Select Menu



Στο άρθρο του «Το φάντασμα ενός νέου μεσοπολέμου: Μια ματιά στην ξεχασμένη Ιστορία», γράφει ο Κ. Παπαχρήστου πως «κάποιοι κυριολεκτικά μισούν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Ή, για να γίνω ακριβέστερος, μισούν αυτή την Ευρώπη που γνωρίζουμε σήμερα» και μας αριθμεί κάποιους λόγους για τους οποίους μπορεί κάποιος «να μην τρέφει (...) ιδιαίτερα θετικά αισθήματα για τη σημερινή ΕΕ». Μας λέει, π.χ. για την
  • «οικονομική ηγεμονία του Βερολίνου και τις εμμονικές αγκυλώσεις της Γερμανίας στις πολιτικές λιτότητας που έχουν «γονατίσει» μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στις πιο αδύναμες, κυρίως, χώρες
  • και για τη μεταναστευτική φιλοσοφία της ΕΕ που ενθαρρύνει τον μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών κοινωνιών σε πολυπολιτισμικές, τη στιγμή που οι κοινωνίες αυτές αισθάνονται να απειλούνται από τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης (και συχνά παράνομης) μετανάστευσης. φανατισμού που έχουν προκαλέσει αμέτρητα θύματα ως τώρα και έχουν θέσει σε συναγερμό όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ο πολίτης μπορεί ίσως να μοιραστεί το λιγοστό ψωμί του, σε καμία περίπτωση όμως δεν διαπραγματεύεται το αίσθημα της ασφάλειάς του! 
  • Κι ότι η ιδέα ότι η σημερινή Γερμανία αποτελεί πολιτική και ιστορική συνέχεια της ναζιστικής, δεν μπορεί ασφαλώς να σταθεί ως θέμα σοβαρής συζήτησης!»
Με όλο του το άρθρο, που είναι ένα ωραίο δοκίμιο ιστορικής αναδρομής και καλοπροαίρετης ανάλυσης της ενδιάθετης Ευρωπαϊκής μας  ενότητας, μου γεννήθηκαν ερωτήματα για το παρόν, τύψεις για πνευματική ολιγωρία στο παρελθόν, αγωνιώδεις σκέψεις για το μέλλον, άρση παλιαιότερων θέσεων για συμφωνία, και θέση συζήτησης για την ματαίωση των προσδοκιών που ήδη διαψεύστηκαν. Από πού να αρχίσω;

Ασφαλώς και μπορεί να σταθεί ως θέμα σοβαρής συζήτησης η ιδέα «αν η σημερινή Γερμανία αποτελεί πολιτική και ιστορική συνέχεια της ναζιστικής»! Το ερώτημα δεν είναι ταμπού! Κι αυτό εξαρτάται κυρίως από την απάντηση, και μάλιστα στο βαθμό που αυτή εμπεριέχει και την σημερινή πραγματικότητα! [Η θέση «ερωτήματος», δηλαδή ελέγχου των δεδομένων, είναι επιστημονική «συνήθεια» και λαβαίνει χώρα σε όλες τις επιστήμες. Η πολιτική ανάλυση, χρειάζεται και στην Πολιτική Ιστορία, και στην Ιστορία. Καμμιά φορά, χρειάζεται και στην Οικονομική Ανάλυση, ως εξέταση των πολιτικών αποφάσεων σε περιόδους οικονομικών κρίσεων..]

Η Γερμανία είναι η χώρα που έκανε και τους δυο μεγάλους πολέμους, και η σημερινή Γερμανία είναι ασφαλώς η ιστορική κρατική συνέχεια εκείνης, της ναζιστικής χώρας. Το ότι σήμερα απαγορεύει στους πολίτες της να ιδρύουν κόμματα με ναζιστική ιδεολογία, δεν είναι -πιστεύω- γιατί θεωρεί πως κανένας γερμανός δεν θα θέλει να ιδρύσει ένα τέτοιο κόμμα, αλλά γιατί προσπαθεί με το νόμο να δείξει ότι (οι Γερμανοί) σήμερα είναι διαφορετικοί!

Όμως  δεν είναι ο νόμος που δημιουργεί το φρόνημα των ανθρώπων. Ο νόμος απλώς καταστέλλει τις εκδηλώσεις των απαγορευμένων φρονημάτων ή/και προσδιορίζει, κατοχυρώνει, διευκολύνει την εκδήλωση των ως επιτρεπομένων αναγορευομένων «φρονημάτων»!

