Μέχρι το 2010, γνωρίζαμε ότι η λέξη “ληστεία” είχε μόνο μία έννοια και αυτή ήταν η άμεση ληστεία.
Για παράδειγμα, η ληστεία που γίνεται σε μία τράπεζα, ή σε ένα σούπερ μάρκετ, είναι άμεση, γιατί το αποτέλεσμα αυτής της πράξης, δηλαδή η απώλεια των χρημάτων, βαρύνει τον τραπεζίτη ή τον ιδιοκτήτη αυτού του καταστήματος, αντιστοίχως και συμβαίνει την ίδια χρονική στιγμή με την πράξη
Την τελευταία αυτή επταετία, της οικονομικής κρίσης, που έπληξε ανεπανόρθωτα την χώρα μας, μάθαμε ότι υπάρχει και μια έμμεση ληστεία, που είναι αυτή η περίτεχνη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πολύ ωφέλιμη για τους τραπεζίτες, αλλά δραματικά επιζήμια για τον ελληνικό λαό, από τον οποίο θα αφαιρεθούν ουσιαστικά, εν είδη φόρων, αυτά τα αναγκαία κεφάλαια, που χορηγούνται προς τούτο από τους δανειστές μας.
Υπάρχει όμως και μια άλλη έννοια αυτής της λέξης, ακόμη χειρότερη, που είναι η ετεροχρονισμένη ληστεία και αυτή είναι ακόμα πιο καταστροφική, όχι μόνο για τον λαό, αλλά για ολόκληρη τη χώρα.
Αυτή η ληστεία, ως πράξη, είχε μεγάλη διάρκεια, γιατί έχει να κάνει με τον ξέφρενο αυτόν υπερδανεισμό της χώρας μας, που πραγματοποίησαν οι πολιτικοί μας ηγέτες, καθ’ όλο σχεδόν το χρονικό διάστημα της μεταπολίτευσης . Το αποτέλεσμα όμως, αυτής της πρωτοφανούς ληστείας, φάνηκε μόνον κατά το τελευταίο αυτό διάστημα της οικονομικής κρίσης και δεν είναι μόνο η καταδυνάστευση του λαού και η οικονομική του εξαθλίωση, αλλά και η υποδούλωση της χώρας στους δανειστές μας και στα ξένα τραπεζικά συμφέροντα.
Για να γίνει κατανοητό, πώς η υπερχρέωση αυτή της χώρας μας ήταν μια απάνθρωπη και ίσως προμελετημένη ληστεία, σε βάρος του ελληνικού λαού, δεν χρειάζεται να αναφέρουμε εδώ αναλυτικά τις συνέπειες, που έχουμε υποστεί και θα υποστούμε ακόμη όλοι εμείς οι πολίτες και όχι μόνον, αλλά και μερικές ακόμη από τις επερχόμενες γενιές μας, γιατί είναι γνωστές και όλες αυτές εκφράζονται με μία μόνο λέξη : «φτωχοποίηση» . Πώς όμως, η υπερχρέωση της χώρας οδήγησε τον λαό μας στη φτωχοποίηση; Μα, είναι νομίζω πολύ απλό:
Όταν οι κυβερνώντες πολιτικοί μας διαπίστωσαν ότι η χώρα μας δεν μπορούσε πια να ανταπεξέλθει στις δανειακές τις υποχρεώσεις και οι παλαιότεροι δανειστές μας διέκοψαν την δανειοδότησή της - και αυτό έγινε το 2010 με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – ανέθεσαν τη συνέχισή της στους γνωστούς και μη εξαιρετέους νεώτερους δανειστές μας, οι οποίοι εκμεταλλεύομενοι την οικονομική κατάρρευση της χώρας μας, έθεσαν αυτούς τους επαχθέστατους όρους, που τους ονόμασαν «μνημόνια», και τους οποίους αποδέχτηκαν ασμένως και τους εφαρμόζουν όλες αυτές οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.
Για να γίνει κατανοητό, πώς η υπερχρέωση αυτή της χώρας μας ήταν μια απάνθρωπη και ίσως προμελετημένη ληστεία, σε βάρος του ελληνικού λαού, δεν χρειάζεται να αναφέρουμε εδώ αναλυτικά τις συνέπειες, που έχουμε υποστεί και θα υποστούμε ακόμη όλοι εμείς οι πολίτες και όχι μόνον, αλλά και μερικές ακόμη από τις επερχόμενες γενιές μας, γιατί είναι γνωστές και όλες αυτές εκφράζονται με μία μόνο λέξη : «φτωχοποίηση» . Πώς όμως, η υπερχρέωση της χώρας οδήγησε τον λαό μας στη φτωχοποίηση; Μα, είναι νομίζω πολύ απλό:
Όταν οι κυβερνώντες πολιτικοί μας διαπίστωσαν ότι η χώρα μας δεν μπορούσε πια να ανταπεξέλθει στις δανειακές τις υποχρεώσεις και οι παλαιότεροι δανειστές μας διέκοψαν την δανειοδότησή της - και αυτό έγινε το 2010 με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – ανέθεσαν τη συνέχισή της στους γνωστούς και μη εξαιρετέους νεώτερους δανειστές μας, οι οποίοι εκμεταλλεύομενοι την οικονομική κατάρρευση της χώρας μας, έθεσαν αυτούς τους επαχθέστατους όρους, που τους ονόμασαν «μνημόνια», και τους οποίους αποδέχτηκαν ασμένως και τους εφαρμόζουν όλες αυτές οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.
Το κόστος αυτής της δανειοδότησης έπρεπε λοιπόν κάποιος να το αναλάβει και επειδή το Δημόσιο ταμείο το είχαν ήδη λεηλατήσει, το φόρτωσαν στο γνωστό «υποζύγιο», στο οποίο έχουν μεταμορφώσει τον ελληνικό λαό . Σκέφθηκαν τότε να εφαρμόσουν όλα αυτά τα σκληρά και απάνθρωπα μέτρα για να εξοικονομήσουν τα χρήματα που όφειλαν στους δανειστές μας, με αποτέλεσμα να τον φτωχοποιήσουν.
Αυτή η φτωχοποίηση του λαού μας, δηλαδή η αφαίμαξη του ιδιωτικού του πλούτου, με τις αλλεπάλληλες περικοπές των εισοδημάτων του και την υποβάθμιση της αξίας των ακινήτων, αλλά και του δημοσίου πλούτου, που ουσιαστικά ανήκει στον ίδιο τον λαό, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ετεροχρονισμένης ληστείας, που διαπράχτηκε μακροχρονίως σε βάρος του, από τους πολιτικούς μας και λέγεται «υπερδανεισμός»
Αιμίλιος Κομίνης
Αυτή η φτωχοποίηση του λαού μας, δηλαδή η αφαίμαξη του ιδιωτικού του πλούτου, με τις αλλεπάλληλες περικοπές των εισοδημάτων του και την υποβάθμιση της αξίας των ακινήτων, αλλά και του δημοσίου πλούτου, που ουσιαστικά ανήκει στον ίδιο τον λαό, είναι το αποτέλεσμα αυτής της ετεροχρονισμένης ληστείας, που διαπράχτηκε μακροχρονίως σε βάρος του, από τους πολιτικούς μας και λέγεται «υπερδανεισμός»
Αιμίλιος Κομίνης
Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.