Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Είναι λυπηρό, διότι η λήψη-αποδοχή, αυτή του λάθος μηνύματος από τον ευεργετηθέντα τον καθιστά αυτομάτως αγνώμονα.
Περί μεταναστών ο λόγος.
Ο κάθε άνθρωπος από όλους αυτούς που επέλεξαν να περάσουν δια μέσου της Ελλάδας στην Ευρώπη, οφείλει αν μη τι άλλο, σεβασμό στην χώρα που τον δέχθηκε με τις δυνάμεις τις οποίες είχε. Με τον τρόπο με τον οποίο ήξερε να εφαρμόσει την υποδοχή του. Καλό ή κακό, αυτόν γνώριζε.
Η Ελλάδα ασφαλώς και δεν φταίει που οι βόρειοι έκλεισαν τα σύνορά τους, ασφαλώς και οι Έλληνες πολίτες δεν είναι υπεύθυνοι της όποιας ταλαιπωρίας τους, απεναντίας θα έλεγα...
Το κράτος έστω και πλημμελώς προσπάθησε να κάνει εκείνο που νόμιζε καλύτερο για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Έκλεισε τα αυτιά του σε κάθε ρατσιστικό και απάνθρωπο επιχείρημα που ακουγόταν στο εσωτερικό του και όχι μόνον, εφαρμόζοντας με τον τρόπο που κατάφερε την πολιτική του. Αυτό δεν μπορεί κανείς να του αρνηθεί.
Αν δεν ήταν σωστά μελετημένη η εφαρμογή της βούλησής του, είναι μια άλλη ιστορία. Μπορεί να είναι υπόλογο σε κάποια ανθρωπιστικότερη αντιπολίτευση αλλά ποτέ στους μετανάστες. Ποτέ σε εκείνους που ευεργέτησε, υποδέχθηκε και σε πολλές περιπτώσεις έσωσε από βέβαιο πνιγμό.
Σύμφωνοι, δεν ήταν όλα όμορφα, σύμφωνοι, πολλά ήταν άσχημα και άλλα απαράδεκτα. Οι υποδεχόμενοι όμως δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα, ως φιλοξενούμενοι να ομιλούν, πόσο δε μάλλον να απαιτούν!
Να απαιτούν από ποιους; Από τα χώρα που τους έσωσε, που τους υποδέχθηκε, που σε κάθε περίπτωση και εκείνη αλλά πολλώ δε μάλλον και οι πολίτες της προσπάθησαν να τους προσφέρουν. Εξαιρέσεις πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν...
Βλέπουμε λοιπόν ένα σύνολο μεταναστών-προσφύγων να απαιτούν -ως να είναι υποχρεωμένο το κράτος, έχον ή μη τη δυνατότητα, την ικανότητα, την τεχνογνωσία- όλα εκείνα που φαντάστηκαν… έχοντας προφανώς ξεχάσει τις συνθήκες όχι μόνο που υπήρχαν την γείτονα Τουρκία αλλά και στις πατρίδες τους.
- Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να καταλάβουν ότι φιλοξενούνται. Κανείς επισκέπτης δεν δικαιούται να απαιτεί.
Αυτά τα ξεχνούν και έρχονται εδώ απαιτώντας, αγριεύοντας το χέρι το οποίο τους ταΐζει. Κλείνουν δρόμους, απειλούν, φωνάζουν σε εκείνους που προσφέρθηκαν. Απαιτώντας, ως να είμαστε υπεύθυνοι της μοίρας τους.
Έχει και ο ανθρωπισμός όρια και αυτά αρχίζουν όταν η αγνωμοσύνη ξεπερνά το ύψος της προσφοράς. Παύει, τότε που η ανάγκη από την αγανάκτηση κατά του τρίτου στρέφεται στον δεύτερο οποίος απλά βοηθάει. Ελλιπώς, εάν επιμένετε. Ελλιπώς λοιπόν εάν αυτός είναι ο τρόπος που ξέρει και μπορεί ...συγνώμη που δεν μπορούσαμε παραπάνω. Τιμωρήστε μας!
Μα και εάν ανάμεσά μας υπήρχαν κακοί (που υπήρχαν) το έθνος μας αυτό ήταν, είναι και θα είναι. Εμείς δεν ζητήσαμε τίποτα από κανέναν...
Υπάρχει σίγουρα αγανάκτηση στις τάξεις των ανθρώπων αυτών, διότι πλέον έχουν εγκλωβιστεί εκεί που δεν θέλουν. Ωραία και ποιος φταίει; Φταίει εκείνος -ο δουλέμπορος ίσως, ή ακόμα και η αυθαίρετη ελπίδα τους- που τους υποσχέθηκε τον προορισμό που επιθύμησαν. Εκείνον ή εκείνην πρέπει να βρουν, εκείνον να δείρουν που τους τους εξαπάτησε, εδώ, στην χώρα μας την Ελλάδα θα πρέπει να υπακούουν τους νόμους που επικρατούν.
Στους Έλληνες που άπλωσαν χέρι θα πρέπει απλά να το σέβονται και όχι να το δαγκώνουν.
