Διαλέξατε λάθος άνθρωπο: Τον Παύλο!

Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ξέραμε τι ακριβώς να περιμένουμε από εκείνη την ημέρα. Αντιφασιστική πορεία; Επεισόδια; Φασαρίες; Όλα; Δεν έμενε λοιπόν παρά να πάει κανείς μέχρι το Κερατσίνι για να διαπιστώσει ο ίδιος.

Στην Παναγή Τσαλδάρη έφτασα κατά τις 16:00. Λίγο πριν, είχαν γίνει τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Παύλου ακριβώς στο σημείο όπου σκοτώθηκε από το μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά. Λίγο πριν το μνημείο είχαν στήσει τα τραπεζάκια τους και μοίραζαν τα φυλλάδιά τους οι διάφορες αριστερές οργανώσεις και κόμματα. Το σημείο του μνημείου φαινόταν από τα μπαλόνια που έβλεπες στο βάθος και τον συγκεντρωμένο κόσμο.

Νεαρό παιδί που υποδυόταν το φασισμό και μοίραζε αυτοκόλλητα στον κόσμο που έγραφαν: "Με χτύπησε και μένα ο φασισμός στο Κερατσίνι 18/09/2014"

Τα τραγούδια του Παύλου ακούγονταν από το ηχείο. Όσο και να ήθελε κανείς να τον τιμήσει ακολουθώντας το "Σιγά μην κλάψω", δεν ξέρω αν ήταν εφικτό. Βρισκόσουν μπροστά στο μνημείο ενός δολοφονημένου παιδιού, άκουγες τα τραγούδια του ίδιου δολοφονημένου αυτού παιδιού, είναι δυνατόν να μην νιώσεις θλίψη; Βλέποντας εν τω μεταξύ όλα αυτά τα πανό, τα γνωστά "αντιφασιστικά" συνθήματα, τα βανάκια που έρχονταν με τις ντουντούκες το ένα μετά το άλλο παίζοντας την ίδια "κασσέτα", αισθανόμουν μέσα στην θλίψη και ένα κενό. Όχι, ρε γ@μώτο πάλι τα ίδια!

Η μητέρα του Παύλου Φύσσα, αφού τακτοποίησε λίγο τα αφιερώματα στο μνημείο του γιου της, αποχωρεί από τον χώρο αργά το μεσημέρι μαζί με άλλα μέλη της οικογένειάς του.

Κρατούσαν μπαλόνια αρκετοί παρευρισκόμενοι αλλά στην αρχή δεν ένιωσα την επιθυμία να πάρω ένα, για να πω την αλήθεια. Ένα από τα παιδιά που τα μοίραζαν, όμως, κάποια στιγμή με προσεγγίζει και μου λέει: "Θα πάρετε ένα;" Και πήρα. Κρατώντας το στο χέρι μου συνειδητοποίησα! Δεν ήταν απλώς το σύμβολο ενός αισιόδοξου μηνύματος μιας διαμαρτυρίας που είχε ως αφορμή ακόμη και ένα τόσο δυσάρεστο γεγονός. Ο Παύλος ήταν το μπαλόνι! Το κρατούσα στα χέρια μου και ένιωθα από τη μια να είναι τόσο ανάλαφρο και από την άλλη να "τραβιέται" προς τον ουρανό. Το βάρος του το τραβούσε προς τον ουρανό! Και η λεπτή κορδέλα, που είχα στα χέρια μου, μπορούσε να το κρατήσει κάτω.

Μέλος της πρωτοβουλίας "Δεν Ξεχνάμε" μοιράζει μπαλόνια στον κόσμο.

Το κρατούσαμε λοιπόν όσο μπορούσαμε. Το δέναμε στα χέρια μας, σε παγκάκια, στις κολώνες, παντού. Κάποια στιγμή έσκασε στα χέρια μου. Λίγο μετά όμως πριν την έναρξη της πορείας τα παιδιά μου έδωσαν άλλο. Γιατί θα τα αφήναμε τα μπαλόνια στο τέλος της πορείας. Θα τα αφήναμε ελεύθερα στον ουρανό, να πάνε προς τον Παύλο.

