Η κοινωνία έρμαιο των σεξουαλικών απωθημένων της

Ένα ολόκληρο σύστημα, μια κοινωνία, ένα κράτος μπορεί να αντέξει τα πάντα, ακόμα και εκείνα που δεν θα φανταζόταν κανείς και μπορεί να καταρρεύσει όπως οι τεράστιες τζαμαρίες που μετρούν αρκετά εκατοστά πάχος και μοιάζουν απρόσβλητες, από μία ελάχιστη ακίδα, από μία και μόνη εικόνα.

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Ένας άνθρωπος μπορεί να παραμένει ισχυρός ακόμα και πάνω από τις δυνάμεις του, μπορεί να διατηρεί την αξιοπρέπειά του ακόμα και μερικά δευτερόλεπτα πριν τον θάνατο και να φύγει μ’ αυτήν ακατάβλητος. Μπορεί να το κάνει, πίσω και πέρα από κάθε βασανισμό, από κάθε δυσκολία, από κάθε εναντίωση θεμιτή ή αθέμιτη. Αντρίκεια ή ύπουλη σε πεδίο μάχης αποδεκτό.

Οι κοινωνία αντέχει τις ταλαιπωρίες, τις ανέχειες, τις φυσικές καταστροφές ακόμα, στωικά, υπερβάλει εαυτόν όταν από την ψυχή του συνόλου τής ζητηθεί.

Και όλοι και όλα ηττώνται από μία φωτογραφία, από ένα γράμμα, από την αποκάλυψη ενός προσωπικού δεδομένου.

Δικαστές, υπουργοί, αρχηγοί κρατών, πλανητάρχες… Ελάχιστοι όλοι στα απωθημένα των πολιτών που ορίζουν τη δύναμή τους.

• Κάτι έχει αξία όταν συνομολογήσουμε πως πράγματι έχει!

Το ζήτημα μοιάζει κωμικό και είναι αν αναλογιστεί κανείς πως όλα όσα έχουν πρόσφατα αποκαλυφθεί, δεν αποτελούν κάτι το πρωτόφαντο, εξωπραγματικό αλλά μια καθημερινότητα στις ζωές όλων.

Ποιος δεν έχει ερωτευθεί; Ποιος δεν έχει κάνει σεξ, ποιος δεν έχει κάνει βρόμικες σκέψεις; (προσέξτε τις απαντήσεις σας είμαστε έτοιμοι για γέλια τρελά)

Ωραία, κάποιοι ομολογούν πως τις υλοποίησαν κιόλας. Αυτό είναι καλό ή κακό;

Θα έλεγα πως είναι καλό, κάλλιστο κι ας δεχθώ μύδρους. Θα το κάνω γνωρίζοντας πως οι εξαπολύοντας είναι οι άτολμοι, είναι όλοι εκείνοι που θέλησαν, αλλά ως καλά παιδιά υπάκουσαν τους νόμους που κάποιοι όμοιοί τους έθεσαν ως άριστους. Κάθισαν φρόνημα. Συμπάθεια λοιπόν σε όλους τους φρόνιμους καταδικάζοντες. Χάδι και αγάπη σε όσους δεν τόλμησαν ενώ ήθελαν, γιατί μη μου πείτε πως δεν ήθελαν...

Και ο δικαστής τι έκανε; Το μόνο που γνωρίζω είναι πως εκλάπησαν κάποιες επιστολές του. Θα μπορούσαν αυτές λοιπόν, να απευθύνονται σε γυναίκα (που μάλλον απευθύνονται) θα μπορούσαν όμως (χάριν της συζήτησης) και σε άντρα. Θα μπορούσαν να είχαν αποκαλυφθεί και φωτογραφίες.

Το κρεβάτι του καθενός είναι σεβαστό. Σεβαστό και τίμιο. Επάνω σε αυτό δεν μπορούν (ό,τι και να λέει ο κόσμος) να συμβούν κανενός είδους αίσχη όταν το επιθυμούν οι παρευρισκόμενοι. Κανείς δεν ντρέπεται για εκείνα που του αρέσουν και τα εφαρμόζει παρέα με άλλους με όμοιες αντιλήψεις.

Αίσχη συμβαίνουν στα μυαλά όλων εκείνων που δεν καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες και ιταμά στεναχωριούνται για τις χαρές των άλλων.

Πόσο λίγο αντέχει μια κοινωνία λανθασμένων αξιών!

