Το ποτήρι κάποιος το βλέπει μισογεμάτο ή μισοάδειο. Ομοίως την όποια κατάσταση ο οποιοσδήποτε την ερμηνεύει ωραία, λιγότερο ωραία ή άσχημη. Δικαίωμά του.Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Το δικαίωμα αυτό όμως καταδεικνύει σε όλους τους υπόλοιπους τον τρόπο με τον οποίο -ο άνθρωπος αυτός- κοιτά την ζωή. Υπογράφει θα λέγαμε με βάση τις γνώσεις και τις μνήμες του αχνά, τη θεώρηση του μέλλοντός του.
Το ποτήρι τελικά ήταν μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Ασφαλώς και απάντηση δεν υπάρχει καθώς η τελευταία ακολουθεί την όποια πορεία έχει επιλέξει ο καθένας από εμάς -ορθά ή λαθεμένα αδιάφορο-. Αισιόδοξη ή απαισιόδοξη. Σωστές θα πω και οι δύο, πηγαίνοντας κόντρα στους πάντες, όχι από πείσμα μα από πεποίθηση θεωρώντας πως η αισιοδοξία προέρχεται κυρίως από ευγενή διάθεση και επιθυμία...
Πριν προχωρήσουμε θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως κάποια πράγματα, είναι όπως είναι, στο ‘’μέσα’’ του καθενός και δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν. Η πίστη με άλλα λόγια δεν προκαθορίζεται ούτε προαιρείται απλά υπάρχει ή δεν υπάρχει. Καλλιεργείται βεβαίως –σε ενήλικα άτομα- αλλά πάντα με την θέλησή τους καθώς προϋπάρχει η δεκτικότητα έστω και σε ελάχιστο βαθμό. Υπάρχει η θέληση να πεισθούν.
Θέλω να πω με άλλα λόγια πως εκείνος που θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο θα βρει τρόπους να το κάνει έστω και κοροϊδεύοντας τον εαυτό του, το ίδιο βεβαίως ισχύει και τους υπόλοιπους. Για εκείνους που δεν βλέπουν καμιά ωφέλεια από το 'γιόμα' του. Είναι σαφές.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν για την αλήθεια του. Για την προσωπική του εκείνη μοναδική αλήθεια που αισθάνεται πίσω και μέσα από τα λόγια του, βαθιά στην ψυχή του.
Εδώ θα δανειστούμε σε ελεύθερη μετάφραση τα λόγια του Σοπενχάουερ που επιμένει πως η δυστυχία έχει πρόσημο θετικό(!) και η ευτυχία αρνητικό! (Βλ. Για την δυστυχία του κόσμου)
Πολλούς θα παραξενέψει το τόλμημα, αλλά όμως πράγματι έτσι είναι εάν αναλογιστεί κανείς πως η ευτυχία μάς γίνεται συνήθεια. Λέγοντας ‘ευτυχία’ θα πρέπει να τονίσω πως δε εννοώ (στο παρόν άρθρο) εκείνη την υπέροχη οργασμική αίσθηση που διαρκεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα και έχουμε συνηθίσει να την ονομάζουμε (ορθά) έτσι, αλλά μία κατάσταση απουσίας της δυστυχίας.
Δυστυχία φέρνει σε γενικές γραμμές ο πόνος, η θλίψη, το αόρατο μέλλον. Όλα αυτά βεβαίως μπορούμε να τα συνοψίσουμε ως ΠΟΝΟ. Κάθε κατάσταση εκτός ΠΟΝΟΥ λοιπόν, ας την ονομάσουμε ευτυχία, διότι μεταξύ μας -δικαίως- ως τέτοια θα πρέπει να εκλαμβάνεται.
Ευτυχές λοιπόν οφείλει να είναι το άτομο το οποίο δεν πονάει, είναι υγιές, έχει φαγητό, στέγη (και ας προσθέσουμε έστω και εάν δεν ισχύει απολύτως) και συντροφιά.
Βουτηγμένοι μέσα στην ευτυχία λησμονήσαμε το όνομά της έχοντας χάσει τον δρόμο μας….
Πόσοι λοιπόν από όλους εμάς θα έπρεπε να δηλώνουν ευτυχείς; Η συντριπτική πλειοψηφία θα πω και μάλιστα με σιγουριά.
Πόσοι δηλώνουν; Ελάχιστοι.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση που βιώνουμε ως έθνος και κράτος η οποία σαφώς επιδεινώνει μεν, αλλά πολύ απέχει δε, των δεδομένων μας. Για παράδειγμα απλό μπορούμε να ρίξουμε μία ματιά στην Ειδομένη… Λάβετε υπ’ όψη σας πως μιλάμε για ανθρώπους και οι άνθρωποι ως μέλη μιας συμπαντικής ολότητας δεν έχουν έθνη, σημαίες ή ονόματα, είναι απλά μονάδες, μέρος ενός όλου. Κάλλιστα στη θέση εκείνων θα μπορούσε να είμαστε εμείς, όπως και εκείνοι να είναι στη θέση τη δική μας.
