Select Menu


Σύμφωνα με κάποια μονόστηλα Ελληνικών εφημερίδων, στις 5 Δεκεμβρίου η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης θα είναι καταδικαστική για τη χώρα μας όσον αφορά το θέμα ”παραβίασης της ενδιάμεσης συμφωνίας”. Από την άλλη πλευρά, το Δικαστήριο δεν θα αποδεχτεί το αίτημα των Σκοπίων να καταδικάσει προκαταβολικά την Ελλάδα σε περίπτωση που ασκήσει “βέτο” στην ένταξη των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς με τη ψευδεπίγραφη ονομασία “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.

Στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν τα όσα γράφονται προκαταβολικά στις Ελληνικές εφημερίδες σχετικά με την απόφαση της 5ης Δεκεμβρίου, τότε θα ξεκινήσει πιθανόν ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων, με την Ελλάδα να βρίσκεται ακόμη μια φορά εν μέσω διεθνών πιέσεων, ειδικά την ώρα που η χώρα βρίσκεται σε δεινή θέση λόγω οικονομικής κρίσης (απώλεια εθνικής κυριαρχίας) και με μία κυβέρνηση αορίστου χρόνου που απαρτίζεται από τρεις διαφορετικούς κομματικούς σχηματισμούς με διαφορετική ιδεολογία στα εθνικά θέματα.


Υπάρχει το ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον η Ελλάδα να κληθεί να απαντήσει σε νέες προκλήσεις, όπως επίσης να πάρει σημαντικές αποφάσεις τύπου “σχεδίου Ανάν” και “Βουκουρεστίου”.
ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
Στις 27 Νοεμβρίου 2010 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ” απόρρητο έγγραφο με τίτλο: “Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο”.

Την ανάλυση/μελέτη έκαναν για την εφημερίδα οι έγκριτοι δημοσιογράφοι κ. Σταύρος Λυγερός και κ. Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος.

Πιο κάτω γίνεται αναφορά στη μυστική διπλωματία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αλλά και στις παγίδες που κρύβει μια ενδεχόμενη προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης λόγω των δικών μας διαχρονικών πολιτικών παραλείψεων.
27 Νοεμβρίου 2010

Σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο απ’ ό,τι αναγνωρίζει δημοσίως η κυβέρνηση Πα­πανδρέου βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αι­γαίο και στην Ανατολική Με­σόγειο. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατο (1η Νοεμβρίου) άκρως απόρρη­το έγγραφο της Δ1 Διεύθυν­σης του υπουργείου Εξωτε­ρικών (ΟΗΕ, διεθνείς οργα­νισμοί και διασκέψεις), τα κυριότερα αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει σήμερα ο «Κόσμος του Επενδυτή».
Το έγγραφο με τίτλο «Απεικό­νιση των ορίων της ελληνι­κής υφαλοκρηπίδας στην Ανα­τολική Μεσόγειο» έχει αποδέκτη τον Α’ γενικό διευθυντή (αρμόδιος για τις Πολιτικές Υποθέσεις) κ. Τρύφω­να Παρασκευόπουλο και κοινοποι­είται στο γραφείο του υπουργού κ. Δημήτρη Δροΰτσα.

Συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έ­χουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών γεγονός που επιτρέπει την ε­ξαγωγή συμπερασμάτων για τη βά­ση και το περιεχόμενο των διμερών διαπραγματεύσεων. Η πρώτη αποκάλυψη είναι ότι η τουρκική πλευρά απαιτεί η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο να είναι ξεχωριστή από τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Δεν πρόκειται για διαδικαστικό ζήτημα. Ουσιαστικά, η Άγκυρα επιχειρεί να αποσυνδέσει το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελόριζου από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να το εμφανίσει σαν αποκομμένες νησίδες, οι οποί­ες επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να αμφισβη­τήσει το νομικό δικαίωμα αυτών των νησιών να έχουν δική τους υφαλο­κρηπίδα και Αποκλειστική Οικονο­μική Ζώνη (ΑΟΖ). Ας σημειωθεί ότι η γεωγραφική θέση του Καστελόριζου και της Στρογγυλής επηρεάζει καθοριστικά τα οριακής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Για την α­κρίβεια (όπως φαίνεται και στον συνημμένο χάρτη), επιτρέπει στην Ελλάδα να διεκδικήσει την εκμε­τάλλευση μια μεγάλης θαλάσσιας έ­κτασης, στο υπέδαφος της οποίας υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις πως βρίσκονται πλούσια κοιτάσμα­τα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
Το εν λόγω έγγραφο εκφράζει κατη­γορηματική αντίθεση στο ενδεχόμε­νο ξεχωριστής διαπραγμάτευσης για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν ισχυρί­ζονται ότι η κατηγορηματική αυτή θέση αλλά και μια σειρά ακόμα θέσεις που εκφράζονται στο έγγραφο έχουν ενοχλήσει τον γενικό διευθυντή Πο­λιτικών Υποθέσεων και τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερι­κών κ. Ιωάννη-Αλέξιο Ζέππο. Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, οι δύο ανωτέρω αξιωματούχοι ήθελαν ανεπίσημες απαντήσεις και όχι μια αναλυτική έγγραφη και τεκμη­ριωμένη απάντηση, η οποία εκ των πραγμάτων δημιουργεί υπηρεσιακό προηγούμενο. Αυτό δεν θα είχε ση­μασία εάν η ελληνική πλευρά ήταν α­ποφασισμένη να απόρριψει κατηγο­ρηματικά την τουρκική απαίτηση για ξεχωριστή διαπραγμάτευση, όπως και άλλες απαιτήσεις. Καλό θα ήταν επ’ αυτού να υπάρξει επίσημη απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών.