Το ευχαριστώ τούς το χαρίσουμε, γιατί είμαστε λαός πολλά σκαλιά πάνω από τους πολιτισμένους βόρειους.
Ωραία λοιπόν. Δεν υπάρχουν υποδομές.
Ποιος τους υποσχέθηκε υποδομές; Κανείς. Πλήρωσαν και τους πέταξαν στη θάλασσα. Τους εκμεταλλεύτηκαν, αλλά σε αυτό δεν φταίμε οι Έλληνες.
Ποιος τους υποσχέθηκε από την Τουρκία άνετη διαβίωση και δρόμο σπαρμένο με ευκολίες; Να βρουν δουλεμπόρους που ίσως το έπραξαν.
Η Ελλάδα είναι αυτή και σε όποιον αρέσει. Στους υπόλοιπους παρέχεται η δυνατότητα να επιστρέψουν με ασφάλεια (όσοι το επιθυμούν) και όχι όπως ήρθαν με κίνδυνο της ζωής τους.
Η κυβέρνηση οφείλει να δείξει ποιος είναι το αφεντικό. Στη συνέτιση διά ροπάλου δεν είναι άξιοι μόνο οι συνταξιούχοι… αλλά και όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν υπακούουν στους νόμους όπου ορίζει το σύνταγμα. Ας πάει μια Ελληνίδα χωρίς μαντήλα να διαμαρτυρηθεί στις χώρες τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα... Όλα να τα λέμε. Ανθρωπιστές είμαστε (στο μέτρο που ξέρουμε και μπορούμε), όχι βλάκες.
Μια μέλλουσα εξέγερση των ανθρώπων αυτών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όπως και η κάθε εξέγερση θα έχει απρόβλεπτες διαστάσεις, μικρές ή μεγάλες. Χρειάζεται προειδοποίηση στις οικογένειες πρώτα ώστε να μεταφερθούν εκεί που τους προτείνει το κράτος, εάν θέλουν, εάν δεν θέλουν ας επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Είναι ελεύθεροι σε μια χώρα που είναι ελεύθερη και για να παραμείνει τέτοια, πρέπει πρώτιστα να τηρούνται οι νόμοι της. Οι προθέσεις της, οι αποφάσεις της όποιας κυβέρνησής της.
Καμία επιείκεια σε κανέναν παραβάτη. Ο επισκέπτης, ο ευεργετημένος επισκέπτης χρωστάει αν μη τι άλλο 'ευχαριστώ' και ευγένεια. Υπακοή στις οδηγίες, αλλιώς και πάλι φεύγει και πάει στην πατρίδα του. Ο επισκέπτης δεν καθορίζει τους νόμους, δεν επιβάλλει τη γνώμη ή τη θέλησή του, δεν τρομοκρατεί, ούτε απειλεί.
Μπορεί να είναι δυσαρεστημένος. Μπορεί να παραπονιέται για τυχόν εκμετάλλευση και το κράτος οφείλει να τον ακούσει εφ’ όσον δεν είναι παράλογος και να τιμωρήσει τους εκμεταλλευτές του.
Καταντήσαμε στον Πειραιά να στήνονται παραμάγαζα. Από καταστήματα πώλησης φαγώσιμων, ενέσιμων ουσιών μέχρι και κάποια άλλα ηδονής πίσω από μπερντέδες…
Οι μόνες που χαίρονται είναι οι αρρώστιες…
Ούτως η άλλως θα δημιουργηθούν γκέτο. Γειτονιές ή κωμοπόλεις που θα αποτελούνται μονάχα από Σύριους, Αφγανούς και όλους τους υπόλοιπους κατατρεγμένους. Η είναι αλήθεια ότι παραμένουν τέτοιοι. ακόμα και μέσα στο άδικό τους.
Ο απλός Έλληνας λοιπόν που υποφέρει στον κατατρεγμό και στην ανάγκη του συνανθρώπου του εξακολουθεί να προσφέρει έστω και εάν κινδυνεύει -από κάποιους- να του κλέψουν το κινητό ή το πορτοφόλι.
Η ενσωμάτωση όλων εκείνων που δεν πρόκειται να φύγουν πρέπει να γίνει τάχιστα. Πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να αποκτήσουν κάτι, ώστε να έχουν κάτι να χάσουν, αλλιώς δεν τιθασεύεται το μένος τους.
Πρέπει να τους προσφέρουμε λοιπόν μια έστω ελάχιστη προοπτική, σύμφωνα με τις δυνάμεις μας. Τους δίνουμε λίγη χαρά και τους δείχνουμε ένα πρόχειρο μέλλον, χωρίς υπερβολές. Τους λέμε την αλήθεια…
Εκείνους που θέλουν να φύγουν τους προσφέρουμε ακόμα και χρήματα. (νομίζω αυτό ήδη γίνεται)
Η ψυχολογία του όχλου που θαρρεί ότι αδικείται μονάχα κινδύνους εγκυμονεί… Κινδύνους των οποίων κανείς Έλληνας δεν είναι άξιος.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.