Select Menu


Συγκλονιστική η επικαιρότητα των λόγων του Δημήτρη Γληνού που γράφτηκαν τον Σεπτέμβριο του 1941, στον πρώτο χρόνο της "πρώτης" Ναζιστικής Κατοχής, για να πρειδοποιήσει συναγωνιστές και συντρόφους του σχετικά με το τι θα συνέβαινε αν περίμεναν μέχρι τον έβδομο χρόνο κατοχής για να ξεσηκωθούν.  Δηλαδή αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα και κάποιοι κατηγορούν κατόπιν εορτής το "κουφάρι" επειδή "δεν σηκώνεται από τον καναπέ" για να πολεμήσει.

Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι απο την σελίδα του Γιώργου Κανελλάκη που αναδεικνύει τα "προφητικά" μηνύματα τα οποία περικλείει αυτό το ιστορικό και διδακτικό διαμάντι πολιτικού λόγου.

75 χρόνια έχουν περάσει από τότε που κυκλοφορούσε χέρι με χέρι το κείμενο του Δημήτρη Γληνού με τίτλο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» από το οποίο έχω σημειώσει μερικές αράδες.


75 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ήταν επίκαιρη η απώλεια της Εθνικής Αξιοπρέπειας, της Επικράτειας (αναφορικά με την έκταση της Χώρας ΜΑΣ), της περιουσίας της Πατρίδας, της περιουσίας των Ελλήνων.

75 χρόνια έχουν περάσει από τότε που μια πένα, μετέφερε στην κοινωνία αυτό που διαλαλούσε ο γερμανοτσολιάς Τσολάκογλου μιλώντας για την επερχόμενη ... "Νέα Τάξη Πραγμάτων". Συνδυάστε το με τις συναφείς ρήσεις των Μπους, Γ. Παπανδρέου, Μέρκελ κλπ. Συνδυάστε τα όσα περιγράφονταν (προ 75 ετών) στην δεύτερη φωτογραφία, με όσα ζούμε σήμερα.

75 έτη μετά και ΟΛΑ είναι επίκαιρα. Όλα είναι μέσα σε μια δεξαμενή όπου, τα πάντα επαναλαμβάνονται, όχι ως μια καρικατούρα ή ως κακό ανέκδοτο, μα, ως η εκδίκηση των
ναζιστών και των "νεοταξιτών", μα και των εδώ δουλικών τους, στις πλάτες του δύσμοιρου Έλληνα που ξέχασε -προς χάριν των ανέσεων που διαθέτει (ποίες άραγε διαθέτει ;;;) το, πως να σηκώνει γροθιά και το πως να απαιτεί είναι υποχρέωσή του και όχι άχθος ...


Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Γληνό

Ο Δημήτρης Γληνός ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης».

Ξεχωρίζει ανάμεσα στην πλειάδα των λαϊκών αγωνιστών που απαρνήθηκαν τη «ζεστασιά» της ταξικής καταγωγής τους και τάχτηκαν με τους αδικημένους. 

Απαρνήθηκε την αστική τάξη που τον γέννησε και του παρείχε όλα τα εφόδια που θα τον έκαναν ένα λαμπρό ―από τα λαμπρότερα― μυαλά της, και αυτή δεν του το συγχώρεσε. 

Παρά το ότι δεν έπαψε ποτέ να αναγνωρίζει το κύρος του και να τον σέβεται, παράλληλα δεν έπαψε και να τον μισεί και να τον διώκει, δίχως έλεος, μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Ο  Γληνός πέθανε πρόωρα, με την υγεία του επιβαρημένη από τις κακουχίες μιας ζωής ταγμένης στην υπόθεση της εργατικής τάξης, έχοντας εκπληρώσει στο ακέραιο το χρέος που επίτασσε η συνείδησή του: 
«(…)τετράγωνο σα δωρική κολόνα το μυαλό του τοποθετήθηκε οριστικά στο στρατόπεδο του λαού. Πολλοί λένε ότι θέλουν την εξέλιξη αλλά φοβούνται την επανάσταση. Ο Γληνός δε δίστασε και πέρασε στην επανάσταση(…)».
Επιμέλεια: www.logiosermis.net

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top