Select Menu

Η ιστορία διδάσκει μονάχα εκείνον που καταφέρνει να δει από ψηλά την πορεία της. Μονάχα εκείνον όπου αποστασιοποιημένος των ιδεών του, αναλύσει δράσεις και αντιδράσεις της όποιας κοινωνίας, αποφάσεις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές…

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Κι εδώ τι έχουμε;

Μια επανάληψη που εμπαίζει λογικές. Από το 2000 και εντεύθεν διδασκόμεθα άνευ μαθήσεως και αυτό γιατί ακόμα η ιδέα του ελιγμού, της καλοπέρασης, της υπεκφυγής εξακολουθεί να είναι η πρώτη αξία μας. Η πρώτη μας επιδίωξη.
  • Επιχορήγηση για να καούν αμπέλια στη Σάμο, ομοίως για να βουλιάξουν βάρκες. Η βιομηχανία καταστράφηκε, οι βιοτεχνίες επίσης, τα μαγαζιά κλείνουν, οι μισθοί πέφτουν, τάξη των υπαλλήλων δημιουργείται... Τα εργοστάσια του εξωτερικού ετοιμάζονται (θα έρθουν ως επενδύσεις υπό τον ήχο ζητωκραυγών), οι μηχανές βάφονται αναμένοντας φθηνό εργατικό χέρι. Δουλειές θέλετε; Περάστε, με τους δικούς μας όρους στη χώρα σας μέσα! Χαχαχα... (Ενοχλεί το γέλιο έτσι δεν είναι; Υπάρχει όμως, μην αμφιβάλλετε)
  • Το κάθε κράτος οφείλει να παράγει μονάχα ένα προϊόν ώστε να έχει ανάγκη όλα τα υπόλοιπα. Νόμος. Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να παράγεται τίποτα. Έχει εκείνο που χρειαζόμαστε. Εργατικό δυναμικό και μάλιστα το καλύτερο. Διαιρεμένο! 
Κάποτε θα μάθουμε πως δεν υπάρχει πλέον εύκολος δρόμος. Ας ευχηθούμε η μάθηση αυτή να μην έρθει όταν πλέον θα είναι εντελώς αργά. Αργά είναι ήδη…

Κάποτε θα διδαχθούμε εξ αρχής πως ο δυνάστης δεν χαρίζεται στον υπό τη δούλεψή του, παρά μόνο από ανάγκη και αυτό για το δικό του συμφέρον. Για το δικό του και κανενός άλλου. Τις περισσότερες φορές αρκείται μια επιβράβευση. (Η χειρότερη πουτανιά από όλες... καθώς κάνει τον δούλο, δουλικότερο)

Και τι χρειάζεται; Μια επανάσταση ιδεών, μια επανάσταση που θα ξεκινάει από τα μέσα μας κάνοντας απόλυτη διαγραφή σε όσα μέχρι τώρα νομίζαμε και κατόπιν απαίτηση. Απαίτηση!

Αμέσως μετά χρειαζόμαστε ηγέτη έχοντας ομονοήσει στα χαρακτηριστικά του τα οποία δεν μπορεί να είναι άλλα από εκείνα που κάποιους ενοχλούν(!).
  • Τιμιότητα, αποφασιστικότητα, διάθεση εναντίωσης και μερικά άλλα εξ' ίσου ουσιώδη. (Ο λαός διψάει για ηγέτη. Ο Τσίπρας θα ήταν ένας άξιος, αλλά αποδείχθηκε λίγος...)
Αν νομίζετε πως δεν μας ενοχλούν, απατάσθε… Δεν με πιστεύετε;

Χάσετε μερικοί δημόσιοι τη δουλειά σας, επιστρέψετε μερικοί στις επαρχίες των γονιών σας, αφήστε άλλοι τα πληκτρολόγια και πιάστε δουλειά στον τομέα πρωτογενούς παραγωγής (το τελευταίο αφορά τον υποφαινόμενο). Οι υπόλοιποι καταπιαστείτε με την παραγωγή όλων των υπόλοιπων προϊόντων που θα έχουμε πάψει να εισάγουμε.

Το κράτος ανασυγκροτείται. Δεν υπολογίζεται κόστος και ασφαλώς δεν υπάρχει και γκρίνια καθώς τα μανίκια έχουν όλα σηκωθεί. Πόλεμος ειρηνικός. Θα δείξουμε Ευρωπαίοι τι σημαίνει Έλληνας!

Θα υπάρξει κέρδος, όφελος, προοπτική, είναι δεδομένο.

Τα χέρια όμως τα μετάξινα των δανδήδων, θα πάψουν να χαϊδεύουν με ασφάλεια καλσόν. Θα τους πετάνε τους πόντους από την αγριάδα, από τους ρόζους από την τίμια δουλειά. Μοιάζει αστείο έτσι; Φιλμ ελληνικού κινηματογράφου…

Όμως από την άλλη... Τζάμπα ελευθερία; Δε σφάξανε!

