Select Menu


Μόνο οι άνθρωποι που δοκιμάστηκαν πολύ στη ζωή τους και αντιμετώπισαν με στωικότητα τα χτυπήματα της μοίρας μπορούν ν' αντιληφθούν το αληθινό νόημα της προσφοράς 
Δυνατός θα πει να λέγεσαι Άλεξ Ταλάι και να καθηλώνεις τους πάντες με μια θέληση για ζωή και δράση που δεν έχει προηγούμενο .

Μόλις 16 ετών , ένα ανέμελο αγόρι από τη Λευκορωσία , έχει έρθει στο χωριό του παππού του στις 8 Μαϊου του 1999 , μια μέρα πριν από τον καθιερωμένο εορτασμό της νίκης κατά της ναζιστικής Γερμανίας , για να τιμήσει με την παρουσία του τον βετεράνο παππού του .

Σε κλίμα χαράς κι αισιοδοξίας για το μέλλον όλοι ανέμεναν τη μέρα που θα γιόρταζαν την επιστροφή του τότε νεαρού στρατιώτη από τον πόλεμο που πρόσφερε τόσα στην πατρίδα του και κατάφερε να γυρίσει σώος κι αβλαβής.

Αυτό που κανένας δεν περίμενε κι ούτε υποψιαζόταν ήταν το ταξίδι στο χωροχρόνο του Β' Παγκοσμίου ή μάλλον στις ίδιες συνθήκες κι εικόνες . Όχι, δεν πρόκειται για κάποια χρονομηχανή που τους μετέφερε οικογενειακώς σε εκείνες τις φρικιαστικές εποχές , ούτε για μια μνήμη τόσο ζωντανή που σε κάνει να πιστεύεις πως βιώνεις κάτι από το παρελθόν . Ήταν πραγματικότητα .

50 χρόνια μετά , το πεδίο βολής επέστρεψε σαν φάντασμα στη ζωή απλών και φιλήσυχων ανθρώπων . Πώς ? Με μια « ξεχασμένη » βόμβα από τον Β' Παγκόσμιο που περίμενε τόσα χρόνια θαμμένη το ανύποπτο θύμα της . Το δεκαεξάχρονο αγόρι έτρεξε προς την αναμμένη φωτιά στο λιβάδι δίπλα από το σπίτι του παππού του . Ήταν η τελευταία φορά που έτρεχε , η ύστατη στιγμή που ένιωθε ακόμα τα πόδια και τα χέρια του . Η βόμβα εξερράγη και σκόρπισε από δω κι από κει τη μέχρι τότε ζωή του . 

Ο έφηβος Άλεξ δεν κατάλαβε τι συνέβη , άνοιξε τα μάτια του απλώς και διεπίστωσε ότι το ένα του χέρι « βούλιαζε » μέσα στο χορτάρι ή έτσι τουλάχιστον του φαινόταν . Ακολούθησε η τρομερή διάγνωση στο νοσοκομείο έπειτα από πολλές επεμβάσεις : γάγγραινα . Η τελευταία οδήγησε στη μοναδική διέξοδο και λύση , τον ακρωτηριασμό των άνω και κάτω άκρων . Πώς ζεις μετά απ’ αυτό ? Κι όμως ...

Ο Άλεξ είχε δυο επιλογές μπροστά του , σύμφωνα με τα λεγόμενά του , είτε ν’ αποδεχτεί την ανικανότητά του να κάνει το παραμικρό , να γίνει φυτό και βάρος στους γονείς και τον αδερφό του είτε ν’ αποφασίσει να δράσει .

Δεν ήταν εύκολο κάτι τέτοιο . Από τη στιγμή της γέννησής του ήταν ένα αρτιμελές αγόρι που δε σκεφτόταν πώς να κάνει ένα βήμα ή μια απλή κίνηση με το πόδι και το χέρι . Τώρα όμως έπρεπε να επανεξετάσει τον τρόπο προσέγγισης της ζωής του . Έπρεπε να διδάξει τον εαυτό του από την αρχή να είναι σ’ ένα νέο σώμα . Όφειλε να προσαρμοστεί σε μια καινούρια πραγματικότητα κι όπως λέει ο ίδιος πάνω απ’ όλα έπρεπε να καταστήσει σαφές στον ίδιο του τον εαυτό πως δεν υπήρχε γυρισμός , έπρεπε να κοιτάει μπροστά με θεμελιώδη παράγοντα για την επιβίωσή του μονάχα την αποδοχή της κατάστασής του , χωρίς όμως ν’ αφεθεί σ’ αυτήν , χωρίς να παραιτηθεί και δίχως την όποια δικαιολογημένη πικρία , δίχως να κατηγορεί κανέναν με μοναδική κινητήρια δύναμή του τη θέλησή του για ζωή , δημιουργικότητα κι αυτονομία , όση περισσότερη γίνεται .

