Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο

Χτυπάει το κινητό.

Σ : 'Ελα καλησπέρα πώς είσαι;

M : Το παλεύω, εσύ;

Σ : Είμαι οκ, πάμε μια βόλτα με τ' αμάξι τι λες;

Μ : Σε 30 έλα πάρε με από την Ιερά Οδό

Στο αυτοκίνητο...

Σ : Πως έγινε έτσι η πόλη…κοίτα οι άστεγοι … ποτέ δεν έχω ξαναδεί τόσους πολλούς. Φτώχεια Mike, η λέξη που φοβόμασταν μας χτύπησε την πόρτα.

M : Ρε Σταύρο αυτό είναι το αποτέλεσμα… δεν είναι η αιτία! Αφού τα έχουμε ισοπεδώσει όλα πια. Πάμε όπου μας πηγαίνει το κύμα, δεν έχουμε τόλμη κι εκεί ποντάρουν οι από πάνω μαλάκες που μας τσακίζουν !

Βάλε αυτό το cd …

M : Τι σου λείπει περισσότερο αυτή τη στιγμή; Τα Φράγκα ;

Σ : Tι μου λείπει…δε μου λείπουν τα φράγκα ρε συ, μου λείπει η χαρά, μου λείπει το γέλιο των ανθρώπων μου…

Πώς γίναμε έτσι θεέ μου; Δεν έχω κουράγιο να δουλέψω να εστιάσω σ εκείνα που με γεμίζουν… η μάνα μου κλαίει κρυφά την ακούω τα βράδια.

M : Κι εγώ κάπως έτσι. Αλλά δεν το βάζω κάτω ρε συ. Δίνω μεγάλη σημασία στο να συνεχίζω, να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, για να ανοίγει το μυαλό μου, διαβάζω όσο ποτέ άλλοτε κι αυτό με βοηθά να καταλαβαίνω αυτό που μου συμβαίνει.

Σ : Αλλάζουν για άλλη μια φορά οι καιροί Mike.

Έμαθα να βοηθάω τους άλλους, να είμαι συνειδητός, να μην τρέχω με το μπουλούκι. Αρκετές φορές ποδοπατήθηκα. Οι λίγοι και καλοί με απασχολούν πλέον.

M : Να σου πω την αλήθεια κι εμένα, επίσης έπαψα να βλέπω τηλεόραση…Ξέρεις τι σημαίνει αυτό για μένα ρε ψηλέ που την είχα 24 ώρες ανοιχτή… ;

Σ : Μπράβο Mike!

Μ : Αυτό όμως θα σώσει την ανθρωπότητα ρε συ Σταύρο; Το ότι εμείς οι δύο σιγά σιγά αλλάζουμε;

Σ : Το πες μόνος σου man, το ότι εμείς οι δύο αλλάζουμε θα σώσει την ανθρωπότητα.

Θα ακολουθήσουν κι άλλοι ρε συ, θα το δεις... θυμήσου την ώρα και τη μέρα που μιλάμε, αυτή εδώ τη στιγμή.. .τι νομίζεις !

Ο κόσμος τα ΄χει δει όλα, έχει υποφέρει όσο δεν πάει άλλο, αυτή είναι εποχή αφύπνισης, ήρθε η στιγμή να αλλάξουν θεσμοί και πεποιθήσεις χιλιάδων χρόνων ρε!

Κι εμείς οι νεότεροι είμαστε οι αγγελιοφόροι αυτής της αλλαγής, το να κατηγορούμε συνέχεια τις προηγούμενες γενιές, μοιάζει σα να αποποιούμαστε τη δική μας ευθύνη.

Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο Mike !

Μ : Ρε ψηλέ το λες και δακρύζουν τα μάτια μου... "

Φτάσαμε στα ναυπηγεία της Ελευσίνας.

Βγαίνουμε και αράζουμε στην άκρη μια προβλήτας χωρίς να πούμε λέξη.

Καπνίζουμε σιωπηλοί κοιτάζοντας το φεγγάρι έτσι όπως τρεμοπαίζει το φως του επάνω στην σκοτεινή θάλασσα.

Κείμενο: Μιχάλης Δέλτα
Πηγή: www.awakengr.com