Η ευτυχία μας λοιπόν για να επανέλθουμε πρέπει να πούμε πολύ απλά πως, ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ! Πως λαμβάνεται ως δεδομένο και άρα ισορροπεί μέσα μας αφήνοντας το δείκτη:
Πόσοι δηλώνουν; Ελάχιστοι.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την κρίση που βιώνουμε ως έθνος και κράτος η οποία σαφώς επιδεινώνει μεν, αλλά πολύ απέχει δε, των δεδομένων μας. Για παράδειγμα απλό μπορούμε να ρίξουμε μία ματιά στην Ειδομένη… Λάβετε υπ’ όψη σας πως μιλάμε για ανθρώπους και οι άνθρωποι ως μέλη μιας συμπαντικής ολότητας δεν έχουν έθνη, σημαίες ή ονόματα, είναι απλά μονάδες, μέρος ενός όλου. Κάλλιστα στη θέση εκείνων θα μπορούσε να είμαστε εμείς, όπως και εκείνοι να είναι στη θέση τη δική μας.
Η ευτυχία μας λοιπόν για να επανέλθουμε πρέπει να πούμε πολύ απλά πως, ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ! Πως λαμβάνεται ως δεδομένο και άρα ισορροπεί μέσα μας αφήνοντας το δείκτη:
ΕΥΤΥΧΙΑ vs ΔΥΣΤΥΧΙΑ = ΜΗΔΕΝ.
Έρχεται αμέσως μετά, μία αναποδιά, ένας πόνος, μία κακοτυχία και σπρώχνει τον δείκτη καταδεικνύοντας στην ψυχοσύνθεσή μας ΚΑΤΙ. Αυτό το κάτι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο. Έχει θετικό, διότι σηματοδοτεί μια αλλαγή μέσα μας πραγματοποιώντας 'κάτι'. Για να προσδιορίσουμε αυτό το ''κάτι'' εμείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποιους φθόγγους θέλουμε ώστε να το ονομάσουμε, όμως 'εκείνο' θα παραμένει το 'κάτι' + .
Από την ισορροπία λοιπόν που είχαμε όντας ασυνειδητοποίητοι - ευτυχείς (0), χρειάστηκε το (+) δυστυχές* γεγονός ώστε να μας αφυπνίσει, ώστε να μας κάνει δράσουμε να λάβουμε μέτρα, να προσπαθήσουμε να γιατρευτούμε εάν πρόκειται για αρρώστια ή να κάνουμε κάποια γνωριμία εάν πρόκειται για χωρισμό.
Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που μας ώθησε σε δράση; Η δυστυχία. Βαρύς ο όρος; Η αλήθεια είναι πως έτσι ακούγεται γιατί έχουμε στο μυαλό μας τη λέξη συνδεδεμένη με δράματα, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι...
Θα πρέπει λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό, να αναφέρουμε πως οι στόχοι, (οι ευγενείς και απαραίτητοι για πολλούς) ονομάζονται και αίτια δράσης, διότι όλοι μηδενός εξαιρουμένου, στο βάθος τους κρύβουν μια ‘’μη ικανοποίηση’’, και άρα μια επιθυμία, άλλως δεν θα υπήρχαν. Η θέληση προέρχεται από το ανικανοποίητο, από το ‘’μη ικανοποιημένο’’ το οποίο και συνδέεται άμεσα με το δυστυχές. Μικρό ή μεγαλύτερο άνευ σημασίας. Η δίψα λοιπόν ορίζεται ως μία μικρή ή μεγαλύτερη δυστυχία ανάλογα με το μέγεθός της.
Έρχεται αμέσως μετά, μία αναποδιά, ένας πόνος, μία κακοτυχία και σπρώχνει τον δείκτη καταδεικνύοντας στην ψυχοσύνθεσή μας ΚΑΤΙ. Αυτό το κάτι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο. Έχει θετικό, διότι σηματοδοτεί μια αλλαγή μέσα μας πραγματοποιώντας 'κάτι'. Για να προσδιορίσουμε αυτό το ''κάτι'' εμείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποιους φθόγγους θέλουμε ώστε να το ονομάσουμε, όμως 'εκείνο' θα παραμένει το 'κάτι' + .
Από την ισορροπία λοιπόν που είχαμε όντας ασυνειδητοποίητοι - ευτυχείς (0), χρειάστηκε το (+) δυστυχές* γεγονός ώστε να μας αφυπνίσει, ώστε να μας κάνει δράσουμε να λάβουμε μέτρα, να προσπαθήσουμε να γιατρευτούμε εάν πρόκειται για αρρώστια ή να κάνουμε κάποια γνωριμία εάν πρόκειται για χωρισμό.
Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που μας ώθησε σε δράση; Η δυστυχία. Βαρύς ο όρος; Η αλήθεια είναι πως έτσι ακούγεται γιατί έχουμε στο μυαλό μας τη λέξη συνδεδεμένη με δράματα, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι...
Θα πρέπει λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό, να αναφέρουμε πως οι στόχοι, (οι ευγενείς και απαραίτητοι για πολλούς) ονομάζονται και αίτια δράσης, διότι όλοι μηδενός εξαιρουμένου, στο βάθος τους κρύβουν μια ‘’μη ικανοποίηση’’, και άρα μια επιθυμία, άλλως δεν θα υπήρχαν. Η θέληση προέρχεται από το ανικανοποίητο, από το ‘’μη ικανοποιημένο’’ το οποίο και συνδέεται άμεσα με το δυστυχές. Μικρό ή μεγαλύτερο άνευ σημασίας. Η δίψα λοιπόν ορίζεται ως μία μικρή ή μεγαλύτερη δυστυχία ανάλογα με το μέγεθός της.
Η κάθε επιθυμία στο βάθος της κρύβει το ενδεχόμενο μιας έστω ελάχιστης δυστυχίας.
Το θετικό πρόσημο λοιπόν ανήκει πανάξια σε αυτή (δυστυχία), η οποία και αποτελεί την κινητήριο δύναμη προς επαναφορά του δείκτη της ψυχής μας το (βολευτικό) ΜΗΔΕΝ, στην καθημερινή μας κατάσταση, την ευτυχισμένη που αγνοούμε ή εάν προτιμάτε που δεν είμαστε ικανοί να εκμεταλλευτούμε- αντιληφθούμε ώστε να αντλήσουμε χαρά.
Ποτέ μην κάνετε το λάθος και φανταστείτε πως ο πολιτισμός μας έχει κάνει να εμπεδώσουμε αξίες άριστες. Αξίες που δεν υπήρχαν στον μισητό μεσαίωνα. Ανατρέξετε στην ιστορία και θα δείτε πολέμους που φτάνουν μέχρι εχθές και σήμερα ...ας μιλήσουμε τώρα για την ευτυχία των ανθρώπων εκείνων που εμπλέκονται ...ας μιλήσουμε στους Σύριους για τον 21 αιώνα. Ας μιλήσουμε για πολιτισμό στους ανθρώπους του ISIS που σφάζουν…
Το βέβαιο είναι ένα, πως μετά από μερικούς αιώνες οι απόγονοι θα φτύνουν τον κόρφο τους που δεν έζησαν στις μέρες μας όπως εμείς φτύνουμε τον δικό μας που δεν ζήσαμε την αγριότητα του σπαθιού…
Καλώς ή κακώς η δυστυχία είναι το κύριο μέρος της ύπαρξής μας, είναι το μισοάδειο μας ποτήρι. Στο χέρι μας είναι να παλέψουμε να καταφέρουμε να δούμε τη στάθμη του υγρού θετικά, γιατί μπορεί τελικά να ήταν και εντελώς άδειο. Από την άποψη αυτή είμαστε πολύ τυχεροί.
Για γεμάτο ούτε συζήτηση…
* Βεβαίως και αυτό το κάτι θα μπορούσε να είναι και κάτι ευτυχές αλλά να είστε βέβαιοι πως θα έπρεπε να ήταν κάτι πολύ ισχυρό-ευτυχές ώστε να μας ταρακουνήσει. Και πάλι όμως μετά από λίγο καιρό θα ισορροπούσαμε, σε αντίθεση με τα δυστυχή γεγονότα που δρουν προσθετικά και πολύ δύσκολα λησμονούνται. Οι χαρές γενικώς θεωρούνται δεδομένες, λες και κάποιος μας τις χρωστάει.
Καλώς ή κακώς η δυστυχία είναι το κύριο μέρος της ύπαρξής μας, είναι το μισοάδειο μας ποτήρι. Στο χέρι μας είναι να παλέψουμε να καταφέρουμε να δούμε τη στάθμη του υγρού θετικά, γιατί μπορεί τελικά να ήταν και εντελώς άδειο. Από την άποψη αυτή είμαστε πολύ τυχεροί.
Για γεμάτο ούτε συζήτηση…
* Βεβαίως και αυτό το κάτι θα μπορούσε να είναι και κάτι ευτυχές αλλά να είστε βέβαιοι πως θα έπρεπε να ήταν κάτι πολύ ισχυρό-ευτυχές ώστε να μας ταρακουνήσει. Και πάλι όμως μετά από λίγο καιρό θα ισορροπούσαμε, σε αντίθεση με τα δυστυχή γεγονότα που δρουν προσθετικά και πολύ δύσκολα λησμονούνται. Οι χαρές γενικώς θεωρούνται δεδομένες, λες και κάποιος μας τις χρωστάει.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.