Το παιδί που υποδυόταν το φασισμό έχει αλλάξει και φόρεσε ένα μαύρο πουκάμισο για να συμμετέχει στην πορεία. Αν τον δείτε στο δρόμο, μην τον περάσετε για φασίστα και τον πλακώσετε, pleeeeeeeeeeease!

Πλησιάζει 18:00 και μαζεύονται όλο και περισσότερα μπλοκ της αναμενόμενης πορείας. Έρχονται όλο και περισσότερα πανό, βανάκια, κόσμος πάνω και κάτω από το μνημείο. Κάποια στιγμή ακούω τη φωνή από μια ντουντούκα: "'Οσοι και όσες θέλουν να ακολουθήσουν την πορεία για την μνήμη του Παύλου να συγκεντρωθούν μπροστά από το μνημείο του. Από εκεί θα ξεκινήσει η πορεία". Βρίσκονταν εκεί συγκεντρωμένοι λοιπόν πολλά παιδιά, φίλοι, γνωστοί, άνθρωποι της περιοχής και όχι μόνο ίσως. Ένα από τα παιδιά, που είχα δει πριν να τραγουδάει ένα από τα τραγούδια του Παύλου, λέει κάποια στιγμή, όσο περιμέναμε: "Έχουμε μνημόσυνο ή γιορτή σήμερα;" "Εσύ τι λες;", τον ρωτάω. "Δεν ξέρω", μου λέει, "ανάμικτα τα συναισθήματα"."Τον γνώριζες;" "Όχι, αλλά γνωρίζω κάποια πράγματα που είχε κάνει για παιδικούς μου φίλους. Οπότε, ναι, είναι σαν να τον γνώριζα", μου απάντησε. Το χαρτί που μοίραζαν τα παιδιά του "Δεν Ξεχνάμε" έγραφε:

Αν διαβάτη δεν κατάλαβες τι έγινε εδώ, μάθε πως σήμερα
έχουμε μνημόσυνο. Εδώ πριν ένα χρόνο πέθανε ο φόβος."

Οι οδηγοί στην Πέτρου Ράλλη περιμένουν να περάσει η πορεία ανάμεσά τους.

Το παιδί που κρατούσε την ντουντούκα, κάποια στιγμή λέει: "Για πάμε μία το σύνθημα να το πούμε όλοι μαζί!" Και το σύνθημα ήταν: "Ο Παύλος ζει, μιλάει με μουσική! Όλοι μαζί να σβήσουν οι ναζί!" Επιτέλους, σκέφτομαι, ένα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ σύνθημα που έχει βγει ΜΕΣΑ από το γεγονός! Και συνεχίζουμε όλοι μαζί: "Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΑΖΙ!". Η πορεία ξεκινά να βγει στην Πέτρου Ράλλη και να κατευθυνθεί προς την Πλατεία Μέμου του Κορυδαλλού, όπου ο Παύλος συνήθιζε να δίνει τις συναυλίες του. Τις συναυλίες, τις έδιναν από κοινού με άλλους ράπερς, όπως τα παιδιά που κρατούσαν το μικρόφωνο και τη ντουντούκα της πορείας. Κάνουν στην άκρη λοιπόν ΟΛΑ τα πανό, ΟΛΑ τα μπλοκ, ΟΛΕΣ οι επιμέρους ντουντούκες που είχαν μαζευτεί πιο κάτω και περνάει η πορεία. Και ακούγεται παντού, δυνατά και ρυθμικά: "Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΑΖΙ!" Και πιο γρήγορα: "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΑΖΙ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΑΖΙ!"

Προχωρώντας στην Πέτρου Ράλλη, ο τόπος δονείται από αυτά τα παιδιά, που ήταν τόσο αποφασισμένα. Τραγουδούν στίχους του σαν σύνθημα: "Για την παλιά μου γειτονιά είν' αυτή η πενιά. Για όλα τα αλάνια πίσω από τα σίδερα. Για τον παππού μου τον ρεμπέτη που 'χε αυτό το σέρτικο. Και για τ' αλάνια που κρατάνε το ρεμπέτικο!" Κάποια αυτοκίνητα έχουν σταματήσει στην Πέτρου Ράλλη, η πορεία περνά ανάμεσά τους και οι οδηγοί κοιτούν τα παιδιά μέσα στα μάτια. Προχωρώντας η πορεία ακούγεται πλέον από μακριά και πολλοί βγαίνουν στα μπαλκόνια, στα παράθυρα, στην πόρτα του ισογείου τους, παντού για να δουν την πορεία που περνά, να χτυπήσουν τα χέρια τους μαζί με τους διαδηλωτές, να την αισθανθούν, να την μαρτυρήσουν. Όσο προχωράμε, όλο και περισσότεροι βγαίνουν έξω, γιαγιάδες, παππούδες, μωρά, μαθητές στα φροντιστήρια, εργαζόμενοι, ΟΛΟΙ!

