Select Menu


Η Αφρική παραμένει βασικό πεδίο σύγκρουσης στην παγκόσμια σκακιέρα και του 21ου αιώνα. Πρόκειται για μια πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικούς πόρους ήπειρο, αλλά με τους πιο εξαθλιωμένους κατοίκους, εξαιτίας του πλιάτσικου που γίνεται εδώ και δεκαετίες...

Σχεδόν 130 χρόνια μετά τη Διάσκεψη του Βερολίνου, όπου οι αποικιοκρατικές δυνάμεις αποφάσισαν τον τεμαχισμό της αφρικανικής ηπείρου σε...περιοχές ελέγχου, oι ισχυροί του κόσμου φαίνεται πως ξαναμοιράζουν την Αφρική.

Όπως φαίνεται και στον χάρτη του Al Jazeera, σε όλη την ήπειρο υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, μεγάλες ποσότητες μεταλλευμάτων, ουράνιο και αφθονία πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χρυσός, αλλά και διαμαντιών.

Ο χάρτης του πλούτου


Όμως παρά τον πλούτο της, η Αφρική παραμένει στο χάος και τις συγκρούσεις που εξαπλώνονται σε όλη την ήπειρο. Στο επίκεντρο αυτών των συγκρούσεων βρίσκεται μια περιοχή ύψιστης σημασίας: Η ζώνη Σάχελ. Είναι η στεπική λωρίδα γης νότια της Ερήμου Σαχάρα και βόρεια της Σαβάνας, που διασχίζει όλη την ήπειρο από τα Δυτικά και τη Σενεγάλη μέχρι τη Βόρεια Ερυθραία. Μια περιοχή που εδώ και δεκαετίες μαστίζεται από ένοπλες συγκρούσεις.

Τα τελευταία χρόνια, όπως σημειώνει το Al Jazeera, η ζώνη Σάχελ αποτελεί βασικό πεδίο συγκρούσεων στο πλαίσιο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Όμως μήπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας δεν είναι παρά μια επίσημη αφήγηση, ώστε να προσφερθεί κάλυψη σε μια πολύ μεγαλύτερη μάχη; Μήπως ο πόλεμος για τους πόρους της Αφρικής στον 21ο αιώνα έχει ήδη αρχίσει; «Αυτό που βιώνουμε αυτή την περίοδο μπορεί να περιγραφεί ως ο νέος αγώνας για την Αφρική», σημειώνει ο Ζαν Μπατού, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης.

Η ζώνη Σάχελ

Στο κέντρο αυτής της ζώνης των συγκρούσεων βρίσκεται το Μάλι, μια από τις χώρες με τον πιο εξαθλιωμένο πληθυσμό. Η ανεργία καλπάζει και οι περισσότεροι άνθρωποι επιβιώνουν απλώς προσωρινά. Όμως το Μάλι δεν βρισκόταν πάντα στην ίδια κατάσταση. Πίσω στον 13ο αιώνα το Μάλι αποτελούσε μια μεγάλη αυτοκρατορία, που είχε επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Αφρικής.


Ήταν μια εξαιρετικά πλούσια και ισχυρή αυτοκρατορία, κατέχοντας σημαντική θέση στο παγκόσμιο εμπόριο, χάρη στο ελεφαντόδοντο και το χρυσό. Ο πλούτος και η θέση του Μάλι προσέλκυσαν όμως και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. «Βρίσκεται στα όρια της Βόρειας και της Νότιας Αφρικής, ακουμπά τον ωκεανό και τα δάση. Η θέση του το αναδεικνύει σε χώρο ύψιστης στρατηγικής σημασίας. Όποιος ελέγχει το Μάλι, ελέγχει και τη Δυτική Αφρική, αν όχι το σύνολο της Αφρικής. Για αυτό το λόγο η περιοχή έγινε τόσο πολυπόθητη», σημειώνει ο Ντουλάιε Κονάτε από την Αφρικανική Ένωση Ιστορικών.

Οι ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές δυνάμεις του 19ου αιώνα αποκάλυψαν τα σχέδιά τους για εποικισμό του Μάλι και της υπόλοιπης Αφρικής στη διάσκεψη του Βερολίνου το 1885. Βρετανία, Βέλγιο Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία και Γαλλία μοιράσαν την περιοχή παίρνοντας ο καθένας το μερίδιό του. «Η εισβολή των αποικιοκρατικών δυνάμεων μας ξέσκισε», σημειώνει ο Κονάτε.