Θα συμφωνήσω πως η Γερμανία και σήμερα, παίζει πάλι το ρόλο του απόλυτου κακού – τούτη τη φορά όχι με τα όπλα, αλλά με το χρήμα! Και θα ειπώ, πως ναι, αυτό συμβαίνει, και το επιτείνει με την αδιαφορία της και την επιμονή της.

Αυτός είναι ο τρόπος που φέρεται η Γερμανία, και είναι ιστορικά ίδιος! αλλάζουν μόνο τα μέσα. Οι στόχοι της είναι ίδιοι: η επικράτηση και η δική της ωφέλεια σε βάρος των άλλων. Με κάθε κόστος των άλλων!

Η ιστορική περίοδος που σήμερα διανύουμε, πράγματι δεν είναι μιας περίοδος εθνικής επικράτησης στην Ευρώπη. Οι λαοί δεν επιθυμούν εθνική επικράτηση ή επέκταση. Οι λαοί επιθυμούν ειρήνη, παραγωγή, δημιουργία, τέχνες, επιστήμες, ταξίδια.

Αυτοί που επιθυμούν επικράτηση, κυριαρχία και ολοκληρωτικό έλεγχο του κόσμου, είναι τα οικονομικά συμφέροντα και οι ψυχικά ασθενείς επίδοξοι κοσμοκράτορες, ασχέτως εθνικότητας, που συνασπίζονται για εξουδετερώνουν ό,τι βρίσκουν ως εμπόδιο στο δρόμο της επικράτησης. Κι εξουδετερώνουν, χώρες και λαούς, καταστρέφοντας τις κοινωνικές τους δομές. Καταδολιεύονται τις εθνικές ταυτότητες των λαών, την ιστορική αλήθεια, κι όλα οράματα των λαών για την ελευθερία και την ανάπτυξή τους, μια που κυρίως αυτά( δηλαδή η συνέχεια, οι δεσμοί των προσώπων μεταξύ τους και με τους τόπους τους, οι σχέσεις τους και η αλληλεπίδρασή τους) δίνουνε νόημα στη ζωή όλων των ανθρώπων, κι όχι οι κοσμοκρατορίες κάποιων για δική τους προσωπική χρήση κι ευδαιμονία.

Οι οραματιζόμενοι την συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου και του παγκόσμιου ελέγχου των ανθρώπων, των μηχανισμών και των αγαθών, αυτοί είναι ο καινούργιος «μεσοπόλεμος» σήμερα.

Σήμερα πια οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν είναι φοβισμένοι κι εθνικά περιχαρακωμένοι, αλλά συζητούν, συνεργάζονται, ερευνούν, φιλοσοφούν, πολιτεύονται. Είναι μορφωμένοι, είναι εκπαιδευμένοι. Θέλουν να είναι πολίτες του κόσμου ολόκληρου, δεν θέλουν να είναι κυρίαρχοι του κόσμου. Ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος που τους χωράει όλους, κι η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο μικρή που δεν προφταίνουμε να τη ζήσουμε, ο καθένας για τον εαυτό του και για τους δικούς του ανθρώπους. Μόνο άρρωστοι άνθρωποι τα θέλουνε όλα, θέλουνε όλον τον κόσμο κι όλα τα πλούτη, όλους τους τόπους κι όλο το χρήμα.

Απομόνωση των λαών επιζητούν οι μανιώδεις της εξουσίας. Αυτοί τους απομονώνουν και τους απελπίζουν για να τους υποτάξουν. Κι όσοι τους βοηθούνε σε τούτο το έργο, ηθελημένα ή ανυποψίαστα, ή όσοι διαβεβαιώνουν για τις καλές ενδόμυχες σκέψεις κι επιθυμίες άλλων, χωρίς να τις ξέρουν, σφάλλουν επικίνδυνα. Ακόμη χειρότερα είναι όταν σφάλλουν και το ξέρουν. Ετούτο είναι ο μεσοπόλεμος της εποχής. Η συστράτευση στο έγκλημα, η συνεργασία των δυνατών και των προθύμων συνεργατών τους για τον όλεθρο των αδυνάτων. Η συνωμοσία. Η δολιότης της τάχα άδολης πολιτικής συμπόρευσης.

