Μυστικά πανευρωπαϊκά σχέδια δήμευσης καταθέσεων

Προετοιμάζονται σχέδια δήμευσης των καταθέσεων πανευρωπαϊκά, της τάξης του 10%, παράλληλα με περιορισμούς αναλήψεων – έτσι ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει η Ευρωζώνη περίπου 500 δις € καταθέσεις, για να καλύψει τις πιθανές τραπεζικές ανάγκες



Η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από την Τράπεζα της Ελλάδος, επιμένει πως οι τράπεζες χρειάζονται μόνο 5-6 δις € νέα κεφάλαια, επικαλούμενη την έκθεση της «Μαύρης Πέτρας» (Black Rock) ενώ η Τρόικα ισχυρίζεται πως οι ανάγκες των ελληνικών τραπεζών ξεπερνούν τα 20 δις € τα οποία, εάν προστεθούν στα 28 δις € που έχουν ήδη δοθεί, θα φτάσουν στα 48 δις € που προβλεπόταν από την αρχή.

Σύμφωνα με μία από τις πολλές εκδοχές, η κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που ..... ..θα περίσσευαν, για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της χώρας, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των τραπεζών- οι οποίες ουσιαστικά δεν ανήκουν πλέον στην Ελλάδα.

Αντίθετα, η Τρόικα θέλει να δοθούν στις τράπεζες «της», αφού έτσι θα ολοκληρωθεί η κατάληψη του κυκλοφοριακού συστήματος της ελληνικής οικονομίας οπότε η πλήρης υποδούλωση της Ελλάδας.

Η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει τη χρηματοδότηση των τραπεζών απ’ ευθείας από το ESM, όπως η Ισπανία,έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός της και, κατ’ επέκταση, οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Υπενθυμίζουμε από το άρθρο (Τραπεζικό Ολοκαύτωμα) πως κατά την BIS, τα χρέη των αναδυομένων χωρών έχουν σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με το 2008 – φτάνοντας στα 9,1 τρις $. Η Ευρώπη έχει δανείσει στις συγκεκριμένες χώρες 3,4 τρις $, ευρισκόμενη στην πρώτη θέση παγκοσμίως – ενώ, εάν συνυπολογίσει κανείς τα δάνεια στους «κεφαλαιακούς κόμβους» της Σιγκαπούρης, του Χονγκ Κονγκ και του Παναμά, φτάνει στα 4,109 τρις $.

Το ποσόν αυτό είναι τετραπλάσιο από το αντίστοιχο των αμερικανικών τραπεζών – με επικίνδυνο ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμέτωπη η Ευρώπη με μία δεύτερη τραπεζική κρίση, πριν ακόμη αντιμετωπισθεί η πρώτη (2008, Subprime).

Μόνο οι έξι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες είναι εκτεθειμένες στις αναδυόμενες οικονομίες με 1,7 τρις $,σύμφωνα με την Deutsche Bank – οπότε, εάν συνέβαινε το μοιραίο, δεν θα κατάφερναν να αποφύγουν τη χρεοκοπία ή, εναλλακτικά, τη «διάσωση» τους από τους φορολογουμένους Πολίτες.

Ακριβώς για το λόγο αυτό προετοιμάζονται σχέδια δήμευσης των καταθέσεων πανευρωπαϊκά, της τάξης του 10%, παράλληλα με περιορισμούς αναλήψεων – έτσι ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει η Ευρωζώνη περίπου 500 δις € καταθέσεις, για να καλύψει τις πιθανές τραπεζικές ανάγκες που θα παρουσιαστούν.

Περαιτέρω, με το κραχ των συναλλαγματικών ισοτιμιών στις αναδυόμενες οικονομίες το τελευταίο χρονικό διάστημα, η κρίση μόλις ξεκίνησε. Ειδικότερα, με βάση την ιστορική εμπειρία, η συναλλαγματική κρίση οδηγεί σε υψηλό πληθωρισμό – όπου η καταπολέμηση του, μέσω της αύξησης των βασικών επιτοκίων, «εκβάλλει» σε μία πιστωτική κρίση που προκαλεί με τη σειρά της κρίση στην πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα την ύφεση (μείωση του ΑΕΠ, χρεοκοπίες, ανεργία κοκ.).

Εάν δε συνειδητοποιήσει κανείς ότι, το 50% του ρυθμού ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας οφείλεται στις αναδυόμενες οικονομίες, θα κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος για τον πλανήτη – αν και σπάνια ήταν τόσο αισιόδοξοι όσο σήμερα οι αναλυτές, προβλέποντας ότι τα χρηματιστήρια στις ανεπτυγμένες οικονομίες, λόγω της αύξησης της ποσότητας χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες, θα καταγράψουν νέα ρεκόρ!

Βέβαια, μέχρι στιγμής η κρίση στις αναδυόμενες οικονομίες επηρέασε τα δικά τους χρηματιστήρια – από τα οποία παρατηρήθηκαν εκροές 20 δις $ από τις αρχές του έτους, έναντι 15 δις $ για ολόκληρο το 2013. Κυρίως δε τις πέντε πιο εύθραυστες χώρες (Fragile Five), όπως χαρακτηρίζονται η Τουρκία, η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Ν. Αφρική – λόγω των ελλειμμάτων των ισοζυγίων εξωτερικών συναλλαγών τους, τα οποία τις καθιστούν ευάλωτες στις εκροές συναλλάγματος.

Αντίθετα, η αγορές ομολόγων παρέμειναν ανεπηρέαστες – αν και πολλοί θεωρούν πως πρόκειται για την ηρεμία που επικρατεί πριν την καταιγίδα, ιδιαίτερα επειδή τόσο η Ρωσία, όσο και η Βραζιλία, απέσυραν τις δημοπρασίες ομολόγων που είχαν προαναγγείλει, λόγω των δυσκολιών που προέκυψαν.

Ολοκληρώνοντας, ειδικά το τραπεζικό σύστημα των χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης υποφέρει από επισφάλειες, της τάξης των 2 τρις € – κυρίως δε η Πορτογαλία και η Ισπανία, λόγω των δανείων που έχουν δώσει στη λατινική Αμερική. Εκτός αυτού, το 15% του τζίρου των πορτογαλικών επιχειρήσεων, καθώς επίσης το 33% των ισπανικών επιτυγχάνεται στη Λατινική Αμερική – ενώ μόνο οι δύο ισπανικές τράπεζες, η Santander και η BBVA, έχουν εκεί ανοιχτές απαιτήσεις ύψους 484 δις $.

www.analyst.gr