Κάποια στιγμή ένα άλλο παιδι παίρνει την ντουντούκα και φωνάζει με λυγμό: "Παύλο ψυχάρα άναψε φωτιά και ζέστανε τους άστεγους σε κάθε γειτονιά!" Ξεσηκώνονται όλοι και χτυπώντας τα χέρια τους φωνάζουν ρυθμικά: "ΠΑΥΛΟ ΨΥΧΑΡΑ ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!" Ανατρίχιασα και φώναζα κι εγώ, ανατριχιάζω και τώρα που το γράφω . Φωνάχτηκαν και άλλα συνθήματα όπως: "Γνώση Παιδεία Ελευθερία! Έξω οι φασίστες από τα σχολεία!"

Ένας κύριος που συμμετέχει στην πορεία έχει καθίσει κάτω στο οδόστρωμα μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές, οι οποίοι κάθησαν όλοι μαζί για λίγο και ξανασηκώθηκαν με ορμή.

Φτάνοντας στην πλατεία στρίβουμε αριστερά στην Πέτρου Ράλλη, και σταματάμε για λίγο να ανασυνταχθούμε γιατί μπροστά υπήρχε "εμπόδιο". Ήταν μια διμοιρία αστυνομικών. Δεν ξέρω αν ήταν ΔΙΑΣ ή ΔΕΛΤΑ ή... "ΕΒΓΑ", ειλικρινά! Αυτό που θυμάμαι είναι ένα παιδί να έχει βγει εκτός εαυτού και να λέει: "Δεν μπορώ! Θα τους #@^)$#!" Οι φίλοι του προσπαθούσαν να τον συγκρατήσουν. Μια κυρία, γνωστή του, του λέει: "Σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ! Αλλά για τον Παύλο!" Το παιδί πήγε σητν άκρη, προσπαθούσε να ηρεμήσει. Επιστρέφει στην πορεία και λέει: "Ξέρετε γιατί θέλω να τους δείρω; Γιατί δεν ξέρουν τι θα πει Ελλάδα! Γι' αυτό!" Από την ντουντούκα ακούγεται: "Έχουμε μπροστά μας τα ΜΑΤ. Κρατιόμαστε γερά και συνεχίζουμε!" Προχωρήσαμε, η διμοιρία είχε φύγει, μπήκαμε στην πλατεία Μέμου, είχε στηθεί μια εξέδρα με ηχεία, πιθανότατα στο σημείο όπου στήνονταν και οι εξέδρες των συναυλιών, στις οποίες συμμετείχε ο Παύλος. Ακουγόταν η διασκευή του τραγουδιού "Για το καλό μου". "ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΣΕΒΕΣΤΕ... ΘΑ ΜΕ ΦΟΒΑΣΤΕ!", φωνάξαμε τραγουδώντας όλοι μαζί. "Αθάνατος" λέει ένα από τα παιδιά, που είχαν ανέβει στην εξέδρα, και αφήνει το μπαλόνι. Αφήνουμε όλοι τα μπαλόνια λέγοντας "Αθάνατος". Βρήκαν όλα την ίδια κατεύθυνση. Πήγαν όλα μαζί προς τον Παύλο. Καναδυο μπερδεύτηκαν στα κλαδιά των δέντρων αλλά ξεμπλέχτηκαν μόνα τους και πήγαν και βρήκαν τα υπόλοιπα.

Κάτοικοι της περιοχής έχουν βγει στο μπαλκόνι για να δουν την πορεία.