Οι παγκόσμιοι πόλεμοι ασφαλώς φρονημάτισαν τους λαούς, αλλά οι πλεονέκτες της εξουσίας δεν φρονηματίζονται ποτέ. Αλλάζουν μεθόδους, αλλά όχι στόχους. Αν τότε οι ναζί ζητούσαν μέσα από την δήθεν φυλετική τους καθαρότητα την εθνικο-στρατιωτική ηγεμονία του κόσμου, σήμερα αυταρχικά και αυθαίρετα οι επίγονοί τους επιζητούν και σταθερά μεθοδέυουν την οικονομική κυριαρχία τους επί της Ευρώπης και με οποιοδήποτε κόστος των ευρωπαϊκών λαών.

Κι αν εκείνοι οι πρώτοι μεγάλοι πόλεμοι έχουν προσφέρει το μάθημα πως οι λανθασμένοι χειρισμοί, υπολογισμοί κι επιλογές μπορεί να οδηγήσουν σε μαζική καταστροφή, σήμερα ξέρουμε πως η μαζική καταστροφή στην Ευρώπη, ήταν οι χιλιάδες των ανθρώπων που σκοτώθηκαν και σακατεύτηκαν στις μάχες, κι οι χώρες, οι πόλεις τα έργα του πολιτισμού που καταστράφηκαν και γίνανε στάχτη στη μανία της επικράτησης, και στην απελπισμένη άμυνα κι αντίσταση σε τούτη μανία. Γιατί κανένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορούσε να μείνει άπραγος σε μια τέτοια απειλή και ταπείνωση. Και το δίδαγμα αυτό ισχύει απαράλλαχτο  σήμερα. Ντροπή σ' όποιον ανέχεται, μεθοδεύει και συμβάλλει στην  δυστυχία και την ταπείνωση των λαών!

Όμως, οι επίδοξοι κοσμοκράτορες, που τα σχεδιάζουν όλα, έτσι που να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους, που σχεδιάζουν μεθόδους και διαδικασίες για την εξαφάνιση ή την άμβλυνση αντιστάσεως των κοινωνιών στα σχέδιά τους, κάθε τόσο ξεκινάνε και μια διαίρεση του κόσμου, και μια νέα ιδέα που θα φέρει διάσταση ανάμεσα στους λαούς, και στη ζωή των ανθρώπων. Και θα χωρίσουνε λαούς στη μέση, και θα διασπάσουνε χώρες με μακρά ιστορία και πορεία, αν αυτό βολεύει τα σχέδιά τους.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ η Ευρώπη έχει την ευκαιρία να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Γιατί τα λάθη των πολέμων, έχουν ήδη συντελεσθεί και γιατί οι λαοί της Ευρώπης δεν είναι πια ένα συνοθύλευμα εγωκεντρισμών. Ξέρουνε πως κάνανε πολλούς άσκοπους πολέμους μεταξύ τους, και πως μια αντίστοιχη αντιπαλότητα σήμερα δεν έχει καμμιά αξία, γιατί η κάθε μια χώρα μπορεί να συνεργάζεται και να ωφελείται από τις επιτυχίες της άλλης. Από την δημιουργία, την τεχνολογία, τα γράμματα και τις τέχνες, τις επιστήμες και το εμπόριο. Είναι τόσο κοντά γεωγραφικά, είναι τόσο συμπληρωματικοί οι λαοί στις ανάγκες, στα έργα και στα επιτεύγματα, είναι τόσο πρόσφορη η παραγωγή για ανταλλαγές.

Μόνο η ακόρεστη πλεονεξία και ματαιοδοξία καταστρέφει κάθε δυνατότητα ευημερίας και προόδου των κοινωνιών.

Οι σημερινές σκοπιμότητες, έχουν αλλάξει: Η Γερμανία, αν θέλει να ξεχαστεί πως αιματοκύλισε, κατέστρεψε, έκαψε κι έκλεψε όλην την Ευρώπη από την μανία ενός μεγαλομανούς ηγέτη της, κι αν θέλει να μας πείσει γι' αυτό, δεν πρέπει να επιδιώκει τους στόχους της με τον ίδιο τρόπο, και δεν αρκεί να ισχυρίζεται, απλά, ότι δεν το κάνει. Όλοι ξέρουμε πως το κάνει συστηματικά και απαρέγκλιτα. Με υπόγειες εταιρικές συμμαχίες, με πρόστηση άλλων, με δολιοφθορές και χρονοκαθυστέρηση στην διαπραγμάτευση της υποταγής, με εξώνηση των πολιτικών.

