Select Menu

Το μεγάλο σφάλμα του Αλέξη ήταν ότι προχώρησε χωρίς επί της ουσίας να μπορεί να το κάνει.

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Η μπλόφα, διότι ως εδείχθη περί τέτοιας επρόκειτο, παίχθηκε (η κάθε μπλόφα παίζεται) σε εντελώς λαθεμένο χρόνο διότι ο αντίπαλος δεν είχε τόσα να χάσει όσα εμείς υπολογίζαμε. Πριν από χρόνια μπορεί να ήταν αλλιώς, σήμερα δεν είναι.

Πριν γίνει η όποια τέτοιας εμβελείας διαπραγμάτευση η οποία αποκτά Εθνικό χαρακτήρα οφείλουν να υπάρχουν κάποιες βασικές παράμετροι.

Πρώτα από όλα υπάρχει ομοψυχία και ξεκάθαρη λαϊκή βούληση. Το δημοψήφισμα θα μπορούσε να ήταν κάτι τέτοιο αλλά ...δεν ήταν, διότι το ερώτημα του ήταν προσανατολισμένο σε άλλη κατεύθυνση. Λανθασμένη.

Μέσα ή έξω από την Ευρώπη, Με εθνικό νόμισμα ή με ευρώ. Αυτό όφειλε να είναι και ας το έχανε. (μικρό το κακό. ας παρέδιδε την εξουσία θα την έπαιρνε και πάλι λίγο αργότερα με ωριμότερο λαό)

Πέραν αυτού υπήρξε και ένα ακόμα λάθος: Είπε δημόσια ότι δεν είναι εντολή για ρήξη! (και ίσως δεν ήταν) Πώς να πάει στη μάχη όταν υπόσχεται μη σκοτωμό; Πως να μιλήσει όπως πρέπει και να πάρει αποφάσεις με θολές εντολές;

Της δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται…

Την ώρα αυτή συμπαθώ και συμπάσχω με όλους τους Έλληνες το δράμα που εξελίσσεται. Δεν ξυλεύομαι…

Επί του πρακτέου. Ο Αλέξης έπρεπε (κατά την ταπεινή μου άποψη) πριν όλων των λεονταρισμών περί δημιουργικών ασαφειών και άλλων ζογκλερισμών, με συνομιλίες μέσω της ΕΥΠ να έχει ήδη τυπωμένο νόμισμα στη Ρωσία. (στην Ελλάδα θα διέρρεε το μυστικό)

Μα έξω από το Ευρώ;

Εάν θα γινόταν σήμερα δημοψήφισμα Ευρώ η Δραχμή, Μνα ή Φοίνικας, δεν θα ήμουν καθόλου σίγουρος για το Ευρώ… (προσωπική άποψη) Σήμερα ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα.

Το Ευρώ μάθαμε-εμπεδώσαμε ότι δεν πάει μόνο του, πάει με κεφάλι σκυφτό. Με υποταγή με πίκρα και πόνο και απολύτως δικαιολογημένα θα πω, διότι επί της ουσίας δεν μας ανήκει. ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

Θυμηθείτε πως ότι καταφέραμε να κάνουμε, το κάναμε με Δραχμή…

Έχοντας λοιπόν το νέο νόμισμα ανά χείρας και την αποδοχή του λαού, η διαπραγμάτευση αποκτούσε άλλο χαρακτήρα, άλλο νόημα…

Εξ’ αρχής γνωρίζαμε ότι η όποια διέξοδος έκρυβε δυσκολία και συνεκδοχικά πόνο. Ας είχαμε την επιλογή τουλάχιστον της αξιοπρέπειας…