Από το κείμενο, εμμέσως πλην σαφώς, τεκμηριώνεται ότι η όλη δια­πραγμάτευση διεξάγεται επί της βα­σικής διεκδίκησης της Τουρκίας, που είναι η άρνηση αναγνώρισης του δι­καιώματος των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Η Άγκυρα επι­διώκει να επιβάλει ως βάση της διαπραγμάτευσης την αρχή της «ευθυδικίας», η οποία παρακάμπτει στις γε­νικές αρχές του Δικαίου της Θάλασ­σας. Το έγγραφο δίνει τεκμηριωμέ­νη απάντηση, επικαλούμενο την υ­φιστάμενη νομολογία και τις διαφο­ροποιήσεις που έχουν σημειωθεί στον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων από το Διεθνές Δικαστήριο.

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Μεγάλη εντύπωση προξενεί το γε­γονός ότι, ενώ η Τουρκία κινητο­ποιεί κάθε είδους πραγματικό, πο­λιτικό και νομικό όπλο, μεγιστο­ποιώντας τις διεκδικήσεις της, η ελληνική πλευρά συμπεριφέρεται με εγκληματική αμέλεια, αν πρόκει­ται μόνο για αμέλεια. Είναι απολύ­τως ενδεικτικό ότι δεν έχει περά­σει στην ελληνική νομοθεσία τον σύγχρονο ορισμό της υφαλοκρηπίδας, που έχει προκύψει από τη Συν­θήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αν και έχει όχι μόνο εθνικό συμ­φέρον, αλλά και σχετική συμβατι­κή υποχρέωση, διατηρεί μέχρι σή­μερα τον πολύ πιο περιοριστικό ο­ρισμό του 1958, ο οποίος περιορί­ζει την υφαλοκρηπίδα μέχρι το ση­μείο που το βάθος φθάνει τα 200 μέ­τρα. Ας σημειωθεί ότι ο αντιπρόε­δρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος επικαλέσθηκε προσφά­τως τον εθνικά ασύμφορο και νομικά ξεπερασμένο αυτόν ορισμό, γεγονός που εκ των πραγμάτων αποδυνα­μώνει την ελληνική διαπραγμα­τευτική θέση.

Μία δεύτερη «αμέλεια» είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει υποβάλει χάρτες με τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ, παρ’ ότι η Υδρογραφική Υπηρεσία του Γενικού Επι­τελείου Ναυτικού έχει ετοιμάσει τέ­τοιους χάρτες. ‘Εχει υποβάλει μόνο τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αλβανία, οι οποίες αφορούν το Ιόνιο. Είναι αξιοσημείωτο ότι για τις υπό­λοιπες θαλάσσιες περιοχές υπάρ­χουν χάρτες της Ευρωπαϊκής Ένω­σης και χάρτες τρίτων χωρών, οι οποίοι απεικονίζουν τα υποθετικά ό­ρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, χρησιμοποιώντας την αρ­χή της μέσης γραμμής.

Στο έγγραφο διατυπώνεται η γενική εκτίμηση ότι η πάγια ελληνική θέση είναι νομικά ισχυρή. Το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά ότι δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ μόνο οι ακατοίκητοι «βρά­χοι». Σ’ ορισμένες περιπτώσεις έχει υιοθετηθεί και η αρχή της αναλογι­κότητας, η οποία περιορίζει την υ­φαλοκρηπίδα απομονωμένων νησί­δων, όταν η εφαρμογή του κανόνα της μέσης γραμμής προκαλεί μεγά­λη δυσαναλογία στην κατανομή της υφαλοκρηπίδας μεταξύ μιας νησίδας και του παρακείμενου ηπειρω­τικού κράτους.