Ο πόλεμος στο Μάλι και ο χρυσός των Rothschild!


Η Γαλλία παλεύει για το χρυσό των Rothschild! Μετά από έξι ημέρες αεροπορικών επιθέσεων, στις 16 Ιαν 2013, τα γαλλικά στρατεύματα άρχισαν να εμπλέκονται με τους ισλαμιστές αντάρτες των οποίων οι προωθήσεις προς τα νότια απειλούν να ανατρέψουν το μη εκλεγμένο στρατιωτικό καθεστώς - και τα του Ρότσιλντ-ιδιόκτητα ορυχεία χρυσού.


Ο πραγματικός λόγος για τη γαλλική στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι είναι η προστασία της ξένης ιδιοκτησίας δραστηριότητας εξόρυξης χρυσού, που παράγει εκατοντάδες χιλιάδες ουγκιές χρυσού για τους ιδιοκτήτες ανά έτος.


Το Μάλι είναι «η ΧΡΥΣΗ ΧΩΡΑ» - Ξένοι επενδυτές κερδίζουν από το χρυσό του Μάλι, ενώ οι άνθρωποι του βυθιζονται στη φτώχεια. Εννέα στους δέκα ανθρώπους στο Μάλι ζουν σε απόλυτη φτώχεια και το 72 τοις εκατό του πληθυσμού επιβιώνει με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Ενενήντα τοις εκατό του πληθυσμού του Μάλι είναι μουσουλμάνοι.


Οι Τουαρέγκ και οι ισλαμιστές αντάρτες ελέγχουν το Βορρά, ενώ οι στρατιωτικοί ηγέτες του πραξικοπήματος ελέγχουν το νότο. Τα μεταλλεία χρυσού που τα γαλλικά στρατεύματα προστατεύουν  είναι στα νότια και δυτικά του Μάλι.
"Η Γαλλία, σε αυτή τη επιχείρηση, δεν επιδιώκει κανένα συμφέρον ... εκτός από τη εξασφάλιση μιας φιλικής χώρας, και δεν έχει κανένα άλλο στόχο, εκτός απότην καταπολέμηση της τρομοκρατίας."- Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Hollande στη γαλλική παρέμβαση για το Μάλι

«Εμείς - όχι μόνο το γαλλικό, αλλά και όλα τα έθνη - πρέπει να καταπολεμήσουμε τη τρομοκρατία."- Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Laurent Fabius για το Μάλι
Γιατί στο Μάλι;

Με τη βοήθεια των ΗΠΑ, οι Γάλλοι διεξάγουν τώρα τον πόλεμο κατά των ανταρτών στο Μάλι.
Γιατί η Γαλλία ξαφνικά αποφασίσε να διεξάγει πόλεμο στα δυτικά της Αφρικής;

Εάν επρόκειτο να ακούσετε το τι λένε οι γαλλικές και αμερικανικές πηγές για τη στρατιωτική επέμβαση τους, αυτό που θα καταλάβετε είναι οτι η Γαλλική, Δανική, Αγγλική, και η Αμερικάνικη επιχείρηση στο Μάλι έχει ως στόχο να σταματήσει τη τρομοκρατία, αυτό ακριβώς είναι που όλοι θέλουν να σκεφτείτε.

Ο πραγματικός σκοπός της γαλλικής παρέμβασης, ωστόσο, είναι η προστασία των ιδιόκτητων ορυχείων χρυσου ιδιοκτησίας Rothschild από την κατάληψη τους. Το Μάλι είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού στην Αφρική μετά τη Νότια Αφρική και την Γκάνα και τα μεγαλύτερα ορυχεία στο Μάλι ανήκουν σε Rothschild-ελεγχόμενες επιχειρήσεις.

Η Γαλλία άρχισε την επέμβασή της στις 11 Ιανουαρίου 2013, με αεροπορικές επιθέσεις προσπαθώντας να σταματήσουν τη προέλαση των ισλαμιστών στο νότιο τμήμα του Μάλι. Τρεις ημέρες αργότερα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υποστήριξε ομόφωνα την επέμβαση.