Με Δραχμή; Ναι με δραχμή αρκετά χρόνια πίσω (για ένα διάστημα), κανείς δεν λέει το αντίθετο. Με μία δραχμή στο 1/10 της αξίας του Ευρώ με (αναγκαία) παραγωγή πρώτων υλών και εξαγωγές φθηνών γεωργικών προϊόντων. Με το συνάλλαγμα αγορά πετρελαίου και φαρμάκων… Θα έπαιρνε χρόνο μα θα γινόταν. Είπαμε, οι εύκολες λύσεις έπαψαν την ισχύ τους. Μεταξύ μας ποτέ δεν είχαν δηλαδή, ο λογαριασμός πάντα χαμογελούσε στο τέλος (καλή ώρα)
  • Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο όνομα του νομίσματος μα στον τρόπο με τον οποίο αναλώνει κανείς τη ζωή του μέσα από τις αξίες που ασπάζεται…
Αποκτήσαμε μία ζωή η οποία ως απεδείχθη ανήκε σε άλλους. Η ισότιμη ζωή στην Ευρωπαϊκή ένωση ήταν παραμύθι για πολύ μικρά παιδιά διότι δεν υπήρχαν όμοιες υποδομές, όμοιες κουλτούρες μεταξύ των λαών ούτε καν όμοιες αποδοχές ομοίων πραγμάτων και είναι λογικό καθώς όλοι μας (Βόρειοι και Νότιοι) είμαστε αλλιώτικα μεγαλωμένοι με άλλο κλίμα και προ παντός άλλες αξίες.

Θα χρειαζόταν (για τη επιτυχία του εγχειρήματος Ευρώπη) ένας μισθός για όλους, μία δικαιοσύνη, ένα εργατικό δίκαιο, μία κεντρική διοίκηση με επί μέρους κυβερνήτες. Μία λογική σκέψη! Υπάρχει άραγε τέτοια; Και πώς να υπάρξει όταν υπάρχουν διάφορες αξίες και αλλιώτικοι στόχοι;

Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να πετύχει το εγχείρημα κάτι το οποίο ανήκε και ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας όλων μας…

Δεν το ήξεραν λέτε; Οι ισχυροί εννοώ...

Η εικόνα αυτή της Ελλάδας δεν αξίζει σε κανένα μας. Δεξιό ή Αριστερό. Στο πρόσωπο του Αλέξη βλέπουμε το πρόσωπο του κάθε Έλληνα και έτσι πρέπει να κάνουμε… Η κατήφεια, η όψη της ήττας είναι πρώτιστα Ελληνική και έτσι οφείλει να είναι (εάν έχουμε πάρει ένα ακόμα μάθημα)

Μετράμε στην άκρη (όλοι μας) τις κινήσεις επιλογές μιας ολοκληρωτικά λαθεμένης πορείας από την μεταπολίτευση και εντεύθεν με χαμένο το βλέμμα του πολεμιστή. Η αγριάδα μας εξαντλείται στις διασταυρώσεις για την προτεραιότητα και στα γήπεδα για κάποιο οφ σαιτ.

Γίναμε καημένοι δυστυχώς. Ερείπια...

Μιλάμε για υποδούλωση και την ώρα που όλοι συμφωνούμε, πολλοί από εμάς προτιμούνε την ταγή, από την επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα.

Ωραία λοιπόν καλύτερα με Ευρώ. Με ποιο ευρώ όμως και με ποιο τρόπο δοσμένο και υπό ποίες συνθήκες. Ακόμα ΠΑΣΗ θυσία; Ακόμα δεν εμπεδώνεται η έννοια του ‘’Πάση’’ (Το αίολο ερώτημα: Ευρώ πάση θυσία. Για να διαβάστε πατήστε εδώ )

Όταν ένας αρχηγός πηγαίνει στη μάχη οφείλει να έχει με το μέρος του τον λαό. Κατά φαινόμενα η κρίση δεν είχε ωριμάσει! Θα ωρίμαζε όταν όλοι θα είχαμε σπάσει το ταμπού: Ευρώ ή δραχμή. Βιάστηκε ο Αλέξης να αναλάβει την εξουσία.

Έχοντας λοιπόν κάπως αργότερα τον λαό στο πλευρό του και με νόμισμα στην άκρη θα έκανε την διαπραγμάτευση εκείνη που θα μας έκανε περήφανους. Ποιος αμφιβάλλει σήμερα ότι τις τελευταίες ημέρες δεν βιώνουμε το είδος κάποιου πολέμου;

Την ώρα αυτή θεωρώ ότι αυτό που ζούμε είναι το ένα σκέλος. Η εκπόρθηση των συνόρων. Στο δεύτερο, ανήκει η αντίσταση. Ποτέ όσο υπάρχουμε ζωντανοί δεν τελειώνει εκείνο που δεν θέλουμε να τελειώσει και εμείς δεν ζητάμε τίποτα άλλο, εκτός από αξιοπρεπή μεταχείριση και αποκατάσταση της καταρακωμένης μας περηφάνιας .

Περιερχόμεθα σε αναζήτηση τρόπου επιβολής της επιθυμίας μας…

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top