Αυτό που έχω να πω είναι ότι ένα χρόνο μετά, είναι πως αποδεικνύεται ότι και οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί διάλεξαν ΛΑΘΟΣ άτομο! Διάλεξαν ένα παιδί που, ναι, θα μπορούσε με βάση τις ιδέες του να ενταχθεί σε αυτά που ονομάζονται "αντιφασιστικά"/"αντιρατσιστικά" κινήματα. Τον δολοφόνησαν, λοιπόν, αφού τον είχαν στοχοποιήσει σε μια συγκεκριμένη περιοχή με συγκεκριμένη κουλτούρα, και σίγουρα σκέφτηκαν: "Τέλεια, θα φανατιστούν τώρα οι υποστηρικτές του, θα τους πνίξει και η αδικία και θ' αρχίσουν να σφάζονται με τους άλλους που αποκτούν πιο κυρίαρχη θέση στην περιοχή!". Τίποτα από αυτά, δυστυχώς για τους φανερούς και κρυφούς φασίστες, δεν έγινε! Κι αυτό γιατί, μπορεί μαζικά από τα ΜΜΕ να γνωρίζουμε ως "τραγουδίστριες" και... "καλλιτέχνιδες" την κ. Βανδή και την.... Lady Gaga αλλά υπάρχουν και ΑΛΛΟΙ άνθρωποι, που είναι πραγματικοί καλλιτέχνες, που δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστοί και που εκφράζονται στα όρια της περιοχής τους, αλλά έχουν μια ψυχή που μπορεί να φτάσει ΠΑΝΤΟΥ! Μπορεί να μην τους προβάλλουν τα ΜΜΕ, αλλά αυτό που χτίζουν και που μοιράζονται, είναι τόσο ΔΥΝΑΤΟ και ΑΛΗΘΙΝΟ που δημιουργεί μια συνοχή, την οποία κανένας δεν μπορεί να σπάσει! Αυτή η συνοχή είναι που σκάει σαν βόμβα στα χέρια αυτών που τορπιλίζουν την κοινωνία με τέτοια γεγονότα για να την οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή. Και που φυσικά δεν μπορούν να την προβλέψουν γιατί... δεν τους περνάει καν από το μυαλό!

Κάτοικοι της περιοχής έχουν βγει έξω για να δουν την πορεία.

Διαλέξατε ΛΑΘΟΣ άνθρωπο, λοιπόν, να θυσιάσετε όλοι εσείς οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί! Γιατί αυτό που έχει μείνει από τον Παύλο είναι η φωνή του, η οποία δεν σβήνει, αντιθέτως δυναμώνει. Και αυτή η φωνή δεν είναι ούτε "ειρηνιστική" όπως κάποιοι ειρωνικά είπαν αυτές τις μέρες, ούτε υποστηρίζει τη ρήση "γύρνα και το άλλο μάγουλο", αλλά δεν υποστηρίζει και τον φαύλο κύκλο βίας που εξυπηρετεί μόνο και μόνο την εξουσία, η οποία μια χαρά κάνει ήσυχη-ήσυχη τη δουλειά της όσο οι άλλοι σκοτώνονται, και φυσικά την αυτο-έπαρση όσων θέλουν να λένε ότι "αγωνίζονται". Οι φίλοι, γνωστοί, οικογένεια του Παύλου και όσοι τον είχαν γνωρίσει είτε άμεσα είτε έμμεσα, το διαφυλάττουν τη φωνή του και την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ! Ο Παύλος δεν θα γινόταν ποτέ ίδιος με τον δολοφόνο του, δεν θα στοχοποιούσε ποτέ κανέναν με βάση την εμφάνιση ή άλλο χαρακτηριστικό του, δεν θα του υπέβαλε ποτέ τι να πει και τι να κάνει, και φυσικά δεν θα δολοφονούσε ποτέ κανέναν και για κανέναν λόγο. Αυτό πρεσβεύει Η ΖΩΗ αυτού του παιδιού.

Φωτογραφία των μπαλονιών αφού αφέθηκαν στον ουρανό.

Διαλέξατε λάθος άνθρωπο, λοιπόν! Και για να θυσιάσετε οι μεν, αλλά και για να χρησιμοποιήσετε οι δε για τους δήθεν αγώνες σας!

Φωτογραφίες: Χρύσα Κουτρουμάνου