Η κομψότητα είναι στα μανικετόκουμπα

Εντάξει, χωρίς γραβάτα! Αλλά με πανέμορφα μανικετόκουμπα!

Όσο νά 'ναι τα νιάτα έχουνε την χάρη τους. Μπορεί η έλλειψη της γραβάτας να μην αποστερεί από τον πρωθυπουργό μας την γοητεία του, αλλά χωρίς μανικετόκουμπα, δεν πάς πουθενά! Άλλο πράγμα η κομψότητα. Και πόσο του πάνε! Έχει μια αρχοντιά καθώς κουνάει το χέρι με το μανικετόκουμπο! Να, εκεί που μετράει πόσα έργα τελειώνουνε σε 2-3 χρόνια και θα μας αλλάξουνε την ζωή. Αν ζούμε ακόμη, τότε.

Κι εκεί, που τα λέει στη δημοσιογράφο![η οποία διαμαρτυρήθηκε επειδή βλέπει να χάνει την δουλειά της, εξαιτίας της αλυσιτελούς πολιτικής του]. Πρέπει να πούμε βέβαια, πως της τά ‘πε κάπως χοντροκομμένα «η σειρά σας κλπ.», κι αυτό ήταν πράγμα αταίριαστο με το χαμόγελό του και τη φιλοδοξία του για να ευτυχήσουμε με τον λόγο του, πλανεμένοι κι εν αφασία, όλοι μας.

Φαίνονται όμορφα (τα μανικετόκουμπα), κι εκεί που χαιρετάει το κακόπαθο πλήθος των φτωχοποιημένων, στο οποίο θα μοιραστούνε τα 246 εκατομμύρια, τώρα που τα πήρε από τους καναλάρχες, και θα πετάξει τους βολεμένους στο δρόμο. Το ευπαθές πλήθος με ρίγη συγκίνησης τ' ακούει όλα αυτά, και δεν μπορεί να νιώσει καμμιά αλληλεγγύη για κείνους που θα πεταχτούνε στο δρόμο, τώρα που θα κλείσει τα κανάλια ο υπουργός. Ακόμη κι ο καλός μας κωμικός, ο κ. Λαζόπουλος, υπερθεμάτισε, παρόλο που κλείνει η στρόφιγγα που τον τροφοδοτεί. Είναι βλέπετε στρατευμένος, στην υπηρεσία του πρωθυπουργού, για χάρη της στενής τους φιλίας, σύμφωνα και με προσφάτως διατυπωθείσα (σύγχρονη αριστερή) αξία, που ευαγγελίζεται ότι πρέπει «να υποστηρίζεις πολιτικά τον φίλο σου ακόμη κι όταν παρανομεί».

Πέρασε ο καιρός της επανάστασης και της άρνησης και ήρθε ως φαίνεται ο καιρός της δουλειάς. Μα, πράγμα παράξενο! Όπως τότε, έτσι γίνεται και τώρα! Τίποτε δεν προχωράει στην καθημερινότητα του πολίτη. Τότε δεν αφήνανε, τώρα δεν μπορούνε.

Και τίποτε δεν προοιωνίζεται ευνοϊκές προοπτικές για τη χώρα και τους πολίτες.

Οι κυβερνητικοί, όπως κάνανε αντιπολίτευση τότε, που μόνο «όχι» λέγανε, και βγαίνανε στους δρόμους για αντίσταση τύπου «δεν πληρώνω», και σπάζανε ή καίγανε την Αθήνα, έτσι και τώρα παράγουνε "κυβερνητικό έργο νομοθετώντας" ό,τι τους αρέσει, άσχετα από το αν υπηρετεί την χώρα και τα εθνικά μας δίκαια και συμφέροντα. Επί πλέον, επιτρέπουν τον κατακλυσμό μας από ξένους, σε εφαρμογή τάχα των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων, ενώ στην πραγματικότητα, αυτό το κάνουν σε συμφωνία με την πρακτική της υποχώρησης και της δουλοπρεπούς υποταγής και συμμόρφωσης, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία, όσο περισσότερο γίνεται. (Βέβαια,  ποτέ δεν μας είπε ο πρωθυπουργό ότι θα διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα, μας το είπε ο κ. Καμμένος, αλλά φαίνεται πως δεν το εννούσε, ακριβώς).

Ετούτο το παράλογο, δεν το κάνουνε μόνον αυτοί, τώρα. Και όλοι οι προηγούμενοι, την εξουσία μονάχα θέλανε, και να πίνουνε στην υγειά της. Οι κυβερνώντες δεν διαφέρουν από αυτούς κατά τούτο, καθόλου. Κι ας μας είπανε το αντίθετο σαν βρεθήκανε στον προθάλαμο της εξουσίας. Τώρα από το σαλόνι, μας λένε κι αυτοί τα ίδια.

΄Ομως, μια εξουσία που σέβεται τον εαυτό της, και υπηρετεί κάποια χώρα και τον λαό της, αντί για υποχωρήσεις και δουλικές υποκλίσεις (ή –πράγμα χειρότερο- αναιδείς και προκλητικές αερολογίες) προς τους φίλους, συμμάχους ή εταίρους, αλλά και τους εχθρούς της, θα έπρεπε να επιδιώκει συνεργασία και ανταλλάγματα, όπως κάνουν όλες οι χώρες που έχουνε ηγέτες με αξιοπρέπεια και ήθος. Κι ας μην έχουνε κανένα ηθικό πλεονέκτημα.

