Select Menu


Το ομορφότερο πράγμα που υπάρχει στη ζωή μας, μετά την ίδια μας τη ζωή, είναι ο αθλητισμός. Ο αθλητισμός που προάγει την ευγενή άμυλα, προσφέρει συγκινήσεις, μας εκτοξεύει στο ζενίθ και μετά μας κατεβάζει στο ναδίρ. Ο αθλητισμός που δημιουργεί φιλίες, προβάλλει τον πολιτισμό κάθε χώρας και ενώνει λαούς και ηπείρους. Παρ'όλα αυτά στις μέρες μας τόσο ο ομαδικός, όσο και ο ατομικός αθλητισμός έχουν επηρεαστεί από την ευρύτερη παγκοσμιοποίηση, το marketing, καθώς και τις όλο και αυξανόμενες απαιτήσεις του κοινού για ακόμη περισσότερο και καλύτερο θέμα. Τα προβλήματα που φαίνεται να μαστίζουν το σύγχρονο αθλητισμό είναι, με σειρά σημαντικότητας, το ντόπινγκ, τα τεράστια επαγγελματικά συμβόλαια, η βία και τέλος η υπερπροβολή από τα ΜΜΕ.

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Οι παράνομες ουσίες που χρησιμοποιούν οι αθλητές (ντόπινγκ) είναι εδώ και πολλά χρόνια ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η παγκόσμια αθλητική κοινότητα. Όπως ανέφερα και παραπάνω οι συνεχώς αυξανόμενες προσδοκίες των sportsmen (του κοινού των αθλητικών γεγονότων) για θέαμα, οδηγούν τους αθλητές σε συνεργασία με τους προπονητές τους στην αναζήτηση άλλων μεθόδων και τεχνικών πέρα των προπονήσεων για την βελτίωσή τους. Ας μη ξεχνάμε βέβαια πως η μάστιγα του ντόπινγκ προβληματίζει περισσότερο τον ατομικό απ'ότι τον ομαδικό αθλητισμό. Είναι ανεξίτηλα χαραγμένο στις μνήμες των Ελλήνων εκείνο το βράδυ, μία μέρα πριν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, στο οποίο οι μεγάλοι αστέρες της εποχής, Κεντέρης και Θάνου, βρέθηκαν θετικοί στη χρήση απαγορευμένων ουσιών και κρέμασαν την ελπίδα όλων των Ελλήνων για μία ακόμη διάκριση. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο αποκλεισμός των Ρώσων αθλητών του στίβου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίου, ως τιμωρία από την παγκόσμια ομοσπονδία. Αυτά τα παραδείγματα βέβαια δεν αναιρούν την ύπαρξη του ντόπινγκ και στα ομαδικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κτλ.

Ένα δεύτερο μείζον πρόβλημα του σύγχρονου αθλητισμού, είναι τα τεράστια ποσά που δαπανούνται στα συμβόλαια που υπογράφουν οι επαγγελματίες αθλητές, είτε αυτά αφορούν τις ίδιες τους τις ομάδες, είτε διαφημίσεις, είτε ακόμη και τη χρήση αθλητικού υλικού. Το φαινόμενο αυτό την τελευταία 10ετία απασχολεί κυρίως τον ομαδικό αθλητισμό, χωρίς να ξεφεύγει από το πρίσμα του ατομικού. Σύλλογοι δαπανούν υπέρογκα ποσά για να αποκτήσουν κάποιον αθλητή από κάποια άλλη ομάδα και στη συνέχεια υπογράφουν μαζί του συμβόλαια που του αποφέρουν απίστευτα έσοδα. Έτσι δημιουργείται ένας χορός εκατομμυρίων, στον οποίο εμπλέκονται αθλητές, παράγοντες, μάνατζερς και εταιρείες. Έτσι λοιπόν σύμφωνα με πολλούς φιλάθλους χάνεται ο παλιός αθλητικός ρομαντισμός. Σταματά η παραγωγή ηγετών - σημαιών για τις ομάδες και οι φίλαθλοι / οπαδοί παύουν πια να δένονται με φυσικά πρόσωπα. Όλα αυτά μαζί οδηγούν στην αποξένωση του αθλητισμού από τη λαϊκή βάση, που σε συνδυασμό με την όλο και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού οδηγεί στην ύπαρξη μισοάδειων γηπέδων και έλλειψης πραγματικού, αγνού ενδιαφέροντος για την ''τέχνη'' των sports. Άλλωστε ο απλός λαός είναι ο πραγματικός αρωγός των αθλημάτων και ιδιαίτερα των ευρύτερα διαδεδομένων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ) αλλά και άλλων μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων (παγκόσμια πρωταθλήματα, Ολυμπιακοί Αγώνες).

