Εικόνα με ανθρώπους στο μπλέντερ, για τις ανάγκες της... εκπαίδευσης!

Έγραφα τις προάλλες «Πώς να διδάξεις τα παιδιά...», (όταν  σε διδάσκουν αυτά, κι εσύ αρνείσαι να μάθεις...).



Σε τούτο το ερώτημά μου, οι παιδαγωγοί, μας είχαν ήδη απαντήσει, αλλά εγώ δεν το ήξερα. Ενημερώθηκα από το φρικιαστικό δημοσίευμα εδώ.

Γράφει η Ε. Αθανασούλη

Είναι περιττό, να σας πώ, ότι κάτι τέτοιο (το περιεχόμενο του δημοσιεύματος) μου ήταν εντελώς αδιανόητο. Όπως, και σε πολλούς από σας.

Όχι γιατί είναι κακή η τέχνη (αφού πρόκειται για πίνακα ζωγραφικής). Η Τέχνη δεν είναι ποτέ καλή ή κακή.

Όχι γιατί είναι λάθος να πειραματίζεσαι στην εκπαίδευση. Αν βλέπεις τα κακώς κείμενα πρέπει να τα μελετήσεις και να προσπαθήσεις -τουλάχιστον- να βρεις γιατί αστόχησες, και να δοκιμάσεις αλλιώς.

Όχι γιατί δεν έχουμε καλούς δασκάλους! Αλλά γιατί έχουμε ανίδεους και ανεγκέφαλους παιδαγωγούς.

Συνεπώς, πρέπει να ξανασκεφτώ το ερώτημά μου. Και να το αναποδογυρίσω. Κι αυτό και άλλα. Γιατί, αναδύονται πλέον σωρηδόν τα ερωτήματα. Αρχίζω από το βασικότερο, κι ακολουθούν άλλα:

-Ποιός θα αποφασίσει;

-Ποιός να διδάξει στα παιδιά;

-Τί να διδάξει στα παιδιά;

-Τί θέλουμε να πετύχουμε διδάσκοντας τους νέους σήμερα;

-Ποιός θα παρακολουθεί τη λήψη του παιδευτικού ζητουμένου;

-Ποιές εγγυήσεις μπορεί η Πολιτεία να παράσχει για τα «παιδευτικά» ζητούμενα;

-Πώς θα σταματήσει αυτός ο εκφυλισμός της γνώσης και της διδαχής της;

-Πώς θα σταματήσει η αναπαραγωγή της βλακείας και της ανευθυνότητας; Της αναποτελεσματικότητας και της ανικανότητας; Της κατάχρησης και της κοροϊδίας; Της  εγκληματικότητας και της επιστημονικής ανοησίας επί δημοσία δαπάνη και τιμή;

-Υπάρχουν γονείς που δέχονται να μαθαίνουν τα παιδιά τους για τα μίγματα φυσική, μέσα από την πολτοποίηση ανθρώπων με οικιακές συσκευές;

-Τελικά, Ποιός είναι ο αυτουργός αυτής της εγκληματικής εκπαιδευτικής ασχημίας;

Κύριοι Πολιτικοί και Κυβερνητικοί, και κύριοι «Επιστήμονες»,

Είναι προφανές ότι εγείρεται ερώτημα περί του νοήματος του εγχειρήματος ανάθεσης και εκπόνησης της συγγραφής τέτοιων διδακτικών βιβλίων: Υπήρξε, δηλ., συμβόλαιο ανάθεσης συγγραφής του εγχειριδίου, για να συγγραφεί αυτή η ελεεινή ιδέα, ως εκπαιδευτικό παράδειγμα για την καλύτερη κατανόηση του συγκεκριμένου αντικειμένου, από τους μαθητές του δημοτικού σχολείου; και πληρώθηκε κάποιος γι' αυτό;

Εξηγούμαι:

Κανονικά, αυτός που πληρώθηκε, θα πρέπει να μας αποζημιώσει όλους, γιατί συντελεί με τον τρόπο αυτόν στην άνοδο της εγκληματικότητας, της παραφροσύνης, της ασυδοσίας, κλπ. της νεολαίας, με συνέπεια όλοι μας να υποφέρουμε από αυτό.

Κι αυτός που υπέγραψε για την πληρωμή, θα πρέπει να χρεωθεί ο ίδιος για τούτη τη δαπάνη. Γιατί είναι δαπάνη για τη ζημία μας. Ή τουλάχιστον να χρεωθεί την αποτυχία στο έργο του, γιατί είναι άσχετος με τα θέματα που ορίστηκε να ρυθμίζει και να επιβλέπει, και γιατί είναι ανίκανος να σταθμίσει το καταστροφικό από το επωφελές.

Τελικά, γι' αυτόν τον λόγο δεν «πάμε πουθενά». Γιατί οι αρμόδιοι δεν ξέρουν ούτε τί θέλουν, ούτε τί τους γίνεται. Ή ίσως ξέρουν. Και το κάνουν πολύ καλά. Θέλουν να μας καταστρέψουν εντελώς. Όχι μόνο ως χώρα, ως λαό, αλλά και ως ανθρώπινες νοήμονες οντότητες.