Ναυαγοί στο τώρα!

Είναι δύσκολο όχι μόνο το να ζεις αλλά κυρίως το να βρεις το λόγο να ζεις, το να προσδώσεις χρώμα και νόημα στη ζωή ,την δική σου και των άλλων. Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης τόσο της δικής μου όσο και δισεκατομμυρίων άλλων μοναδικών ανθρώπων.

Αρχίζει ο προβληματισμός ,η ενδοσκόπηση ,το ψάξιμο. Ποτέ δεν καταλήγω κάπου και ξαφνικά όταν με την σκέψη δημιουργώ έναν «άλλο» κόσμο τον οποίο εξερευνώντας χάνομαι ,τότε μια πεζή αλλά πραγματική κατάσταση της καθημερινότητας με επαναφέρει σε ένα δύσκολο αλλά παραδόξως γοητευτικό τώρα. Μου υπενθυμίζει ίσως με απότομο τρόπο ότι συμμετέχω σε ένα ανεξήγητο ,πρωτόγνωρο παιχνίδι ,συμμετέχω σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Ένα καίριο ερώτημα είναι αν σε αυτό το παιχνίδι είμαστε παίχτες ή πιόνια. Το τέλος ,αν υπάρχει μπορεί να είναι προδιαγεγραμμένο ,ο τρόπος όμως που θα παίξουμε είναι δική μας επιλογή.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αποσύνθεσης στο οποίο ζούμε είναι στο χέρι μας να συνθέσουμε έναν καλό άνθρωπο με επιλογές δικές μας .Δεν έχει πάντοτε σημασία αν είναι ορθές ή όχι σημασία έχει να είναι δικές μας. Οι άνθρωποι είμαστε οι επιλογές μας .Αυτά που επιλέξαμε να κάνουμε και αυτά που επιλέξαμε να μην κάνουμε. Αυτό ακριβώς είναι που τροφοδοτεί την μοναδικότητά μας, που αποτελεί την ιδιότυπη γοητεία μας . Για αυτό ας χαράξει ο καθένας το δικό του δρόμο να μην υποχωρήσει ,να μην προδώσει τις πεποιθήσεις του σε σημείο να αλλοιωθεί απλώς κάποιες φορές είναι αναγκαίο να συμβιβαζόμαστε, ώστε να περάσουμε τις πίστες της ζωής όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά.

Η προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο ξεκινάει από εμάς αλλά δεν πρέπει να περιορίζεται εκεί. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν πως η έκβαση του παιχνιδιού είναι κάτι ξέχωρο από αυτούς. Πως ό, τι κάνουν δεν έχει σημασία. Ναυαγοί στις σκέψεις και στην τεχνητή αδράνεια περιμένουν τον θάνατο δεν αγωνίζονται να επιβιώσουν .Ο άνθρωπος όμως είναι ένας παράξενος μαχητής που αγωνίζεται να αναπληρώσει ό ,τι αρχικά στερήθηκε.

Δεν έγραψα αυτό το κείμενο ,για να σα πω κάτι που δεν ξέρετε ,απλώς πολλές φορές αγνοούμε τα αυτονόητα. Ούτε είμαι σε θέση να διδάξω το σωστό ,γιατί ούτε εγώ το γνωρίζω. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι θα συνεχίσω να προσπαθώ .Μπορεί να μην φτάσω πουθενά θα έχω όμως ξεκινήσει .Μπορεί να μη φύγω ποτέ από το νησί που όλοι μας είμαστε να ναυαγοί αλλά τουλάχιστον δεν θα περιμένω το τέλος. Θα δημιουργήσω μια αρχή ,μια αρχή για πρόοδο και σωτηρία και όπου βγει.

Ιχνηλάτης