Για ποιο λόγο οφείλουν τα δημόσια πρόσωπα να παραμένουν κλεισμένα, με τρόπο απόλυτο στα ιδεώδη των πατροπαράδοτων αξιών; Ποιος θα πει πως είναι πράγματι άξιες εκείνες οι προτροπές που μαστιγώνουν το ένστικτο, την βαθιά επιθυμία;

Για ποιο λόγο δεν θα μπορούσε ένας δικαστής να ήταν αξιότατος στη κρίση του, εάν για παράδειγμα διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση;

Αν κάποιος θα μιλούσε για επηρεασμό, θα όφειλε να καταδείξει κάποιον ’ηθικό’ ανεπηρέαστο.

Η υποκρισία κυβερνά. Αυτό είναι δεδομένο. Οδηγεί τα λόγια και τις πράξεις μας από τότε που αντιλαμβανόμαστε ως μονόδρομο την ύπαρξή μας μέσα στην κοινωνία. Μια καλημέρα που λέγεται κατ’ ανάγκην αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός, τα δισεκατομμύρια των άλλων αποδείξεων έπονται αλαλάζοντα.

Κι όμως εξακολουθούμε να δίνουμε βάση σαν τα παιδιά που κοιτούν εκείνο το γεγονός που τους κάνει εντύπωση γιατί δεν το έχουν ακόμα χορτάσει.

Είμαστε για λύπηση και περισσότερο εκείνοι οι οποίοι καταδικάζουν ή αναγάγουν σε ύψιστο (προς εκμετάλλευση) θέμα οποιαδήποτε σεξουαλικό γεγονός.

Βεβαίως ελλοχεύει πίσω από την σημασία αυτή και ακολούθως από την διαρραγή των κόσμιων ιματίων κάποιων και η πουστιά (η λέξη με την μη κυριολεκτική σημασία της). Η αρπαγή του πολιτικού (εν τοις πράγμασι) οφέλους από την αποκάλυψη, ασχέτως από την προσωπική θιγή του εγκαλούντος, αποροία του γεγονότος.

Η υποκρισία που λέγαμε…

Ποιος θίγεται σήμερα από την αποκάλυψη κάποιου που (επί παραδείγματι) απατά την γυναίκα του, ή είναι σφοδρά ερωτευμένος με κάποια μικρότερή του; Τα δημόσια πρόσωπα παύουν να είναι φυσικά; Ποιος νόμος που απαιτεί όμοιες απαγορεύσεις καθίσταται άξιος και από ποιους;

Υπάρχει αδικία στη φύση; Κάνει λάθη η φύση; Μήπως θα έπρεπε να κατηγορήσουν οι ένθεοι τον Θεό ως μη άσφαλτο; Το αίτιο πριν από τη κάθε πράξη, αξίζει της προσοχής μας; Την αιτία αυτή, μήπως την δημιούργησαν οι κοινωνικά ...άριστοι νόμοι;

Ναι λοιπόν, θα μπορούσε ένας δικαστής να είναι ερωτευμένος και με άντρα και με γυναίκα και να επιτελεί πολύ καλύτερα το έργο του από κάποιον άριστο οικογενειάρχη που εκκλησιάζεται καθημερινά και συνάπτει επαφές με τη γυναίκα του τις μέρες που επιτρέπει ο πνευματικός του και μόνο αυτές. Ναι θα μπορούσε να είναι χιλιάδες φορές καλύτερος στη οποιαδήποτε δουλειά του ο οποιοσδήποτε άπιστος από τον οποιοδήποτε πιστό. Όπως και χειρότερος. Ίσες οι πιθανότητες.

Υπάρχει αντίρρηση;

Σίγουρα υπάρχει στον βαθμό όπου η υποκρισία και οι σκοπιμότητες των κοινωνιών γενικότερα δεν μπορούν ακόμα να ανεχθούν το δικαίωμα της επιλογής του καθενός τουλάχιστον στον προσωπικό του χώρο.

Υπόλογοι εν κατακλείδι, είναι όλοι εκείνοι που άνοιξαν το παράθυρο να φανεί το κρεβάτι και κανένας άλλος. Εκείνοι θα έπρεπε να τύχουν και της απαξίωσης αλλά και της τιμωρίας.

Αυτό όμως προϋποθέτει μια κοινωνία απαλλαγμένη σεξουαλικών αναγκών.

Απέχουμε…

politisg