Η κινεζοποίηση της περιφέρειας και τα τεράστια οφέλη της Γερμανίας από το ευρώ

Φαίνεται καθαρά πως η Δύση έχει βάλλει στο στόχαστρο της τόσο τη Ρωσία, όσο και την Κίνα. Όσον αφορά τη Ρωσία, ο σκοπός της Δύσης είναι να περιορίσει την ανάπτυξη της, αφενός με τις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν, αφετέρου μέσω της μείωσης των εξαγωγών ενέργειας – γεγονός που προϋποθέτει την απεξάρτηση της Ευρώπης, η οποία έχει ήδη δρομολογηθεί, μεταξύ άλλων με τις πρώτες μεταφορές φυσικού αερίου που ξεκίνησαν από τις Η.Π.Α.

Όσον αφορά την Κίνα, θέλει επίσης να περιορίσει την περαιτέρω άνοδο της, η οποία έχει στηριχθεί στους πολύ χαμηλούς μισθούς των εργαζομένων της – με αποτέλεσμα να αναδειχθεί στη νούμερο ένα παραγωγική μηχανή του πλανήτη. Στα πλαίσια αυτά, σχεδιάζεται η μετατροπή της ευρωπαϊκής περιφέρειας, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων και της υπόλοιπης ανατολικής Ευρώπης, σε μία αποικιακή ζώνη φθηνού εργατικού κόστους και υποδομών – έτσι ώστε να παράγει ανταγωνιστικά σε σχέση με την Κίνα, περιορίζοντας σημαντικά τις εξαγωγές της.

Εν προκειμένω, οι χώρες που θα ωφεληθούν κυρίως θα είναι αυτές του ευρωπαϊκού κέντρου, οι οποίες διαθέτουν εκείνη την ανταγωνιστικότητα που τους εξασφαλίζει μεγάλα πλεονάσματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους – όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Η διατήρηση βέβαια των πλεονεκτημάτων τους εξασφαλίζεται από το ευρώ – το οποίο δεν ανατιμάται ανάλογα με την ανταγωνιστικότητα τους, ούτε στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, ούτε στο εξωτερικό.

Για παράδειγμα, εάν η Γερμανία είχε το μάρκο, θα ανατιμούταν απέναντι στη λιρέτα – οπότε θα μειωνόταν οι εξαγωγές της στην Ιταλία, θα αυξανόταν οι εισαγωγές της και τελικά θα περιοριζόταν τα πλεονάσματα στο ισοζύγιο της. Εάν τότε προσπαθούσε να το υποτιμήσει τεχνητά, θα ξεσπούσε ένας συναλλαγματικός πόλεμος – ο οποίος θα την ανάγκαζε τελικά να μην το επιχειρήσει.

Η Γερμανία έχει ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα. Μέσω της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους που οφείλεται κυρίως στη δική της πολιτική, καθώς επίσης των παρεμβάσεων της ΕΚΤ (ποσοτική χαλάρωση, χαμηλά επιτόκια), η ισοτιμία του ευρώ διατηρείται χαμηλή σε παγκόσμιο επίπεδο – οπότε είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη και νομισματικά, χωρίς να ενοχοποιείται για συναλλαγματικό πόλεμο.

Συμπερασματικά λοιπόν τόσο η Ευρωζώνη, όσο και η ΕΕ, υπηρετούν σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα πρώτα της Γερμανίας και αμέσως μετά της Ολλανδίας. Ως εκ τούτου, η χώρα θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη – χωρίς όμως να έχει τη διάθεση να λύσει το βασικό πρόβλημα της, το οποίο είναι η μη ύπαρξη ενός μηχανισμού αναδιανομής στο εσωτερικό της ή η πολιτική ένωση, αφού τα θέλει όλα δικά της.

Με απλά λόγια η χώρα, από την οποία κινδυνεύει να διαλυθεί η Ευρωζώνη, είναι εκείνη, η οποία ωφελείται τα μέγιστα από το ευρώ: η Γερμανία. Αυτό είναι το βασικό ελάττωμα της, η ολοκληρωτική ιδιοτέλεια και η παντελής έλλειψη γενναιοδωρίας δηλαδή, λόγω του οποίου κερδίζει πάντοτε όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο – ενώ δεν ήταν ποτέ στην ιστορία ικανή να διατηρήσει αποικίες, όπως η Βρετανία.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε λοιπόν να καταλάβουν επιτέλους οι ελληνικές κυβερνήσεις πως δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στη Γερμανία – η οποία μας ντροπιάζει όλους και μας εξευτελίζει διεθνώς, ενώ μας οδηγεί συνεχώς σε αδιέξοδα και σε οδύνες χωρίς τέλος.

Ευχόμαστε επίσης να καταλάβουν όλες οι άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ότι, η Γερμανία δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική, συνεχίζοντας να τις απομυζεί μέχρι θανάτου – οπότε, όσο πιο γρήγορα διαλυθεί η Ευρωζώνη, με την επιστροφή όλων των χωρών στην αφετηρία, τόσο καλύτερα για τις ίδιες και για την ειρήνη στον πλανήτη.

Τέλος, ευχόμαστε να καταλάβουν οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες ότι, η πολιτική της κυβέρνησης τους θα οδηγήσει τη χώρα τους και την Ευρώπη ξανά στο χάος, όπως συνέβη με τους δύο παγκοσμίους πολέμους – επίσης οι Η.Π.Α., οι οποίες στηρίζουν δυστυχώς αυτήν την καταστροφική πολιτική.

analyst.gr