Στις 16 Ιανουαρίου, τα γαλλικά στρατεύματα άρχισαν να συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις στο έδαφος του Μαλί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται επίσης βαθιά στη σύγκρουση, την οποία περιγράφουν ως μέρος της γνωστής απάτης "Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας».

Οι ΗΠΑ σύμφωνα με πληροφορίες δεν θα στείλουν στρατεύματα στο Μάλι, επειδή το κυβερνών καθεστώς, το οποίο υποστηρίζει η Γαλλία, πήρε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα το 2012.

Ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Leon Ε. Πανέτα δήλωσε ότι η αμερικανική βοήθεια περιλαμβάνει βοήθεια από αέρος και υλικοτεχνική υποστήριξη.

Τα αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροπλάνα και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παρακολούθησης ήδη συμμετέχουν.

Ο Πανέτα δήλωσε ότι παρόλο που το Μάλι είναι μακριά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση Ομπάμα είναι βαθιά ανήσυχη για τις εκεί εξτρεμιστικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ. "Είμαστε σε ανησυχία ότι η Αλ Κάιντα θα φτιάξει ένα ορμητήριο, ενώ θα μπορούσε να έχει άμεσα σχέδια για επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, τελικά εξακολουθεί να παραμένει ο στόχος τους», είπε.

Ούτε οι Γάλλοι ούτε οι ηγέτες των ΗΠΑ λένε οτιδήποτε σχετικά με την προστασία των Ρότσιλντ-ιδιόκτητων ορυχείων χρυσού, αλλά προπαγανδίζουν την προσπάθεια τους στο Μάλι ως μέρος του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Αλλά αυτό δεν βγάζει κανένα νόημα, επειδή το ισλαμικό κίνημα των ανταρτών που οι Γάλλοι και οι Αμερικάνοι αγωνίζονται ενάντια, μοιάζει πολύ με το Free Syrian που υποστηρίζουν στη Συρία, και όχι σαν το αντίστοιχο με αυτο της Λιβύης. Και στις τρεις περιπτώσεις, το καθεστώς υπό αμφισβήτηση από τους ισλαμιστές αντάρτες ήρθε στην εξουσία με στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Ο χρυσός του Μάλι


Η εξόρυξη χρυσού έκανε τον Mansa Musa Ι του Μάλι (14ος αιώνας), τον πλουσιότερο άνθρωπο σε όλη την ιστορία, σύμφωνα με την λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου όλων των εποχών. Δεύτερη στη λίστα είναι η οικογένεια Rothschildοι πλουσιότεροι άνθρωποι στον πλανήτη. Σήμερα, οι εταιρείες που ελέγχονται από την οικογένεια Rothschild κατέχουν τα μεγαλύτερα ορυχεία χρυσού στο Μάλι. Οι Ρότσιλντ δεν είναι γενναιόδωροι,σαν τον Mansa Μούσα, ο οποίος έδωσε ένα μεγάλο μέρος του χρυσού του στη Μέκκα . 

Τα μεταλλεία χρυσού που βρίσκονται στα δυτικά και νότια του Μάλι.


Αυτό το διάγραμμα δείχνει τον εξαιρετικά μικρό ρόλο που έχει το κράτος στην ιδιοκτησία και τη λειτουργία των ορυχείων του Μάλι. Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες: AngloGold Ashanti, Randgold, και IAMGOLD είναι όλες συνδεόμενες με την οικογένεια Rothschild. Τα πρώτα τρία ορυχεία είναι άμεσα συνδεδεμένα με την NM Rothschild και παρήγαγε 233 τόνους χρυσού από το 2003, με αξία να αγγίζει τα $ 14 δισεκατομμύρια στα 1.900 δολάρια ανά ουγγιά, η τιμή του χρυσού το 2011. 

Τα ορυχεία Sadiola και Morila του Μάλι, ελέγχονται επίσης από Rothschild-εταιρείες, που παρήγαγαν το 83 τοις εκατό του συνόλου του χρυσού στο Μάλι μεταξύ 1999 και 2001. Αυτό μετατρέπεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια αξίας χρυσού που προέρχονται από τα ορυχεία Rothschild στο Μάλι, κάθε χρόνο.