Αλλιώς τα κεφάλια χαμηλά. Υπάκουοι σε διαταγές, στην ουρά των τραπεζών ή της εφορίας, για πληρωμή του ενοικίου του υποκατάστατου της ελευθερίας. Ποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ελεύθερη σήμερα; Κάποιοι λίγοι να υποθέσω.

Όμως βολευόμαστε με την ελεύθερη διακίνηση των σωμάτων μας, πίνοντας στέβια αντί για ζάχαρη (που κάνει και κακό) βαφτίζοντας την ανάγκη, επιτυχία.

Καλύτερα στην πισίνα. Πολύ καλύτερα εκεί, παρά στη θάλασσα όπου έχει και κύμα. Όλοι το λένε.

Όλοι το λένε, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι όλοι;

Μήπως εκείνοι οι οποίοι έχουν συμφέρον; Εκείνοι οι οποίοι βολεύονται με την παρούσα κατάσταση; Εκείνοι των οποίων το τσαγανό δεν αρκεί να ανοίξουν το παράθυρο με 10 βαθμούς μήπως και κρυώσουν; Μήπως συμβάλουν στα επιχειρήματα οι δανειστές-δυνάστες; Μήπως εμείς που δεν έχουμε χορτάσει ασφάλεια; Όλοι οι κάθε είδους πιστοί, που τάσσουν τη μοίρα τους στα χέρια πάντα κάποιων ή Κάποιου Άλλου;

(Μπα, τι μου λέτε, ήθελαν να μας πετάξουν από την Ευρώπη; Λέτε εάν πράγματι το ήθελαν, να μην το είχαν κάνει;)

Ας δούμε λοιπόν ένα μέρος της ιστορίας.

Το πρώτο μνημόνιο, έφερε το δεύτερο γιατί ο πρώτος δεν το εφήρμοσε καλά, το δεύτερο έφερε το τρίτο γιατί επίσης ο δεύτερος δεν το εφήρμοσε και πάλι καλά. Το τρίτο ήρθε με κάποιο ΟΧΙ που γύρισε σε -κατάπτυστο- ΝΑΙ, αλλά με το παράλληλο πρόγραμμα της παρούσας κυβέρνησης, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε γιατί απλά τις αποφάσεις δεν παίρνει πλέον εκείνος που τάζει, αλλά εκείνος που κρατάει το χρήμα. Ο Δανειστής-δυνάστης. Ο κυβερνήτης!

Τα χρήματα όμως, οι φόροι από τους πολίτες όλα αυτά τα χρόνια 'έσταζαν' στις τσέπες των ‘’ξένων δικαιούχων’’. Έσταζαν αλλά δεν γέμιζαν κανένα δοχείο γιατί απλά το δοχείο όπου και κρατούν είναι με τέτοιο τρόπο καμωμένο ώστε να μην γεμίζει ποτέ. Μοιάζει με την όρεξη του άντρα για την ωραία γυναίκα. Τώρα την χορταίνει, σε δυό ώρες τη θέλει και πάλι…

Πότε επέρχεται η πλήρης εξαθλίωση;

Ποτέ! (πάντα υπάρχουν χειρότερα μέχρι τον θάνατο. Πείτε μια δυσχερή κατάσταση να σας πω μία πολύ χειρότερη)

Ποτέ λοιπόν. Τότε θα επέλθει και το τέλος των ευκλεών (για κάποιους) προγραμμάτων. Ποτέ.

Υπάρχουν άπειρες διαβαθμίσεις φτώχειας. Σε κάποια των εσχάτων από αυτές, θα σημάνει όχι το τέλος, αλλά την απαρχή μιας νέας εποχής, εκείνης της απόλυτης κόπωσης, της παραδοχής της ήττας, της περήφανης αποδοχής της Ελληνοδουλοποίησης. Της κουρελαρίας.
  • Μάλιστα κύριοι. Μάλιστα, είμαστε δούλοι και καμαρώνουμε. Είμαστε δούλοι αλλά με δική μας επιλογή. Περήφανο έθνος. Υπάλληλοι άξιοι. Αξιοζήλευτοι, ενός αφεντικού πολιτισμένου όπου ξέρει και εκτιμά την αξία μας.
Ασφαλώς την ήττα θα ακολουθήσουν επιβραβεύσεις. Ασφαλώς και ύμνοι περί γνώσης, περί ορθής απόφασης. Φωτογραφίες πρωθυπουργών με μετάλλια, χαμόγελα και χέρια μεταξωτά.

Του λαού τα χέρια θα έχουν γεμίσει ρόζους αλλά δουλεύοντας ξένη πλέον γη και όχι τη δική του.

Αυτή είναι η τεράστια διαφορά…

Το πρώτο βήμα, αργεί. Αργεί πολύ, γιατί προέχει η τεράστια πλειοψηφική αντίληψη των γενομένων και των επόμενων, αμέσως μετά η έμπρακτη απόδειξη της ομοψυχίας... και τότε…η ώρα του πρώτου βήματος θα έχει βροντήσει. Θα έχει σπάσει τα πεζοδρόμια...

politisg

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top