Οι Γάλλοι μπορεί να μίσησαν τον πόλεμο, και να θέλουν να ξεχάσουν το Βισύ, αλλά δεν πρέπει να το βάζουν στα πόδια, όταν κάποιος μπροστά τους στέκει αλαζονικός κι αδίστακτος στους αυταρχικούς τρόπους και σκοπούς του, έστω κι αν ισχυρίζεται ότι το κάνει για το καλό όλων. Η δημοκρατία στις ευρωπαϊκές χώρες είναι κατάκτηση των λαών. Και μάλιστα, όχι των Γερμανών.

Οι Γερμανοί δεν πολέμησαν για την δημοκρατία και την ελευθερία.
Το αντίθετο μάλιστα. Οι Γερμανοί ξεκινήσανε πολέμους για να επιβάλουν τη δική τους απόλυτη ελευθερία επί της ζωής των άλλων ευρωπαίων, και δεν λογάριασαν την δημοκρατία και την ελευθερία των αλλων. Τους λήστεψαν, τους έκαψαν, τους εκτέλεσαν, τους εξώνησαν, τους βομβάρδισαν.....

Και τώρα, που οι ευρωπαίοι εργάτες είναι ακριβοί και λίγοι, η βιομηχανία των Γερμανών μπάζει ξένους και πρόσφυγες μ' έναν επιτήδειο τρόπο, χρησιμοποιώντας ως προθάλαμο χώρες μ' ανύποπτες κι ηλίθιες ηγεσίες, για να κάνουν την επιλογή των καταλλήλων προς απασχόληση, που θα τους προωθηθούνε στις «βόρειες βιομηχανίες»...

Οι χώρες αυτές, οι χρήσιμοι ηλίθιοι των γερμανών, θα κρατήσουνε αμανάτι στα χώματά τους, τους υπόλοιπους (μη χρησιμοποιήσιμους από τα αφεντικά) ανατολίτες, ξένους και φτωχούς, και θα εποικιστεί η χώρα τους μ' αυτούς....

Σαν αμέσως επόμενο βήμα, η χώρα θα μετατραπεί σε παρα-βιομηχανική ζώνη κλπ. Και γαλέρα γεμάτη φτωχούς, θα παρέχει ελεύθερους δούλους αντί πινακίου φακής σε κάθε δουλειά και για κάθε χρήση. Κι ας μην σχολιάσουμε, ας μην σκεφτούμε τις απειλές της γείτονος...Δεν αρκεί το μυαλό!

Ας μην σκεφτούμε τί απεργάζονται για την χώρα μας οι ισχυροί του κόσμου, γιατί η χώρα μας δεν διαθέτει πολιτικό προσωπικό, για να τη φροντίσει, να την υπερασπιστεί και να την προστατέψει. Το χειρότερο είναι πως δεν διαθέτει ούτε πολίτες που να τη νοιάζονται! Οι περισσότεροι νοιάζονται για την άποψή τους και για το κόμμα τους!

Αυτοί οι κατατρεγμένοι (; ή απεσταλμένοι;) ανατολίτες που κάθε τόσο καταφτάνουν, θα γίνουν ασφαλώς δεκτοί στην ευρώπη μας για να δουλέψουν μ' ένα κομμάτι ψωμί- χωρίς δικαιώματα κι ελευθερίες ευρωπαίων- με απώτερο σκοπό να ανανεωθεί η ευρώπη, ώστε να μην αποβιώσει από την ....αιμομιξία, που λέει κι ο Σόιμπλε!!!!!

Πάντα υπήρχε ένας γερμανικός λόγος, για να δικαιολογεί τις γερμανικές ασέλγειες!
Οι γερμανικές ασέλγειες όμως, ακατάπαυστα γίνονται μπροστά στα μάτια μας, κι εμείς τυφλοί και μεθυσμένοι [σαν να είμαστε κι εμείς μέσα και να απολαμβάνουμε το μεγαλείο της Ευρώπης, μεγαλείο που αποκτήθηκε με κλοπές και με σφαγές] κάνουμε σαν να μην τις βλέπουμε, δεν ντρεπόμαστε να τις υπερασπιζόμαστε και να συμμετέχουμε σε άνομες αποφάσεις τιμωρίας και ασύμφορες ποινές ενάντια σε φυσικούς συμμάχους και πνευματικους φίλους.

