Select Menu


Και έρχεται κάποτε εκείνη η μοναδική στιγμή… Η υπερφυσική στιγμή που διαπερνάς τα όρια του χωροχρόνου και μεταβαίνεις από την χαοτική γήινη άβυσσο στην άυλη σφαίρα της υποκειμενικής πραγματικότητας… Εκεί που καθετί αλλόκοτο και «τρελό» φαντάζει εύκολο στο να πραγματωθεί. Ο κόσμος των ονείρων σου!

Και κάπως έτσι έρχεται μια νύχτα η ξεχωριστή ευκαιρία που οραματίζεσαι ότι πετάς. Όταν ασυναίσθητα καλείσαι να εγκαταλείψεις κάθε κατάσταση που βαραίνει τα ενδόμυχα σου, κάθε άνθρωπο που αποτρέπει τους πόθους σου όπως επίσης και κάθε ανυπόστατο στερεότυπο και προκατάληψη που παγιδεύει τον νου σου και τον θέτει σε κατάσταση αδράνειας, καθιστώντας τον έρμαιο ποικίλλων παραγόντων.

Επιτέλους! Μπορείς να ανοίξεις τα νοητά σου φτερά. Να δραπετεύσεις προσωρινά από το έδαφος που επανειλημμένα προσπαθεί να τιθασεύσει κάθε ίχνος επιθυμίας και να αμαυρώσει την μυριόχρωμη φαντασία. Φαίνεται πως αυτό το «για λίγο» είναι κάτι σαν αέναη αιωνιότητα.
Πετάς ψηλά, πολύ ψηλά, αφού η ψυχή σου αποδεσμευμένη από κάθε εμπόδιο εκμεταλλεύεται εξ’ ολοκλήρου την σπάνια αυτή δύναμη που της παρέχεται. Πλέον δεν αιωρείται με σκυμμένο το κεφάλι. Βλέπει μπροστά κατάματα το μέλλον! Μ’ αυτό αποφασίζει να πορεύεται από δω και στο εξής. Μα πόση υπέρμετρη ελευθερία μπορεί να χαρίσει ο ουρανός σε έναν επισκέπτη προερχόμενο απ’ τον βωμό του χάους.
Η καρδιά σου πάλλεται καθώς έρχεται σε επαφή με το δροσερό αεράκι και συ νιώθεις για πρώτη φορά Κύριος του Εαυτού σου χαμένος στο σαγηνευτικό μπλε της νύχτας. Σκύβεις το κεφάλι σου. 

Κοιτάς φευγαλέα προς τα κάτω. Βλέπεις πόσο μακρινό μοιάζει το παρελθόν; Ανάμνηση, αλλά με χιλιάδες οδυνηρά αγκάθια στην θέα της. Ας είναι! Αυτά σε δίδαξαν να εκτιμάς το απαράμιλλο γαλάζιο του ουρανού.
Και ξαφνικά, ξυπνάς! Σου παίρνει λίγα δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσεις ότι επέστρεψες στην πεζή πραγματικότητα και ένα αίσθημα πικρίας ξεπροβάλλει στη επιφάνεια. Βρίσκεσαι ακόμη στην ίδια φυλακή που την ονόμασαν «κόσμο», πατρονάροντας τον πλήθος σύσσωμο. Κατάχρηση της λέξης «λογική» ως συμφέρον της πλειοψηφίας του όχλου. «Τα πάντα από μία ουτοπία δεν λένε ότι ξεκίνησαν; Ας μεταφέρω λοιπόν λίγη από την ασύδοτη ελευθερία του ονείρου στο μαύρο αυτού του κόσμου. Δεν μπορεί να προβληματίζομαι μόνο εγώ. Σίγουρα θα θέλουν να συνεισφέρουν κι άλλοι.» σκέφτεσαι.
Το μαύρο δεν συγκαταλέγεται στα χρώματα. Είναι απουσία χρώματος! Χρωμάτισε λοιπόν την ζωή σου όπως εσύ επιθυμείς ως πρωταγωνιστής της. Οι υπόλοιποι αποτελούν τους δευτερεύοντες χαρακτήρες της δικής σου ιστορίας. Αποτελούν απλά λέξεις και μικροαφηγήσεις στον δικό σου τόμο. 
Εσύ είσαι ο τίτλος, εσύ και η λήξη.
Γι’ αυτό, πάρε μια βαθιά ανάσα και σπάσε τα δεσμά, απελευθερώνοντας την υπόσταση σου από φοβίες και ψυχικές αγκυλώσεις που εμποδίζουν τη νηφάλια αντιμετώπιση των πραγμάτων. 

Τι λες; Ξεκινάμε;

Μαρία Παναγιώτου


Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top