Προχωρώντας, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το ίσως σημαντικότερο πρόβλημα του ελληνικού αθλητικού μικρόκοσμου, τη βία. Το πρόβλημα της βίας δε συναντάται τόσο σε χώρες με ανεπτυγμένο το αθλητικό ιδεώδες, όπως για παράδειγμα Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία αλλά κυρίως σε χώρες που κυριαρχεί ο οπαδικός φανατισμός. Αυτές είναι οι χώρες των Βαλκανίων (Ελλάδα, Σερβία), η Ρωσία και ακολουθούν Τουρκία και σπανιότερα οι μεσόγειοι Ιταλοί. Μία ξεχωριστή κατηγορία σ'αυτόν τον τομέα, της βίας στα γήπεδα είναι η Αγγλία. Οι αγγλικές αρχές μετά τα όσο είχαν συμβεί στους αγωνιστικούς τους χώρους, όπως το τρανό παράδειγμα του Χίλσμπορο, πήραν σημαντικές αποφάσεις και κατάφεραν να πατάξουν το φαινόμενο της βίας στα δικά τους αγωνιστικά ύδατα. Κάτι αντίστοιχο όμως δε μπόρεσαν να κάνουν και όταν οι Άγγλοι οπαδοί βγαίνουν εκτός συνόρων και παρεκτρέπονται εξαιτίας του χουλιγκανισμού που κρύβουν μέσα τους. Ποιός μπορεί να ξεχάσει άλλωστε τα επεισόδια που έγιναν στη Γαλλία, στο φετινό Euro, μεταξύ Άγγλων και Ρώσων χούλιγκανς; Όμως καθώς ξεφύγαμε ολίγον τι, ας επιστρέψουμε στο πρόβλημα της βίας γενικότερα. Ο οργανωμένος χουλιγκανισμός στα γήπεδα έχει τρομερά αρνητικές συνέπειες. Καταστροφή γηπέδων, οικονομικό πλήγμα στην κοινωνία, διώξιμο οικογενειών από τα γήπεδα, ακόμη και θανάτους ανθρώπων. Η βία στα γήπεδα συνεχίζει να υφίσταται και μέχρι να πάψει, είμαι πεπεισμένος πως δε θα σταματήσει να μας τυραννά.

Τέλος λοιπόν, τα ΜΜΕ. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία υπερπροβολή των αθλητικών γεγονότων από τα ΜΜΕ. Αυτό δεν είναι αρνητικό. Δεν είναι όμως και απαραίτητα θετικό. Τα media μέσα από τη στάση που ορισμένα από αυτά κρατούν, οδηγούν το κοινό σε σύγχυση, παραπληροφόρηση και φανατισμό. Παίρνουν έμμεσα το μέρος συγκεκριμένων οργανώσεων / ομάδων και υιοθετούν τις απόψεις τους με σκοπό τη δική τους εξυπηρέτηση. Πολλά από τα ΜΜΕ ποντάρουν στη χειραγώγηση του αθλητικού κοινού, για αυτό και ο θεατής πρέπει να έχει κριτική σκέψη και να φιλτράρει τις όποιες τοποθετήσεις ακούει ή βλέπει.

Συνοψίζοντας, είναι σημαντικό να μην εστιάσουμε σε ένα μόνο από τα παραπάνω προβλήματα που ''χτυπούν'' τον αθλητισμό, αλλά να τα κοιτάξουμε όλα ευθέως και να σκεφτούμε λύσεις τόσο ο καθένας ξεχωριστά, όσο και η κοινωνία γενικότερα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έναν αθλητισμό που θα απολαμβάνουμε και θα αισθανόμαστε περήφανοι για αυτόν μέρα με τη μέρα, γευόμενοι όλες τις συγκινήσεις, χαρές και λύπες, που μόνο αυτός μπορεί να μας προσφέρει τόσο απλόχερα.

Χ.Φερεντίνος

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top