Η Ρωσία σήμερα δεν είναι ένας ξένος κόσμος για την Ευρώπη. Η Ευρώπη χωρίς την Ρωσία είναι μισή, κι είναι εκ του πονηρού η άρνηση της συμπόρευσης της Ευρώπης με την Ρωσία. Η αμοιβαιότητα στην κάλυψη των αναγκών και του εμπορίου, η εμπειρία από την κομμουνιστική περιπέτεια από την οποία βγήκε η Ρωσία, μπορεί να ωφελήσει την Ευρώπη, γιατί μπορεί να της προσφέρει πολιτική εμπειρία που αλλιώς δεν μπορεί η Ευρώπη να την αποκτήσει.

Οι διαφορές των ευρωπαϊκών χωρών, όπου υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της υποκριτικής διγλωσσίας.
Οι πολιτικοί άλλα λένε, κι άλλα εννοούνε. Οι Γερμανοί μιλάνε για αλληλεγγύη με θανατηφόρο τόκο. Κι επιθυμούν τους πρόσφυγες για να 'χουν οι βιομηχανίες τους φτηνούς εργάτες. Κι οι Γάλλοι μιλάνε για ελευθερία του λόγου, που αφορά μόνο όσους συμφωνούνε μαζί μας, και για ελευθερία στην αθεΐα αλλά όχι στην πίστη.

Η Βρετανία, μια χώρα με μεγάλη συμβολή στους μεγάλους πολέμους, σήμερα είναι γνωστό -με βάση την ιστορική πολιτική της διαδρομή- πως είναι σε πολύ καλύτερη θέση από πολλούς άλλους να σταθμίσει την δράση της εντός ή εκτός των κόλπων της ενωμένης Ευρώπης. Η Βρετανία, άλλοτε κοσμοκράτειρα και αποικιοκρατική δύναμη, δεν δίστασε, ενόψει των καιρών να στερηθεί τέτοια παγκόσμια και μοναδικού μεγαλείου αίγλη κρατικής οντότητας, όταν διέβλεψε πως το μεγαλείο αυτό έθετε σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής και την αξιοπρέπεια των πολιτών της.

Μετά τους πολέμους, η Γερμανία προσπαθεί να βγεί στην παγκόσμια σκηνή με ένα άλλο πρόσωπο, κι όχι με κείνο το γνωστό του κοινού, κι ανενδοίαστου παγκόσμιου αντεροβγάλτη. Με τις συνθήκες που έκλειναν και τον δεύτερο πόλεμο, δόθηκε η άφεση χρεών στη Γερμανία (έναντι των θυμάτων της) για να ξαναγίνει πολιτισμένο κράτος. Αμ δε! Που μπορεί το θεριό να γίνει σκυλάκι! Η τίγρη, γάτα, το κοράκι, αετός!

Κανέναν δεν θα φυλάξει η Γερμανία! Κι αυτούς που την ευεργέτησαν με την σοφία τους θα τους κατακλέψει. Κανέναν δεν θα σεβαστεί η Γερμανία. Την κατάλληλη στιγμή θα τον κατασπαράξει. Κανένας δεν γλυτώσει από τα νύχια της Γερμανίας. Αφού τους εξασθενίσει συστηματικά, αφού τους αποδυναμώσει στο έπακρο,  μετά θα ξεσχίσει τα πτώματά τους και θα καταφάγει τις σάρκες των. Πόσες άραγε προσοδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις, τάχα για εμπορικούς και αναπτυξιακούς λόγους, τις οικειοποιήθηκαν Γερμανικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί και σήμερα τις ξεκοκαλίζουν;

Αν ο λόγος που γύρισες πίσω το ρολόϊ της Ιστορίας, αγαπητέ φίλε, ήταν για να ξαναδούμε μια διαιρεμένη Ευρώπη στις πιο σκοτεινές μέρες του εικοστού αιώνα (λαμβάνοντας επιπρόσθετα υπόψη, ασφαλώς, και τη μεταγενέστερη εμπειρία της ναζιστικής βαρβαρότητας), καλά έκανες. Πάντα είναι χρήσιμη η επανάληψη. Μητέρα της μαθήσεως την είπανε.

