Περιμένοντας την Ομογένεια...

Το Νοέμβρη του '13, πήγα για λίγες μέρες Λονδίνο. Σε όσους με ρωτούσαν για το σκοπό του ταξιδιού μου έλεγα: "επαγγελματικοί και εθνικοί λόγοι." 'Ηξερα ότι το δεύτερο ακουγόταν "κάπως" αλλά ήταν η αλήθεια.



Είχα κανονίσει μια συνάντηση με ένα επιφανές μέλος της ελληνικής ομογένειας στη βρετανική πρωτεύουσα. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος τυχαίνει να είναι οικογενειακός φίλος εδώ και δεκαετίες. Στο τηλεφώνημα που το έκανα πριν οργανώσω το ταξίδι μου είχε δείξει πολύ ενδιαφέρον για τις προτάσεις μου. "Ελα μια βόλτα Λονδίνο να τα πούμε από κοντά" μου είχε πει.

'Ηλπιζα ότι κατανοούσε ότι αυτό το "μια βόλτα Λονδίνο" δεν ήταν για μένα τόσο απλό. Τα χρόνια της κρίσης, το εισόδημα μου είχε υποστεί μεγάλο ψαλίδισμα. Του το είπα απερίφραστα άλλωστε στο τηλέφωνο. Πίστευα ότι για να μου πει να πάω να τον δω, θα είχε την διάθεση να βοηθήσει.

Στην διάρκεια της συνάντησης μας με άκουσε πολύ προσεκτικά καθώς του ανέλυα την κατάσταση στην Ελλάδα, τον προσωπική μου αγώνα ως δημιουργικός άνθρωπος που είχε επιλέξει να παραμείνει Ελλάδα και τις ιδέες που είχα για το πως θα μπορούσε να συμμετέχει ενεργά η ομογένεια στην ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας και της αντιστροφής του κλίματος διεθνώς υπέρ της Ελλάδας.

Αυτό που του ζητούσα στην ουσία ήταν πολύ απλό: να με φέρει σε επαφή με κάποια μέλη της ομογένειας που είχαν οικονομική επιφάνεια αλλά κυρίως ελληνική ψυχή με όλη τη σημασία της λέξεως. Από εκεί και πέρα θα ήταν δική μου δουλειά να τους πείσω να πάρουν μέρος σε μια συντονισμένη προσπάθεια υπέρ της Ελλάδας. Είχα πολύ συγκεκριμένες ιδέες να προτείνω. Μια από αυτές ήταν η επέλαση ομογενών επενδυτών στον τομέα του real estate. Πίστευα ότι αν οργανωνόταν μια μαζική αγορά ακινήτων και κτημάτων από Έλληνες του εξωτερικού αυτό θα μπορούσε να δώσει γρήγορα μια μεγάλη ώθηση ξανά στην κτηματαγορά όσο και στον κατασκευαστικό τομέα. Την ίδια στιγμή θα εξασφαλίζαμε ότι η ελληνική γη θα παρέμενε στην ουσία σε ελληνικά χέρια.

Πέρα από αυτό, εφόσον οι συγκεκριμένοι ομογενείς είχαν λίγο πατριωτισμό μέσα τους θα μπορούσαν να συμβάλλουν με διάφορες πρωτοβουλίες στην αποτροπή της λαίλαπας των πληστειριασμών που φαινόταν τότε ότι ερχόταν να σαρώσει την επόμενη χρονιά ότι είχε παραμείνει όρθιο σε αυτό τον τόπο.

Θα μπορούσα να αναλύσω με πολλές λεπτομέρειες το πως είχα φανταστεί όλο αυτό το εγχείρημα να στηθεί και πως θα συνέφερε και τους ίδιους τους ομογενείς αλλά δεν είναι της παρούσης.

Μια άλλη ιδέα που είχα να προτείνω στην ομογένεια ήταν η δημιουργία ερευνητικών κέντρων και εργαστηρίων στον τομέα της τεχνολογίας και όχι μόνο τα οποία θα μπορούσαν να ανακόψουν την εκροή ανθρωπίνου δυναμικού στο εξωτερικό εφόσον οι περισσότεροι Έλληνες που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια ανήκουν στην κατηγορία του εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού.

'Ενας τρίτος τομέας όπου θα μπορούσαν να επενδύσουν οι ομογενείς μας θα ήταν ο καλλιτεχνικός. Και εκεί είχα τόσες και τόσες ιδέες να αναπτύξω.


Μέσα σ' όλα, ήλπιζα να προτείνω και μια προσωπική συνεργασία σε κάποιον επενδυτή σε επαγγελματικό επίπεδο. Η εταιρεία  κατασκευής και εμπορίας ρούχων που ξεκίνησα το 2008 είναι στον αναπνευστήρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και όπου να 'ναι θα αποσυνδεθεί. Τους επόμενους μήνες θα μπει και η ταφόπλακα. Την ίδια στιγμή, η δημιουργικότητα μου συνεχίζει να αναβλύζει μέσα μου με αποτέλεσμα να νιώθω σαν αγρίμι σε κλουβί. Ήθελα να πιστεύω ότι κάπου στον κόσμο, και ίσως στην ομογένεια, να εύρισκα κι εγώ έναν άνθρωπο να πιστέψει σε μένα και να μου δώσει την ώθηση που χρειάζομαι για να δημιουργήσω.

Όλα τα παραπάνω τα ανέλυσα εκτενώς στον οικογενειακό μας φίλο. Δυο ώρες αργότερα και αφού όπως έδειχνε με είχε ακούσει με προσοχή, αν όχι με προσήλωση, μου έδωσε την απάντηση του:

"Ωραίες οι ιδέες σου αλλά πολύ δύσκολη η υλοποίηση. Οι Έλληνες έχουν μεγάλη ευθύνη για όσα περνούν. Δεν τους φταίει κανείς. Θα πρέπει να μάθουν να ζουν με λιγότερα κι όχι μια ζωή με δανεικά. Τώρα εσύ, είσαι ένα πολύ έξυπνο κορίτσι, τί κάθεσαι στην Ελλάδα; Με το μυαλό σου και τη δημιουργικότητα σου, αν εγκατασταθείς και πάλι στο Λονδίνο, σε λίγα χρόνια θα έχεις σίγουρα τη δική σου δουλειά. Άλλωστε έχεις ζήσει εδώ τόσα χρόνια στο παρελθόν, γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα. Θα βοηθήσουμε κι εμείς."

Είχα μείνει να τον κοιτάω αποσβολωμένη. Δε ν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος με τις γνώσεις του και την πνευματικότητα του μου πρότεινε να φύγω κι εγώ από την χώρα. Δηλαδή η λύση ήταν να ερημώσει η Ελλάδα από Έλληνες! Κι αυτό μου το έλεγε ένας Έλληνας!

Και σύμφωνα με τα λεγόμενα του όλα, μα όλα όσα συνέβησαν από το 2009 και μετά ήταν αποκλειστική ευθύνη του ελληνικού λαού... Όχι, ότι δεν έχουμε το μερίδιο της ευθύνης μας. Το έχουμε ως λαός και είναι τεράστιο αλλά είναι τουλάχιστον αστείο να αφήσουμε απέξω τους τραπεζίτες και διεθνείς τοκογλύφους. Όπως και το σχέδιο για την φτωχοποίηση της χώρας και τον ορατό κίνδυνο του διαμελισμού της.

Σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν ήταν μασώνος. Τελικά δεν το έπραξα. Του χαμογέλασα, τον αποχαιρέτησα και έφυγα.

Εύχαρις για το www.logiosermis.net