Ο καλός μας ο πρωθυπουργός, βάλθηκε για τα καλά να αλλάξει την Ευρώπη, αφού το μοντέλο που έχουμε δεν τον εξυπηρετεί, και μας ανήγγειλε από την Έκθεση, πως είναι κι αυτό μέσα στα σχέδιά του. Και μάλιστα γι' αυτό τον λόγο είχανε έλθει τούτες τις μέρες στην Ελλάδα όλοι οι νοτιοευρωπαίοι ηγέτες (δεν λέω, καλή εποχή είναι το καλοκαίρι για τουρισμό στην Ελλάδα, ποιός θα έλεγε όχι), μένει όμως να δούμε και τους καρπούς τέτοιων των συνόδων.

Αλλά, όταν ένας πολιτικός φορέας ορίζει ως πολιτικό του πρόταγμα μια πολιτική, μια δράση, δεν νοείται να αλλάζει το πολιτικό του πρόταγμα όταν του δοθεί η ευκαιρία για να το υλοποιήσει. Κι ετούτο που η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, χωρίς καλά-καλά να «ξημερώνει» για την Ελλάδα, πώς θα το κάνει; Πολυπραγμοσύνη, έτσι για να βρίσκεται σε δουλειά ή απλώς για να μην κάνει την δουλειά που υποσχέθηκε, και για να κερδίζει χρόνο παραμονής στην εξουσία;

Ας μην παραξενευόμαστε: οι αριστεροί αγώνες, ποτέ δεν σταματάνε, κι όταν κάποιος ξεκινάει,  πάντα κάποιος άλλος κυοφορείται και σε λίγο αναδύεται και ζητείται επιτακτικά η έναρξή του. Πάντα θα υπάρχει ένας λόγος για να μην γίνεται δημιουργικό και παραγωγικό τίποτε. "Θα ασκείται πάντα πολιτική"! Αυτός είναι ο λόγος που μένουν οι κοινωνίες αποδιοργανωμένες. Για να τις εκμεταλλεύονται, δια των επαναστατών ή δια των σωτήρων, οι κερδοσκόποι. Γιατί οι διαρκώς επαναστάτες, μας κρατάνε ονειροπαρμένους και φευγάτους, κυνηγώντες την ουρά μας σαν το σκύλο, και επί πλέον γνωστικά, λογικά και εμπειρικά, οικονομικά και τεχνικά απαράσκευους!

Εξόν από κείνους, που από μεράκι αφοσιώνονται δημιουργικά και κάνουν θαύματα. Κι έχει τούτη η χώρα, πολλούς με μεράκι, σε διάφορα αντικείμενα. Όλοι αυτοί, για στίβο έκφρασης έχουνε την "κλήση τους" κι αυτοί αντιπροσωπεύουνε τον Έλληνα. Οι άλλοι, αντιπροσωπεύουνε την σοφιστεία. Αυτή που έχει πάντα και παντού έναν αντίθετο αργό λόγο και κανένα έργο.

Οι σωτήρες διεκδικούν να μας απαλλάξουν από όλα τα κακά που έχει η διαρκής κι ατελέσφορη επανάσταση κατά πάντων, αλλά όσο γίνεται πότε το ένα και πότε το άλλο, οι κερδοσκόποι, βρίσκουνε τον τρόπο και μας παίρνουνε τα αγαθά μας και τη γή μας, τα παιδιά μας και το μέλλον μας.

Αλλά η αριστερή πολιτική, δεν νοιάζεται γι' αυτά, γιατί αυτά είναι πεζά και πρακτικά θέματα.

Η εξουσία δυστυχώς δεν πρωτοτυπεί, γιατί είναι πάντα εστιασμένη απελπισμένα στον αυτοσκοπό της. Κι είναι ο αυτοσκοπός της μια ανεπίγνωστη ματαιότητα!

Με γραβάτα, ή χωρίς, ο κόσμος είναι στρογγυλός και γυρίζει. Δεν είναι κύβος, να κάθεται όπου τον βάζεις. Αλλά και αυτός ο κύβος, καμμιά φορά, αν και καλοβαλμένος σε σταθερή και κραταιή θέση, κατολισθαίνει και ριπίζεται.

Γιατί ο κόσμος, δεν ανήκει σε κανέναν μας. Ανήκει σε όλους, το ίδιο! Κάντε λοιπόν το καλύτερο που μπορείτε, κι αφήστε χώρο και σ’ άλλους για να προσπαθήσουν το καλύτερο. Δεν θα σώσετε εσείς τον κόσμο, ούτε ο κόσμος θα γίνει στα μέτρα σας.  Η πορεία του κόσμου μπορεί να είναι για τους σοφούς παράλογη και για τους ειδικούς σκάνδαλο, γι' αυτούς όμως που δημιουργούν και σέβονται  είναι θαύμα, και προσπαθούν να μοιραστούν μέσα στο μεγαλείο του κόσμου αυτού τη χαρά της δημιουργίας, γνωρίζοντας τα μέτρα τους.