Αν το έκανες για να αναδείξεις τα διδάγματα, μαζί με την επιθυμία των ευρωπαϊκών λαών να μη διαπράξουν ξανά τα ίδια λάθη, οδήγησαν στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, θα συμφωνήσουμε, αλλά σαν εχέφρονες, μετά από τα όσα ο πόλεμος μας προκάλεσε, θα πρέπει διαρκώς να ελέγχουμε πως δεν θα ξαναγίνουν και δεν ξαναγίνονται τα ίδια λάθη. Δεν αρκεί να μας λενε ότι δεν ξαναγίνονται τα ίδια λάθη. Θα πρέπει πράγματι να μην γίνονται.

Αν το έκανες για να αναδειχθεί το ότι η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα που χτίστηκε βήμα - βήμα πάνω στην πεποίθηση ότι η γενική ευημερία θα έρθει ως αποτέλεσμα συνεργασίας και ειρηνικής συνύπαρξης, όχι εθνικών περιχαρακώσεων και ανταγωνισμών, τότε είναι ώρα να ελέγξουμε αν το οικοδόμημα αυτό είναι αληθινό και αν είναι αρκετό.

[Γιατί αν η ευημερία των λαών εξαντλείται στην μέσω ελεύθερων δανεισμών αύξηση της αγοραστικής τους δύναμης και στην αφαίρεση όλων εκείνων που νοηματοδοτούν την ζωή τους, η ευημερία τους είναι επίπλαστη, προσωρινή και χρεωμένη. Η εξασφάλιση μιας τέτοιας ευημερίας δεν σημαίνει παρά ότι οι λαοί εξαπατήθηκαν από τις εκμαυλιστικές παροχές, κι αποχαυνώθηκαν μέσα στην καλοπέραση. Η «συνεργασία» ήταν σύμπραξη των αδαών με ραδιούργους, η «ειρηνική συνύπαρξη» ήταν ένα στάδιο ανυποψίαστων συναινέσεων. Η «έλλειψη ανταγωνισμών και περιχαρακώσεων» ήταν απλά η παράλυση όλων των αντιστάσεων, των επιφυλάξεων και των τεχνικών ελέγχου της ακρίβειας των εξυφαινομένων. Κι αυτό είναι έτσι, γιατί ο λογαριασμός τώρα πια ήρθε και είναι πληρωτέος επί τη εμφανίσει. ]

Ύστερα από όλα αυτά έχω να παρατηρήσω, πως όλα αυτά τα χρήσιμα διδάγματα, άλλοι τα θυμούνται και δεν θέλουν να ξαναγίνουνε τα ίδια λάθη, αλλά, συμβαίνει και μάλιστα συχνά, οι απόγονοι εκείνων που κάνανε τα ολέθρια λάθη, να λένε σήμερα πως εμείς δεν ευθυνόμαστε για εκείνα τα λάθη! Κι αυτοί είναι εκείνοι ακριβώς, που τώρα λένε εμείς δεν θέλουμε να σκοτώσουμε κανέναν! Εμείς θέλουμε πρόοδο και ευημερία! Ξέρουμε την μέθοδο! Είναι μία! Η δική μας είναι η σωστότερη! Δεν σας αρέσει; Δεν μπορείτε να συμπορευτείτε μαζί μας; Κάντε το όπως θέλετε, αυτοκτονείστε, αν θέλετε να είστε συνοδοιπόροι μας!

Κανείς δεν ονειρεύεται την διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης. Γιατί δεν έχουμε μια Ευρωπη Ενωμένη. Ο Ευρωπαίος πολίτης ονειρεύεται μια αληθινή Ευρώπη των λαών!

Αυτό που σήμερα έχουμε δεν είναι η Ευρώπη των λαών, ούτε μια Ευρώπη που επιδιώκει την «ευημερία» των λαών της. Σήμερα έχουμε μια Ευρώπη, που επιδιώκει την υπεροχή της οικονομίας των Γερμανών, σε βάρος των υπολοίπων! Μια οικονομία που δωροδοκεί τους συνεργάτες της για να την διευκολύνουν να διευρύνει τον κύκλο των θυμάτων της!

