Η διαφ(θ)ορά στη δημοκρατία!

Η διαφθορά στη δημοκρατία είναι η εκτροπή της και η απόδειξη της ανθρώπινης ιδιοτέλειας και του καιροσκοπισμού.

Γράφει ο Γιάννης Μάρκοβιτς

Η μεγάλη αξία των λογοτεχνικών κειμένων είναι ότι μπορούν και δίνουν έναυσμα στον γραπτό λόγο και τροφή στη σκέψη για να αναπτύξει τις ιδέες και να παρουσιάσει τις θέσεις της. Σε παλαιότερα κείμενα αναφερθήκαμε στη διαφθορά και στους διεφθαρμένους. Στο τι είναι και πως καταπολεμείται. Στα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων και στις εμφανιζόμενες συμπεριφορές τους. Στις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να πετυχαίνει τους στόχους της και στους τρόπους που σκαρφίζεται για να μην αποκαλύπτεται. Μια πιο πολύ, αναδείξαμε το κακό που κάνει στην κοινωνία και στις αλλοτριωμένες συνειδήσεις που βοηθάει για να αναπτυχθούν.

Επανερχόμενοι στην αρχική διαπίστωση για τα λογοτεχνικά κείμενα και στην παρακίνησή τους, παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα που, από μόνο του λιτά κι απλά, τα λέει όλα: «Μιλάν για διαφθορά της δημοκρατίας κι άλλοι θεωρούν διεφθαρμένο τον απολυταρχισμό. Αν η δημοκρατία είναι διεφθαρμένη, είναι μόνο γιατί μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο υπάρχουν αδυναμίες και η δημοκρατία πολιτεύεται σε ανθρώπινα μέτρα. Υπάρχει εξάλλου και μια σύμφυτη, ιδιάζουσα διαφθορά σε κάθε εξουσία. Κάθε εξουσία διαταράζει την ηθική και πνευματική ισορροπία του φορέα της, καλλιεργώντας, λίγο ή πολύ, το απολυταρχικό ένστιχτό του. Η δικτατορία όμως στηρίζεται πάνω στο ψέμα πως είναι ηθική. Η δημοκρατία είναι πολίτευμα ανθρώπινο. Ανέχεται την ανθρώπινη φύση που είναι φτιαγμένη να παλεύει ανάμεσο στη διαφθορά και στην αρετή και την ποδηγετεί μέσο της ελευθερίας, της δημοσιότητας και της κριτικής. Είναι πολίτευμα δυνατό γιατί είναι ελεύθερο. Μπορεί κι ανέχεται την ελευθερία» (Α. Πανσέληνος, «Τότε που ζούσαμε»).

Αυτή πρέπει να είναι η διαφορά μας με τους «απέναντι». Είναι η ανοχή μας στην ελευθερία, σε αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα που συνεχώς αμφισβητείται και με κάθε ευκαιρία λοιδορείται. Γιατί οι αντίπαλοί της δεν ανέχονται να τους «μπαίνει στο μάτι». Χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και σκαρφιζόμενοι οποιαδήποτε μπαγαποντιά, πάντα στο όνομα μιας τύποις και συμφεροντολογικής «ελευθερίας», βολικής γι’ αυτούς, διαφθείρουν και συνωμοτούν για να πετύχουν το δικό τους. Όποιο κι αν είναι αυτό: οικονομικό, επιχειρηματικό, συντεχνιακό, ιδιωτικά συμφέρον. Ποτέ όμως το κοινωνικό και το δημόσιο. Εφόσον το καταφέρουν, τότε το διαβρωμένο σύστημα που έχουν φτιάξει, είναι αυτό που μας λένε ότι πρέπει να ακολουθούμε και μας το επιβάλλουν με το καλό ή με το στανιό.

Αν όμως κάνουμε λάθος ή δεν πάρουμε μια απόφαση όπως πρέπει ή δεν είναι αρεστή στους διεφθαρμένους, τότε μας στήνουν στο ικρίωμα. Το λάθος κρίνεται από αυτούς ως μέγιστο ατόπημα, που επισύρει φοβερές τιμωρίες και ποινές, ενώ η δική τους διαφθορά, πρέπει να κρίνεται με τη μεγαλοσύνη της δημοκρατίας. Ενώ το λάθος είναι συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης αλήθειας, όταν γίνεται από τους εχθρούς της διαφθοράς, τότε τιμωρείται παραδειγματικά από τους εξουσιαστές.

Όμως, εκείνοι που είναι διεφθαρμένοι και εκμεταλλεύονται τη δημοκρατία για ίδιον όφελος, δεν λαθεύουν γιατί λένε την αλήθεια, αλλά γιατί είναι μακιαβελικοί. Η επίτευξη του σκοπού τους αγιάζει τα μέσα που χρησιμοποιούν. Έχουν αυτή την σκοτεινή παρόρμηση, τη μία εκ των τριών που φτιάχνουν την «Σκοτεινή Τριάδα» (οι άλλες δύο είναι ο ναρκισσισμός και η ψυχοπάθεια), η οποία είναι σύμφυτη της πολιτικής εξουσίας. Για χάρη αυτής της εξουσίας, κάνουν πολέμους, υφαίνουν ίντριγκες και ρίχνουν ο ένας τον άλλον. Το κάνουν χρησιμοποιώντας διεφθαρμένα μέσα, στο όνομα της δημοκρατίας. Κατ’ αυτό τον τρόπο, απαξιώνουν και βρωμίζουν την έννοια της λέξης δημοκρατία, χαλιναγωγώντας και πείθοντας τον κόσμο, με φαινομενικά νόμιμα ή με έκνομα μέσα, ότι είναι οι σωτήρες του. Αυτή η μεσσιανική και μεσαιωνική πρακτική, επιτυχημένη στην Ιστορία των πολέμων, ανέδειξε ηγέτες-τέρατα και εξόντωσε εκατομμύρια ανθρώπους.

Η διαφθορά στη δημοκρατία είναι η εκτροπή της και η απόδειξη της ανθρώπινης ιδιοτέλειας και του καιροσκοπισμού.

Η διαφορά στη δημοκρατία είναι η καταξίωσή της και η απόδειξη ανοχής στη διαφθορά, χωρίς όμως την κάλυψή της. 

Η δημοκρατία κάνει τη διαφορά κι έχει τη δύναμη να θέτει στο περιθώριο τη διαφθορά.