Ο πρόεδρος της Anglo Gold Ashanti, μέτοχος και διαχειριστής των δύο μεγαλύτερων ορυχείων χρυσού, ήταν ο Russell Philip Edey από το 2002 έως 2010. Ο Edey επίσης είχε υπηρετήσει ως Αντιπρόεδρος της NM Rothschild Corporate Finance Limited και πρόεδρος σε μια ολόκληρη σειρά από Rothschild-εταιρείες, όπως μπορούμε να δούμε από το προφίλ του στο BusinessWeek.

Η AngloGold Ashanti έχει 20 επιχειρήσεις σε 10 χώρες σε τέσσερις ηπείρους και παρήγαγε 4,33 εκατομμύρια ουγκιές (Moz) χρυσού το 2011, δημιουργώντας $ 6,6 δισ. σε χρυσό εισόδημα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας.

Η Randgold είναι μια άλλη ελεγχόμενη εταιρεία απο τους Rothschild. Αυτό μπορεί να το δει κανείς από το ποιος κάθεται στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας.Ο Christopher Lewis Coleman , για παράδειγμα, είναι ένα ανεξάρτητο μη εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. της Randgold Resources Ltd από το 2008. O Coleman είναι επίσης Διευθύνων Σύμβουλος της Rothschild, συν-επικεφαλής της Τραπεζικής NM Rothschild & Sons Ltd, και ο πρόεδρος της Rothschild Bank International Ltd.

H IAMGOLD είναι μια καναδική εταιρεία εξόρυξης που έχει χρηματοδοτηθεί από τηνNM Rothschild τουλάχιστον από τον Απρίλιο 2008.

Μια έκθεση σχετικά με τις επιπτώσεις της εξόρυξης χρυσού στο Μάλι αρχίζει ως εξής:

Οι επενδυτές βλέπουν στο Μάλι το τέλειο περιβάλλον για την εξόρυξη των πόρων χωρίς καμμία ευθύνη είτε για την τήρηση των ανθρώπινων δικαιώματων,είτε συμβάλλοντας στην οικονομία του κράτους, είτε για το σεβασμό των περιβαλλοντικών συνθηκών.Μια αρχαία φράση στο Μάλι λέει ότι ο "χρυσός ανήκει στο διάβολο" και σύμφωνα με αυτή την παράδοση, ο χρυσός εμφανίζεται όταν ο διάβολος είναι ευτυχής και εξαφανίζεται όταν είναι αναστατωμένος.

Σήμερα, ο χρυσός του Μάλι ανήκει κυρίως στην οικογένεια Rothschild και στους συνεργάτες του, οι οποίοι ελέγχουν τα χρυσωρυχεία του Μάλι. Η γαλλική στρατιωτική επέμβαση έχει περισσότερο να κάνει με την προστασία αυτών των προσοδοφόρων ξένων επιχειρήσεων εξόρυξης χρυσού παρά για την υπεράσπιση από τη Γαλλία και τη Δύση έναντι της "ισλαμικής τρομοκρατίας".

Στην περίπτωση του Μάλι το πραγματικό κίνητρο για την στρατιωτική επέμβαση μπορεί να φανεί καθαρά και δεν έχει τίποτα να κάνει με την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

Ο ψεύτικος "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας", ξεκίνησε αμέσως μετά τις παραπλανητικές τρομοκρατικές επιθέσεις της 9-11, και είναι, στην πραγματικότητα, η συγκάλυψη των στρατιωτικών επιχειρήσεων για την προστασία της εταιρικής λεηλασία των πολύτιμων και στρατηγικών πόρων από τα "κακα" μουσουλμανικά έθνη, όπως το Μάλι.

Έκοψαν την Αφρική σε κομμάτια.

Ως ισχυρότερη αποικιοκρατική δύναμη αναδείχθηκε η Γαλλία, η οποία έθεσε υπό τον έλεγχό της μεγάλο μέρος της δυτικής και βόρειας Αφρικής. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η έκρηξη των κινημάτων ανεξαρτησίας είχε ως αποτέλεσμα η Γαλλία να χάσει τις αποικίες της, όχι όμως και την επιρροή της, διατηρώντας στρατεύματα, βάσεις και τον πολιτικό έλεγχο, όχι μόνο στις πρώην αποικίες της αλλά και σε χώρες πέρα από αυτές. Ήταν η γέννηση της «France-Afrique».