Κι αν κάποιοι έχουν τα κότσια να αντιδράσουν στην δορυφοροποίησή τους και στην συνένοχη διεύρυνση του κύκλου των θυμάτων επ' ανταλλάγματι, δεν πρέπει να τους μεμφόμεθα, αλλά να τους μιμούμεθα. Στο θάρρος, στην ακεραιότητα και στην φιλοπατρία τους. Σε μια πατρίδα δεν υπάρχουν μονάχα άτομα, υπάρχουν πολίτες που πρέπει να κάνουν το χρέος τους. Και το χρέος τους είναι να κάνουν τουλάχιστον το καλό για όλους τους πολίτες, χωρίς να βλάπτουν τους άλλους.

Περαιτέρω δεν έχουν κανένα απολύτως χρέος να προσδεθούν σε ένα άρμα που οδηγεί έναν άνισο οικονομικό πόλεμο ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδύναμους της Ευρώπης, με θύματα τους λαούς και την προοπτική τους στο μέλλον.

Αντίθετα. Έχουν απαράγραπτο και διαρκές χρέος να αγρυπνούν ώστε η ένωσή τους να είναι καλή για όλους, και όλοι μαζί να μην επιτρέπουν σ' εκείνον τον εταίρο τον επιρρεπή στην εξουσίαση και την καθυπόταξη των άλλων, να απλώνει τη σκιά και τα φτερά του και να συνωμοτεί με άλλους, επίδοξους εξουσιαστές και κατακτητές, σε βάρος των νέων φίλων και εταίρων. Γιατί αυτό είναι πια ένα παιχνίδι απαγορευμένο στον κόσμο των νοημόνων πολιτών και των εντίμων πολιτικών. Απαγορευμένο ως ανέντιμο, ανήθικο, αντίθετο στον πολιτισμό και τις αρχές της Ευρώπης που θέλουμε. Ή μήπως όχι; μήπως δεν είναι πια αυτές οι αξίες της Ευρώπης μας;

Η εκούσια αυτο-ευθανασία ταιριάζει στους επιδόξους εξουσιαστές! Πρέπει να τους κάνουμε να το πιστέψουν!

Αυτοί πρέπει να αποβάλουν το πνεύμα του εξουσιασμού και της κυριαρχίας του κόσμου. Γιατί σήμερα πιά, οι Ευρωπαίοι πολίτες καταλαβαίνουν, όσο κι αν η διαπλοκή και η προπαγάνδα συσκοτίζουν το τοπίο και διαστρεβλώνουν τα δεδομένα. Τα γεγονότα που κάθε μέρα ζουν οι λαοί, μαρτυρούν το συντονισμένο έγκλημα των ισχυρών σε βάροςτους.

Η Ιστορία πάντα θα χαμογελά προκλητικά και ειρωνικά στους αδίδακτους, στους παίκτες και τους ιδιοτελείς.

Ας μη σταθούμε, άπραγοι, να την βλέπουμε να μας λέει: «κι εσείς που έχετε για όλα μια αντίρρηση, έχετε λόγους, διαιρέσεις κι ερώτηματα, αμφιβολίες και δισταγμούς, πώς τα δεχτήκατε όλα όσα σας λέγανε, χωρίς καμμιά διαμαρτυρία;

Σημείωση: Δεν απόσωσα τη γραφή μου, και δημοσιοποιήθηκε ότι ευρισκομένου στην Αθήνα του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, κατά τη στιγμή της φωτογράφησής του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, φωτογράφος που ακούμπησε  τον πρώην υπουργό Μεταφορών της Γερμανίας, τον Βαυαρό χριστιανοκοινωνιστή Πέτερ Ραμσάουερ,  ο οποίος συνόδευε τον  Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, δέχθηκε  την εξής  λεκτική επίθεση στα γερμανικά και στα αγγλικά: «Μη με αγγίζεις βρομιάρη Έλληνα!», πράγμα που συνιστά προσωπική εξύβριση, σπίλωση τιμής και ηθική βλάβη της προσωπικότητας του φωτογράφου, και παράλληλα εθνική ταπείνωση όλων ημών, ως Ελλήνων. Τί θα κάνει η ανυποψίαστη πολιτεία και η κυβέρνησή μας;  

Όταν οι γερμανοί αγαπούν τα ζώα, μπορεί να καίνε στους φούρνους τους ανθρώπους.  Όταν οι γερμανοί υβρίζουν, προκαλούν και ταπεινώνουν τους φίλους τους, τί άραγε μπορεί να κάνουν στους εχθρούς τους; 

Αχ! γιατί να κλείσει το δικαστήριο της Νυρεμβέργης!

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top