Η ξύλινη ρητορική και μερικά άλλα….

Είναι πράγματι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από όλα εκείνα που έχει μαθημένα. Θα ήταν ως να παραδέχεται την λαθεμένη του πορεία. Πράγμα δύσκολο για εγωιστές και κεφάλια αγύριστα.

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Ας περάσουμε κατ’ ευθείαν στο θέμα.

Ο Τσίπρας δεν είναι ψεύτης. Είναι υπηρέτης του μνημονίου –με την καλή έννοια. Όλοι όσοι ενέκριναν την επιλογή του με την ψήφο τους τον Σεπτέμβρη το ξέρουν και εάν δεν το ήξεραν (ως αμάθητα μαθητούδια) το έμαθαν. Κάποιοι ακόμα προσπαθούν να εμπεδώσουν…

Το ‘’υπηρέτης’’, συμφωνώ, ακούγεται κάπως άσχημα αλλά έτσι είναι. Από την αντίπερα όχθη οι επίδοξοι αρχηγοί της Ν.Δ. επιδίδονται σε μία ρητορική που σκοπό έχει την εσωτερική κατανάλωση.

Μάχονται για το ποιος θα βρίσει περισσότερο, ποιος θα κατακεραυνώσει ευστοχότερα και ποιος κρατήσει μια σκληρότερη στάση προς άγραν ψήφων.

Ειλικρινά δεν είμαι με κανένα από τα δύο κόμματα, είμαι απλά κατά του μνημονίου κάτι που επίσης είναι –όπως δηλώνουν- και οι περισσότεροι εκλεγμένοι. (πλην ελαχίστων)… Εφαρμόζουν εκείνο που δεν θέλουν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Επανερχόμενος αναφέρω ότι είναι πράγματι κωμικό να ακούει ο οποιοσδήποτε από ανθρώπους που επιθυμούν να αναλάβουν την αρχηγία ενός μεγάλου κόμματος, ώστε να κυβερνήσουν αγότερα τη χώρα, να μετέρχονται ομοίων κραυγών. Να ξεχνούν ότι οι ίδιοι πριν από ελάχιστο χρονικό διάστημα έλεγαν και δικαιολογούνταν με τις ίδιες δικαιολογίες που επικαλείται το κυβερνών κόμμα: Δεν θέλουμε αλλά μας αναγκάζουν να εφαρμόσουμε! 

Δεν είναι η -ηθελημένα- κοντή μνήμη όλων αυτών, αλλά η πρακτική που μερέρχονται. Είναι ο ευθύς εμπαιγμός της νοημοσύνης μας που εξοργίζει. Το σκαμπίλι στα μούτρα που ονομάζεται χάδι.

Είναι η απόλυτη γνώση πως την επόμενη που θα αναλάβουν θα εφαρμόσουν ακριβώς τα ίδια ασκώντας μία όμοια πολιτική (όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη δική τους) καθώς επιθυμούν –καλώς ή κακώς- να παραμείνουμε υπό την σκέπη της κυβέρνησης των δανειστών. 

Μην απατάσθε το έχω αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο. Διακυβερνώμεθα από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κυβερνώμεθα. Τη γνώση αυτού, να μην ξεχνιόμαστε. Όπως δηλαδή και από κάθε άλλο κόμμα που θα αναλάμβανε την εξουσία και θα αποδεχόταν-προσπαθούσε, την παραμονή μας στο ευρώ. (καλώς ή κακώς άνευ επί του παρόντος έχοντος σημασία)

Κακά τα ψέματα. Μέσα στην ευρωζώνη δεν υπάρχει απεμπλοκή από τα μνημόνια ούτε και από άλλη πολιτική. Μαζί με το κρέας πάει και το κόκκαλο και ο χασάπης στην προκειμένη στέκει απέναντι με τον μπαλντά σηκωμένο.

Εμείς πάμε στο μαγαζί του. Εμείς παρακαλέσαμε, εμείς γονυπετείς είπαμε ‘’όχι εσένα θέλουμε…’’ Σας ερωτώ, φταίει εκείνος;

Και πάλι καλά. Θα μπορούσαν να ήταν και χειρότερα…

Εδώ λοιπόν είναι το λάθος. Δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα διότι ο δανειστής μας θέλει ζωντανούς. Είμαστε οι εργάτες που του αποφέρουν κέρδη. Σε εμάς επένδυσε δανείζοντάς μας. Όλα λοιπόν τα χαϊδέματα και οι ελαφρύνσεις βαρών, εκεί αποσκοπούν. Στην απόδοσή της επένδυσής του. Στην επί αιώνων εκμετάλλευση…

Αναρωτιέμαι λοιπόν, καθώς αποδέχονται άπαντες οι της ΝΔ ως μία και μόνη προοπτική την παραμονή της χώρας στο Ευρώ (και ευχόμαστε όλοι οι έχοντες άλλη άποψη να λανθάνουμε διότι εάν δεν το κάναμε την ώρα που ήδη εφαρμόζεται το πρόγραμμα θα ήμασταν και εγωιστές αλλά και ηλίθιοι) το πως τολμούν και επικαλούνται μια άλλη πολιτική. (μήπως θα διαπραγματευθούν καλύτερα; Καιρό είχαμε να γελάσουμε... Μήπως θα μαλακώσει ο αφέντης; Δεν θα αντέξουμε τόση ευθυμία...)

Έρχονται να προτείνουν ότι κακώς επιβάλλονται τα όποια μέτρα, επικαλούμενοι πότε το mail Χαρδούβελη (που ήταν μια πρόταση δική του σαν και αυτές που με σειρά κάνει ο κάθε καημένος -πόσο κρίμα- υπουργός και του την απορρίπτουν) και πότε τη δική τους αξιότερη πολιτική… Ως να μην έχουμε μνήμη…

Έλεος.

Μέσα στο μνημόνιο δεν κυβερνά κανείς Έλληνας. Αποδέχεται, παρακαλάει, εκλιπαρεί. Μαζεύει τα ψίχουλα υπό την μόνιμη απειλή της απόλυσης, της αποβολής, της απόταξης εκ του παραδείσου…

Να μου πείτε: Και τι θέλεις να πει σύσσωμη η αντιπολίτευση; Θέλω να αναγνωρίσει το ότι και εκείνη στην θέση του Σύριζα θα έκανε κατ’ ελάχιστο τα ίδια όπως κάνει και ο Σύριζα με αυτήν. Να μην υπόσχεται θέλω γιατί απλά δεν μπορεί εν μέσω μνημονίου να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική.

Ειλικρίνεια ζητώ, αλλά μάλλον μοιάζει με την αγάπη των δανειστών. Προσφέρεται μονάχα σε λόγια.

Υ.Γ. Κανείς δεν λέει ότι δεν έπρεπε να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές στη χώρα. Μπορεί το 70% του μνημονίου να προτείνει ορθά, αλλά δυστυχώς εφαρμόζεται μετ’ επιτάσεως το υπόλοιπο 30% που ΔΕΝ επικαλείται τη λογική. Το υπόλοιπο 70% δεν λέμε κάποτε θα γίνει…

politisg
www.politisg.weebly.com