Έφτιαξε τη ζωή του εκ νέου λιθαράκι λιθαράκι . Έμαθε να χρησιμοποιεί τους υπολογιστές με το μισό χέρι του , δημιούργησε δική του επιχείρηση ( Αlexey ‘s Dream Foundation , Inc ), πήρε μαύρη ζώνη στο καράτε κι έκανε πολλούς νέους φίλους σ’ όλο τον κόσμο . Είναι πατέρας τριών παιδιών , τα δυο από προηγούμενο γάμο του και ζει τη ζωή του σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος . Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες . Επισκέφτηκε ήδη 30 πολιτείες της Αμερικής .Τη μια είναι στη Μόσχα , την άλλη κολυμπάει στον κόλπο του Μεξικού και την επόμενη μέρα κάνει σκι στο Βάιλ Κολοράντο .

Είναι ένας άνθρωπος που ταξιδεύει τόσο με σκοπό να ενθαρρύνει με την προσωπική του ιστορία όλους εκείνους που έχουν ανάγκη από ένα κίνητρο για να ζήσουν , να πιστέψουν και να στηριχτούν στον εαυτό τους. Είναι επίσης εκείνος που διατηρείται εστιασμένος στο στόχο του χάρη στα ορφανά και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που βοηθάει όσο μπορεί . Κι αυτή η βοήθεια είναι αμφίδρομη ή με δυσδιάκριτα όρια , καθώς δεν ξέρει ποιος βοηθάει ποιον , αυτός τα παιδιά ή εκείνα τον ίδιο , με την αγνή και φωτεινή ενέργεια της ευγνωμοσύνης για την ταπεινή συνεισφορά του , όπως υπογραμμίζει ο ίδιος , που εμπνέει πραγματικά ! Μόνο η αληθινή αγάπη από την ψυχή για την εκάστοτε ψυχή είναι ικανή να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια σώματος και πνεύματος .

Σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία της ζωής του κι ο ίδιος δεν ήταν μόνος ποτέ . Από την αρχή είχε σύσσωμη την οικογένειά του δίπλα του , αλλά και τους πολύτιμους φίλους του και πολλούς υποστηρικτές ανά τον κόσμο , όπως ο Bob Harris .

« Δεν είμαστε μόνοι μας , είμαστε όλοι παιδιά του Θεού κι έχουμε έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο για να γίνουμε καλύτεροι , να αγγίξουμε όσο γίνεται τις πνευματικές ιδιότητες του Δημιουργού μας . Να αντιληφθούμε την ομορφιά της ζωής , τη φύση . Είμαι λάτρης της φύσης , μ’ αρέσει να εισπνέω το άρωμά της , να ακούω τους ήχους της , να νιώθω τις ζωογόνες δυνάμεις της να κυλάνε μέσα στις φλέβες μου και να μου δημιουργούν την αγνή παρόρμηση να κάνω κάτι καλό γι’ αυτόν τον κόσμο . 

Οι άνθρωποι συχνά λόγω της έλλειψης της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις τους θέτουν άθελά τους τις βάσεις και το πλαίσιο για τον περιορισμό του εαυτού τους. Γκρεμίστε αυτό το πλαίσιο , για ν’ ανοίξει ο κόσμος για σας . Μπορεί να μην είναι εφικτή η επιτυχία πάντα . Κάποιες προσπάθειες μπορεί να μη φέρουν αποτελέσματα, μπορεί να πέσουν στο κενό , όμως εσείς συνεχίστε να προσπαθείτε και να δοκιμάζετε πάντα κάτι νέο , έστω μια φορά στη ζωή σας να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό . Όσο πιο δύσκολος ο αγώνας τόσο πιο μεγάλη η νίκη . Επιλέγοντας μια τέτοια πορεία θα συνειδητοποιήσετε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Το έκανα ο ίδιος . » , μ’ αυτά τα λόγια Ο Αλεξέι ολοκληρώνει την ιστορία της ζωής του .



Επιμέλεια-Μετάφραση : To ιδιόμελο 

www.logiosermis.net

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top