Η κοινωνική διάσταση του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το "ποιόν" των ποιημάτων του Θεσσαλονικιού ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου.Μέχρι τώρα ήταν αναδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι πρόκειται περί ενός ατόφιου,ερωτικού ποιητή ή ποιητή που μυρηκάζει τον χαμένο έρωτα για να είμαστε ακριβείς.

Όμως,αν διεισδύσουμε περισσότερο στο έργο του ποιητή θα καταλάβουμε πως ο Χριστιανόπουλος είναι ξεκάθαρα ένας ποιητής με έκδηλες κοινωνικές διαστάσεις.Η θεματολογία του κινείται γύρω από τέσσερις,σταθερές θεματικές:την Θεσσαλονίκη,τον έρωτα,την μοναξιά και την σχέση με την μητέρα του.

Πρωταγωνιστές στα ποίηματα του είναι εκτός άλλων εκδιδόμενες γυναίκες,διαφορετικοί στον έρωτα νεαροί,πένητες,προλετάριοι,αριστεροί.

Μέσω αυτών επιτελείται η κοινωνική και πολιτική θα μπορούσαμε να πούμε νύξη.

Η Θεσσαλονίκη αν μη τι άλλο στα χρόνια που γράφει ο Χριστιανόπουλος είναι μια πόλη με φανερή την κοινωνική διαστρωμάτωση και τις ταξικές διαφορές ανάμεσα στους κατοίκους της.Ας μην ξεχνάμε ότι οι γονείς του ήταν Μικρασιάτες που ήρθαν ανταλλάξιμοι* το 1924 από την Κωνσταντινούπολη,διωγμένοι από τους Τούρκους.

Σε ένα από τα πεζά του ποιήματα με τίτλο "Ρωσοπόντιοι" αφηγείται την ιστορία μιας σχεδόν ξενοφοβικής επίθεσης ενός γηγενή Έλληνα εναντίον ενός Πόντιοι νεαρού και την περήφανη απάντηση του παππού του.

Ο Χριστιανόπουλος είναι ένας ψυχαναλυτής της Θεσσαλονίκης.Από τις αίθουσες με τα ποδοσφαιράκια μέχρι τις κιτρινόμαυρες φυλές της Ασίας,από τους προλετάριους νεαρούς που ασκούν την στρατιωτική τους θητεία,από τους αριστερούς μέχρι τους λογοτέχνες που επιθυμούν λογοτεχνικές συντάξεις είναι εκεί για να σκιαγραφήσει όλον αυτόν τον κοινωνικό και φυλετικό αχταρμά.

Πονάει για τους δίπλα του,αγωνιά για το μέλλον της κοινωνίας και αμφισβητεί τα πάντα,επειδή και ο ίδιος έχει πέσει θύμα αμφισβήτησης.

Στο γνωστό του μανιφέστο με τίτλο "Εναντίον" εκφράζει την αγωνία του για την κατάληξη της κρίσης και δίνει την δική του γνώμη,κατακεραυνώνοντας προς πάσα κατεύθυνση.

Επομένως,ο Ν.Χ. είναι ένας λογοτέχνης που ανησυχεί,προσπαθεί να εξωτερικεύσει κάθε του αγωνία,φοβάται για τον εκφυλισμό της κοινωνίας και θλίβεται επειδή θεωρεί πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια.

Η παρακμή για τον Χριστιανόπουλο είναι το μέλλον και η κόλαση είναι ίσως όλοι όσοι του μοιάζουν.

Εκτός άλλων,μέσα από το έργο του παίρνουμε πολλές πληροφορίες που σχετίζονται με την ανδρική πορνεία της εποχής και φωτίζονται κρυφά σημεία της ομοερωτικότητας της πόλης.

Τέλος,όσο κι αν θέλουμε να βάλουμε σε καλούπια και στεγανά έναν λογοτέχνη,ίσως όλες αυτές οι θεωρίες να θεωρηθούν αυθαίρετες.Είναι όμως χρέος μας να μελετήσουμε κάθε πιθανό ενδεχόμενο.

Ανδρέας Κιτσικίδης