Την ίδια περίοδο, η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων πετρελαίου στον Κόλπο της Γουινέας προσέλκυσε ένα νέο ισχυρό παίχτη, τις ΗΠΑ, οι οποίες προχώρησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά και οικονομικές επενδύσεις στην Αφρικανική Ήπειρο, που μεταξύ άλλων αναδεικνυόταν και σε ένα πεδίο ψυχροπολεμικής σύγκρουσης. Στη δεκαετία του ’90, οι ΗΠΑ έστειλαν 28.000 στρατιώτες στη Σομαλία, υποστηρίζοντας πως θα βοηθήσουν στον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή.

Η αμερικανική στρατιωτική επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο αλλά και μια επικοινωνιακή καταστροφή. Εικόνες με εκτελεσμένους Αμερικανούς στρατιώτες έκαναν το γύρο του κόσμου.
Οι Αμερικανοί στρατιώτες θα επιστρέψουν δυναμικότερα στην περιοχή μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, τον Σεπτέμβριο του 2001, δημιουργώντας την πρώτη τους στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί. «Η Σάχελ έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διακίνηση όπλων, την στρατολόγηση μαχητών και την ενίσχυση του οργανωμένου εγκλήματος», δήλωσε ο Ράντολφ Αταλάχ, υπεύθυνος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας για θέματα τρομοκρατίας στην Αφρική.


Η AFRICOM και το «λυσσασμένο σκυλί»

Όπως σημειώνει το Al Jazeera, οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που έχει διαιρέσει τον κόσμο σε ξεχωριστούς στρατιωτικούς τομείς για την παρακολούθηση και την εποπτεία. NORTHCOM, PACOM, SOUTHCOM, EUCOM, CENTCOM και πλέον AFRICOM. Στο πλαίσιο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν στρατιωτικές ασκήσεις με ολοένα αυξανόμενο αριθμό αφρικανικών χωρών. Στην πραγματικότητα η δημιουργία της AFRICOM αποτελούσε και το κλειδί για την εδραίωση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αφρική. Όμως υπήρξε ένα πρόβλημα. Οι Αφρικανικές κυβερνήσεις είχαν καταλήξει σε μια κοινή θέση: «Όχι στη δημιουργία νέων στρατιωτικών βάσεων». Έτσι η έδρα της AFRICOM δημιουργήθηκε πολλή μακριά από το χώρο δράσης της. Συγκεκριμένα στη Στουτγκάρδη στη Γερμανία.


Ο πιο ισχυρός υποστηρικτής αυτής της θέσης ήταν ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι, το «λυσσασμένο σκυλί» όπως τον είχε αποκαλέσει στο παρελθόν ο Ρόναλντ Ρίγκαν. Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του έγινε το 1986 με βομβαρδισμό του παλατιού του. Η ανεξαρτησία και επιρροή του Μουαμάρ Καντάφι πήγαζε από τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης, από τα μεγαλύτερης της Αφρικής, τα οποία είχε εθνικοποιήσει όταν ανέλαβε την εξουσία. Ο Καντάφι αποδείκνυε με αυτόν τον τρόπο πως μια Αφρικανική χώρα μπορούσε να αναπτυχθεί χωρίς καμία εξάρτηση από το Δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το ΔΝΤ και εν γενεί το Δυτικό Κεφάλαιο, όπως συνέβαινε κατά κόρον μέχρι τότε.

«Από την αρχή ο Μουαμάρ Καντάφι ήταν αντίθετος στην ξένη στρατιωτική παρουσία στην Αφρική. Μια από τις πρώτες του κινήσεις όταν ανέλαβε την εξουσία το 1969 ήταν να εκδιώξει τις βρετανικές και αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στη Λιβύη», εξηγεί ο Μαξιμίλιαν Φορτ, συγγραφές του βιβλίου «Slouching Towards Sirte: Nato's war on Libya and Africa».

