It is... Eurogroup time

Τους τελευταίους μήνες γίναμε γνώστες όρων τους οποίους στο παρελθόν οι περισσότεροι αγνοούσαμε, πολύ απλά γιατί δεν ασχολούμασταν.

ΕLA, ESM, IMF, είναι μερικοί από αυτούς, οι οποίοι γίνανε σε μας οικείοι μετά τη βόμβα του δημοψηφίσματος. Γίναμε όλοι ειδικοί σε θέματα τα οποία μέχρι χθες, δε θα πω δε μας ενδιέφεραν-γιατί ποιός μπορεί να μην ενδιαφέρεται για κρατικα και εθνικά θέματα-αλλά ίσως δε τους δίναμε τη σημασία που τους αναλογούσε, θεωρώντας πως τα έχουν αναλάβει άλλοι, ικανότεροι από εμάς : οι κυβερνώντες μας!

Πρώτο φάουλ λοιπόν, ήταν αυτό. Αναθέσαμε την τύχη της χώρας και τα κρίσιμα γι' αυτήν οικονομικά-και όχι μόνο-θέματα σε αφερέγγυες και ανάξιες εμπιστοσύνης κυβερνήσεις. Πιστέψαμε σε αυτό που λέμε, πως ο καθένας έχει τις αρμοδιότητές του και δεν ανησυχούσαμε για όρους τους οποίους σήμερα ξέρουμε απ' έξω κι ανακατωτά τι σημαίνουν, τι επιπτώσεις θα έχουν για την Ελλάδα.

Για μένα παρόλα αυτά, η πιο "ιν" λέξη του φετινού καλοκαιριού, είναι Eurogroup!
"Αυτη την Παρασκευή το κρίσιμο Eurogroup για τη χώρα"
"Νέο Eurogroup θα λάβει χώρα στο τέλος της εβδομάδας όπου θα κριθεί η τύχη της Ελλάδας"
"Συμφωνία ή Grexit θα είναι το κύριο θέμα του Eurogroup αυτής της Δευτερας"

Eurogroup, Eurogroup και ξανά Eurogroup. Μικροί και μεγάλοι μπήκαμε στη διαδικασία να αδημονούμε για την απόφαση ενός Eurogroup. Περιμένοντας εναγωνίως μπροστά από μία οθόνη υπολογιστή ή τηλεόρασης, αναμέναμε ποιές θα είναι τελικά οι κρίσιμες εκείνες αποφάσεις για τις οποίες θα συνεδρίαζαν οι πολιτικοί αρχηγοί των χωρών. Και έφτανε όλο και πιο κοντά η στιγμή που όχι μόνο η Ευρώπη δεν "χόρευε" στο ρυθμό της Ελλάδας, στα νταούλια που όπως διατεινόταν προεκλογικά ο κύριος Τσίπρας θα της "βαράγαμε". Αλλά μια ολόκληρη Ελλάδα κατήντησε να χορεύει στο ρυθμό που της παίζει τώρα η Ευρώπη, καταδικάζοντάς την να αποφασίσει κάποιος άλλος γι' αυτήν και όχι η ίδια. Λες και είναι ανίκανη ή ανάξια απόφασης.

Μια χώρα, κρεμάμενη από τις αποφάσεις των συνεχόμενων Eurogroup(s). Μια χώρα έρμαιο των συμφερόντων τρίτων. Μια χώρα μαριονέτα στα χέρια ιδιοτελών και ανίκανων τσαρλατάνων. Μια χώρα όμηρος της ίδιας της κυβέρνησης που 7 μήνες πριν εξέλεξε. Μια χώρα παίγνιο των οικονομικών συμφερόντων των δυνατών έναντι των αδύναμων. Μια χώρα... που μέρα με τη μέρα εξαφανίζεται.

Καμία Ευρώπη δεν είναι υπαίτια για τα δεινά μας. Αν υπάρχουν συμφέροντα; Φυσικά. Και στην Ευρώπη υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα. Και η Ευρώπη φυσικά εξυπηρετεί συμφέροντα. Τα δικά της συμφέροντα. Όπως ακριβώς και εμείς σαν Ελλάδα εξυπηρετούμε τα δικά μας. Παρόλα αυτά, σε μια χώρα που της δόθηκαν ευκαιρίες, μα κρίθηκε ανίκανη-και σα λαός και σαν κυβέρνηση-να τις εκμεταλλευτεί, η μόνη πια λύση για τη σωτηρία της φαίνεται να είναι η λήψη εκ μέρους άλλων της απόφασης για τη σωτηρία ή την ολική καταστροφή της.

Για να δούμε λοιπόν. Το σημερινό Eurogroup, τί θα αποφασίσει για εμάς;

Δ.Δημητρούλα