατώ λοιπόν για τις μελλοντικές σου χρεώσεις! (στις οποίες εγώ θα σε αναγκάσω)

Όμορφα.

Δίκαια από πολλές απόψεις, ιδίως από εκείνες του κλέφτη.

Ας δούμε τώρα πού βρισκόμαστε: Κυβερνόμαστε από μια κυβέρνηση την οποία πολλοί εξ’ ημών πιστέψαμε… Σήμερα (μετά το λαμπρό δημοψήφισμα δηλαδή) την ακούμε να μιλάει με το στόμα της ΝΔ, να δικαιολογεί τις πράξεις της με τα επιχειρήματα της δεξιάς και να ακούει κι εκείνη κι όλοι μαζί κι εμείς όλα εκείνα που έλεγε ως αντιπολίτευση.

Είναι να γελάει κανείς!

Στο μέσον όλης αυτής της αποκριάτικης παράτας, στεκόμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι όλοι εμείς. Όλοι εκείνοι που αναγκαζόμαστε να λουζόμαστε μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία που εμπαίζει ακόμα και την απλοϊκότερη των σκέψεών μας.

Οι φόροι, φόροι. Και με αυτούς του Σύριζα και με τους άλλους. Και οι δύο μάς γονατίζουν, ο Σύριζα όμως δηλώνει πιο στενάχωρος με την πρακτική… σαν αριστερός θλίβεται περισσότερο και αυτό σε κάποιους είναι αρκετό.

Η παρωδία πως τάχα κυβερνώμεθα από Έλληνες παραμένει η ίδια και θα παραμένει και μετά τις εκλογές, με τον Κούλη -πιθανότατα- πρώτη μούρη να μας λέει πως «τι να κάνει αναγκάζεται να διορθώσει τα σπασμένα του Σύριζα» Αμφιβάλλει κανείς;

Στα γόνατα πάλι. Τότε θα έρθει η ώρα να 'εκπλαγούμε' δια πολλοστή.

Θα αντικρίσουμε νέους εφευρετικότερους φόρους, η οδός των οποίων θα έχει ως στόχο την ολοσχερή εξαθλίωση και υφαρπαγή όλων των κεκτημένων μας. Υλικών και μη….

Και τι να κάνουμε; Να εγκαταλείψουμε την χώρα; Οι νέοι που μπορούν το κάνουν, καλά το κάνουν. Το επιχείρημα μείνε να παλέψεις το λένε εκείνοι που δεν μπορούν να φύγουν. (Οι φίλοι που διαφωνούν κι επιμένουν παραμονή των νέων κι αγώνα, έχουν θέση μόνο στο πεζοδρόμιο, εκεί αξίζουν της χειραψίας μας) Να παλέψεις με τι; είναι το ερώτημα. Με τι; Αφού η κατάσταση είναι πουλημένη.

Πάλη με όπλο τη φωνή σε ώτα ποίων; Σε εκείνους που διέπραξαν την μεγαλύτερη κλοπή των κλοπών; Εκείνη των ομολογιούχων; (προσωπικά δεν είχα χρήματα για αποταμίευση, αλλά εάν είχα, στο Ελληνικό κράτος θα τα εμπιστευόμουν και θα τα έχανα!)

Μια κοινωνία και ένα έθνος για να σταθεί όρθιο και να έχει ένα ελάχιστο μέλλον, οφείλει πίστη σε κάποιες αξίες, με κύριες το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη.

Η πρώτη ισχύει ακόμα (παραβλέπουμε τις αυτοκτονίες λόγω χρεών) η δεύτερη παλεύει να ανασάνει και η τρίτη έχει καταστρατηγηθεί, ποδοπατηθεί, κρεουργηθεί, εξευτελιστεί, από σύμπασα την Ευρώπη των δανειστών -με τις υπογραφές των ανθρώπων της εμπιστοσύνης μας, των κυβερνήσεών μας- που κοιτά (η Ευρώπη των δανειστών) μονάχα τις δικές της αλήθειες. Εκείνες του μαυραγορίτη της κατοχής και καλά κάνει και βλέπει το συμφέρον της γιατί είναι εχθρός, αλλά οι δικοί μας;

Εκείνοι υποχρεώνονται να έρπουν και μην ακούτε για τίποτα μαγκιές. Οι μάγκες κορδώνονται και τραβάνε λεπίδι. Σκοτώνουν ή σκοτώνονται…

Τι λέτε; Τι να αποφασίσουμε; 'Λεπίδι' ή καναπέ να χαζέψουμε survivor;

Καλύτερα survivor και λίγους φόρους παραπάνω των προηγούμενων και κάποιων υπερβαλλόντων των επόμενων. Υπόθεση δηλωμένη, ‘τίμια’, αφού σου κάνει καθαρή εξήγηση η Ευρώπη και το Ευρώ:

«Εδώ στο πλάι μου έτσι είναι. Άμα γουστάρεις. Σα δε γουστάρεις στο δρόμο με το λεπίδι. Στο χαράκωμα. Έχεις τα @@; Όχι; Σκάσε και ρούφα.

Τι να ρουφήξεις; Βάλε με το μυαλό σου». Ρουφάμε ως γνώστες λοιπόν.

Καναπέ και survivor. Δίνουμε κάτι παραπάνω και έχουμε τον πισινό μας αναπαυμένο. Ρε πιάνεται κορόιδο ο Έλληνας;

Όσο το ‘χεις παίζε το, λέμε στο τάβλι, έτσι κι εδώ… Αργότερα βλέπουμε.

«Πιάσε ένα φραπέ παιδί»

Το ένα και το προφανές είναι ότι χρειάζεται αγώνας. Μαγκιά. Πρώτο θύμα, το βολικό κάθισμα του καθενός μας όση εκτίμηση και αν του έχουμε, κατόπιν, ορθή κρίση.

politisg

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top