Ωστόσο το Μάρτιο του 2011, με την έκρηξη της «Αραβικής Άνοιξης», όπως ονομάστηκαν οι ένοπλες εξεγέρσεις κατά των καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική, οι ΗΠΑ και η Γαλλία, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης, ανέλαβαν δράση. Ήταν ο πρώτος πόλεμος της AFRICOM. Η εξέγερση στη Λιβύη, η πτώση και ο θάνατος του Καντάφι προκάλεσαν ένα ντόμινο εξελίξεων εκτός συνόρων της Λιβύης. 

Μέρος των όπλων του καθεστώτος έπεσε στα χέρια των ανταρτών, και αλλά βρέθηκαν τελικά στα χέρια ακραίων ισλαμιστών, οι οποίοι εξαπλώθηκαν σε γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων και στο Μάλι. Εκεί, στο Βόρειο Μάλι, ιδρύθηκε και Ισλαμικό Κράτος. Με την υποστήριξη των Γαλλικών δυνάμεων οι κυβερνητικές δυνάμεις του Μάλι ανακατέλαβαν τις βόρειες περιοχές από τους τζιχαντιστές. Οι πρώην αποικιοκράτες, παρουσιάζονταν πλέον ως σωτήρες της χώρας.

Κέρδος στο χάος

Παρά το χάος, την αστάθεια, τους πολέμους και τις συγκρούσεις, το ενδιαφέρον των μεγάλων εταιρειών, κυρίως των ενεργειακών κολοσσών των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Κίνας, για την Αφρική παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Μεγάλα ανεκμετάλλευτα αποθέματα πετρελαίου παραμένουν στη ζώνη Σαχέλ, το «Ελντοράντο του Σαχέλ», όπως την αποκαλούν. Όπως υπογραμμίζει το Al Jazeera, σχεδόν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια εκτιμώνται οι επενδύσεις για τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Αφρικής μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες.

«Τα κοιτάσματα πετρελαίου γίνονται όλο και πιο σπάνια. Έτσι τα τελευταία σημαντικά αποθέματα πετρελαίου στην Αφρική θα γίνονται ολοένα και πιο σημαντικά. Το ποιος θα κερδίσει έδαφος στον έλεγχό τους αναδεικνύεται σε ζήτημα ζωτικής σημασίας», σημειώνει ο καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου της Λωζάνης Ζαν Μπατού.


Οι ισχυροί μοιράζουν ξανά την Αφρική

Εν τω μεταξύ, η AFRICOM βρίσκει συνεχώς νέα πατήματα στην Αφρική. Στο πλαίσιο του πόλεμου κατά της τρομοκρατίας, οι αφρικανικές κυβερνήσεις που υπογράφουν στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ συνεχώς αυξάνονται. Οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει πλέον βάσεις στο Νίγηρα, στο Τζιμπουτί, στην Κένυα, την Αιθιοπία, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν, την Μπουρκίνα Φάσο και τις Σεϋχέλλες. Αμερικανικός πάτησε το πόδι του και στη Λιβερία κατά τη διάρκεια της επιδημίας Έμπολα το 2014. Όμως και η Γαλλία ανακοίνωσε την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεών της στη ζώνη του Σαχέλ με 3.000 επιπλέον στρατιώτες.

Η αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της Αφρικής αποτελεί μια νέα πηγή πλούτου, περιζήτητη από την πολεμική βιομηχανία και τους ιδιώτες εργολάβους. Σχεδόν 130 χρόνια μετά τη Διάσκεψη του Βερολίνου, μια νέα διαίρεση της Αφρικανικής ηπείρου βρίσκεται σε εξέλιξη και οι μεγάλες δυνάμεις επιδιώκουν να εξασφαλίσουν το μερίδιό τους στα αποθέματα πετρελαίου, τα πολύτιμα ορυκτά, τη γη ακόμη και το νερό που βρίσκεται κάτω από την άμμο της ερήμου. «Τα μεγάλα ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται στην πραγματικότητα. Η Δυση τρέφεται από τους πολέμους. Είναι λες και πρέπει να δημιουργούν πολέμους για να δικαιολογήσουν την εξουσία τους», σχολιάζει ο ιμάμης Μαχμούντ Ντίκο, πρόεδρος του Ανώτατου Ισλαμικού Συμβουλίου του Μάλι.

Η επέλαση των πετρελαϊκών στην Αφρική


Επιμέλεια: www.logiosermis.net
Με πληροφορίες απο tvxs.gr και Christopher Bollyn

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top