Ήταν στοιχειώδες η Ελλάδα να εισέλθει σ’ αυτές τις διαπραγματεύ­σεις, διεκδικώντας όσα της εξασφα­λίζει η ευνοϊκότερη ερμηνεία του Δι­καίου της Θάλασσας. Αντ’ αυτού, ει­σήλθε με μειωμένες απαιτήσεις. Για­τί έχει ουσιαστικά αποδεχθεί αιγια­λίτιδα ζώνη πολλαπλού εύρους και όχι 12 μιλίων, όπως της επιτρέπει το διεθνές δίκαιο; Γιατί διαπραγματεύ­εται περιορισμούς στην υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και δεν αφήνει το Διεθνές Δικαστήριο να προσαρμόσει τα όρια, εάν και όπου αυτό κρίνει αναγκαίο;

Ουσιαστικά, έτσι όπως διεξάγε­ται η διαπραγμάτευση, αφορά μόνο ελληνικά δικαιώματα και οδηγεί, σχεδόν αναπόφευκτα, σε απεμπό­ληση ενός μέρους τους. Για να έχει νόημα μια τέτοια διαπραγμάτευση, θα έπρεπε να έχει τεθεί ως προκαταρκτικός όρος η εγκατάλειψη εκ μέρους της Τουρκίας της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σ’ έναν απροσ­διόριστο αριθμό νησίδων, αλλά και ορισμένες εξ αυτών τις χαρακτηρί­ζει ρητά τουρκικές (π.χ. το κατοι­κημένο Αγαθονήσι). Εάν δεν ακυ­ρωθεί η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, είναι ε­θνικά βλαπτική και πρακτικά αδύ­νατη η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

ΤΑ ΚΑΙΡΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ
«Στο πλαίσιο της oριoθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία, δεν είναι σκόπιμο να γίνεται διάκριση μεταξύ της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου, όπως επιδιώκεται από την τουρκική πλευρά …

Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να ενταχθούν στη συνολική διαπραγμάτευση (ή δικαστική επίλυση της διαφοράς) με την Τουρκία.
Ενδεχόμενη δε αποσπασματική εξέταση της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου δεν θα είναι προς όφελος της Χώρας … Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιη η αναγνώριση “μειωμένης επήρειας” στο Καστελόριζο, ενώ θα έχει χαθεί το διαπραγματευτικό χαρτί των χωρικών υδάτων, αλλά και το ενδεχόμενο “συμψηφισμού” με τις διεκδικήσεις μας στο Αιγαίο».

«Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου, το οποίο αποτελείται συνολικά από 13 νησιά, νησίδες και βράχους, δεν είναι απομονωμένο – γεωγραφικά και διοικητικά ανήκει στα Δωδεκάνησα. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται στην οριοθετική γραμμή του ιταλοτουρκικού Πρακτικού του Δεκεμβρίου του 1932, το οποίο συμπληρώνει την ιταλοτουρκική συμφωνία της Άγκυρας της 4ης Ιανουαρίου 1932, οριοθετώντας τα χωρικά ύδατα της Δωδεκανήσου με τις απέναντι ακτές της Aνατoλίας».
«Για λόγους πρακτικούς, είναι ορθότερο να αντιμετωπίζονται ως ενιαίο σύνολο τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας με την Τουρκία από τις εκβολές του Έβρου μέχρι το Καστελόριζο».

«Οσον αφορά τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, όλο το ανατολικό όριο επηρεάζεται από την νήσο Στρογγυλη του συμπλέγματος του Καστελόριζου … Η Ελλάδα και η Κύπρος θα έχουν κοινά όρια υφαλοκρηπίδας μόνον εάν η οριοθετική γραμμή της ελληνοτουρκικής υφαλοκρηπίδας χαραχθεί με βάση τη μέση γραμμή μεταξύ των τουρκικών ακτών και της νήσου Στρογγύλης.»
«Δεδομένης της γενικότητας της διατύπωσης του άρθρου 83 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και λόγω των διακυμάνσεων της νομολογίας και της αvτίληψης των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων ότι κάθε υπόθεση αποτελεί ένα unicum, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με ακρίβεια η επήρεια που θα απoδoθεί στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου σε ενδεχόμενη δικαστική επίλυση της διαφοράς oριoθέτησης με την Τουρκία».

ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ
«Το δικαίωμα στην αιγιαλίτιδα ζώνη υπερισχύει καταρχήν του δικαιώματος σε υφαλοκρηπίδα, έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα περιορισμού της αιγιαλίτιδας ζώνης λόγω αλληλοεπικάλυψης με την υφαλοκρηπίδα γειτονικού κράτους, όπως υποστηρίζει η Τουρκία» (σ.σ. Η Τουρκία, δηλαδή, επιδιώκει να μειώσει την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών, με το επιχείρημα ότι επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα!)

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΘΟΛΟΓΙΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ
«Έχει ενοποιηθεί το εθιμικό με το συμβατικό δίκαιο της oριoθέτησης της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ … Η έννοια των “σχετικών περιστάσεων” (που δικαιολογούν την εφαρμογή της αρχnς της ευθυδικίας) λειτουργεί ως εξαίρεση στην αρχή της ίσης απόστασης (μέσης Γραμμής), που έχει καθιερωθεί πλέον ως κλασική μέθοδος oριoθέτησης».

«’Εχει απoκρυσταλλωθεί η μεθοδολογία oριoθέτησης. Σε πρώτο στάδιο χαράσσεται προσωρινά η γραμμή της ίσης απόστασης και στην συνέχεια εξετάζεται η ύπαρξη τυχόν περιστάσεων που επιβάλλουν τη μετατόπιση της γραμμής, προκειμένου να επιτευχθεί ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Ειδικότερα ως προς τις περιπτώσεις κρατών με αντικείμενες ακτές, το Διεθνές Δικαστήριο έχει αποδεχθεί ήδη από το 1985 στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας ότι η χάραξη της μέσης γραμμής αποτελεί καταρχήν τη δίκαιη λύση. Ωστόσο, στην πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση Θαλάσσιας Οριοθέτησης στην Μαύρη Θάλασσα, το Δικαστήριο προσέθεσε ένα τρίτο στάδιο στη διαδικασία oριoθέτησης, στο πλαίσιο του οποίου απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην έννοια της “αναλογικότητας”, δηλαδή της αναλογίας μεταξύ του μήκoυς των ακτών και της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ που αντιστοιχεί σε κάθε κράτος … Η εν λόγω αναβάθμιση του κριτηρίου της αναλογικότητας δημιουργεί προβλnματισμό, ενώ μειώνει ακόμα περισσότερο τον βαθμό προβλεψιμότnτας».

«Περισσότερο από το 1/3 των εθνικών νομοθεσιών σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ προβλέπουν ότι, εκκρεμούσης της oριoθέτησης, τα εξωτερικά όρια των εν λόγω ζωνών προσδιορίζονται βάσει της αρχής της ίσnς απόστασης».

ΓΙΑ ΤΙΣ «ΑΜΕΛΕΙΕΣ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ
«Η ελληνική υφαλοκρηπίδα στο σύνολό της έχει απεικονισθεί χαρτογραφικά σε θεματικούς χάρτες μελετών της Υδρογραφικής Yπnρεσίας του ΓΕΝ, όπως αυτά καθορίζονται βάσει της αρχής της ίσης απόστασnς … Με εξαίρεση την οριοθετική γραμμή της υφαλοκρηπίδας του Ιονίου βάση της ελληνοιταλικής συμφωνίας του 1977, δεν έχουν κατατεθεί τα όρια της ελληνικής υφαλoκρηπίδας σε διεθνείς οργανισμούς. Το ίδιο ισχύει και για τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων, τα οποία, ωστόσο, αποτυπόνωνται από το 2006 και εφεξής σε επίσημoυς ελληνικούς ναυτικούς χάρτες».
«Σύμφωνα με το άρθρο 16(1) της Σύμβασnς για το Δίκαιο της θάλασσας, τα παράκτια κράτη οφείλουν να απεικονίζουν σε ναυτικoύς χάρτες μεγάλης κλίμακας, αφενός τις ευθείες γραμμές βάσnς και τις ειδικές περιπτώσεις παρέκλισης από την “κανονική γραμμή βάσης” (όπως κλείσιμο των κόλπων) για μέτρηση του εύρους της αιγιαλίτηδας ζώνης και τα όρια που προκύπτουν από αυτές και, αφετέρoυ, τη χάραξn της οριοθετικής γραμμής της αιγιαλίτιδας ζώνης με γειτονικά κράτη. Τα παράκτια κράτη υποχρεούνται να προσδώσουν επαρκή δnμoσιότητα στους εν λόγω χάρτες και να καταθέσουν αντίγραφό τους n πίνακα των σχετικών γεωγραφικών συντεταγμένων στον γενικό γραμματέα των Η.Ε. Η Ελλάδα δεν έχει υιοθετήσει σύστημα ευθειών βάσnς, παρά το γεγονός οτι οι όροι που ισχύουν εθιμικά από το 1951 και ενσωματώθηκαν στη Σύμβασn συvτρέχoυν σε πολλές περιοχές της Χώρας … Aντίστοιχη υπoχρέωσn προβλέπεται στο άρθρο 84 της Σύμβασnς σχετικά με την απεικόvιση εξωτερικού ορίου και τη χάραξη της oριoθετικής γραμμής της υφαλοκρηπίδας … Θα πρέπει να σημειωθεί οτι στο άρθρο 75 της Σύμβασnς πρoβλέπεται αντίστoιχη ρύθμισn για το εξωτερικό όριο και την οριοθέτηση της ΑΟΖ».
«Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν κατατεθεί επίσημα στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, οι γεωγραφικές συντεταγμένες του ανατολικού ορίου στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν γνωστοποιηθεί στη νορβηγική και τηv αμερικανική πλευρά στο πλαίσιο διαμαρτυριών μας για τη διενέργεια θαλασσίων ερευνών στην περιοχή. Έχουν εγχειρισθεί σχετικοί χάρτες και γεωγραφικές συvτεταγμένες στην Αίγυπτο και στη Λιβυή, αντιστοίχως στο πλαίσιο των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνώv».

ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ
«Η ελληνική νομοθεσία εξακολουθεί να αναφέρεται στα κριτήρια της Σύμβασης της Γεvεύης για τηv υφαλοκρηπίδα (1958), δnλαδί το κριτήριο του ισοβαθούς των 200 μέτρων και το κριτήριο της εκμετάλευσης για τον προσδιορισμό του εξωτερικού ορίου της υφαλoκρηπίδας. Αντίθετα, n Σύμβασn, η οποία σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 311(1) “υπερισχύει των Συμβάσεων της Γενεύnς της 29nς Απριλίου του 1958 για το Δίκαιο της Θάλασσας”, προβλέπει ότι νομικός τίτλος,επί της υφαλoκρηπίδας εντός του ορίου των 200 ν. μιλiων είναι το κριτήριο της απόστασnς. Την εθιμική υπόστασn του εν λόγω κανόνα έχει αποδεχθεί n διεθνής νομολογία ήδη από τη δεκαετία του 1980 … Θα ήταν σκόπιμo να εναρμονισθεί n ελληνική νομοθεσία με τις διατάξεις (της Σύμβασnς), υιoθετώντας τον ευμενέστερο για τα ελληνικά συμφέροντα ορισμό mς υφαλοκρηπίδας βάσει του κριτηρίου της απόστασnς. 

Το ίδιο ισχύει και για τηv οριοθέτηση της υφαλoκρnπίδας, εφόσοv n ελληνική νομοθεσία απλώς παραπέμπει στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στην αρχή της ίσnς απόστασnς … Στην απόφασn Οριοθέτησnς μεταξύ των Μπαρμπάντος και του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, το Διεθνές Δικαστήριο απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην εθνική νομοθεσία των διαδίκων κρατών στο πλαίσιo της απoσαφίνισnς των θέσεών τους ως προς τη μέθοδο οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ».
«Κατά τηv πρόσφατη ερευvnτική δραστηριότητα του αμερικανικού ωκεανογραφικού πλοίου R/V NAUTILUS, καταστήσαμε σαφές στην αμερικανική πλευρά οτι δεν δύναται να διενεργήσει έρευνες στα υποθαλάσσια όρη του Αναξίμανδρου χωρίς την άδεια των ελληνικών αρχών, εφόσον n προτεινόμενη περιοχή διεξαγωγής των ερευνών περιελάμβαvε και περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας … Η αμερικανική πλευρά επαναπροσδιόρισε τις περιοχές διεξαγωγής των ερευνών, γεγονός που επιβεβαίωσε n αμερικανική πρεσβεία με ρηματική διακοίνωση».

«Τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βάσει της αρχής της ίσης απόστασης εμφανίζονται σε διεθνείς βάσεις δεδομένων στο Διαδίκτυο, αλλά και σε Χάρτες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος και της Εύρωπαϊκής Ένωσnς, ως υπoθετικά όρια ΑΟΖ, αναγνωρίζοντας πλήρη επήρεια σε όλα τα ελληνικά νησιά … Μάλιστα, σε πρόσφατο χάρτη εργασίας του Δικτύου Natura 2000, πέραν του υφισταμένου ορίου των χωρικών υδάτων και των υπoθετικών ορίων ΑΟΖ, απεικoνίζεται με διακεκομμένη γραμμή και το όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων με 12 ν.μ.».

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top