Και γην και ύδωρ

Και γην και ύδωρ

Όταν ο Ξέρξης ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Ελλάδα με το πολυάριθμο περσικό του στράτευμα, έστειλε πρώτα πρέσβεις στην Αθήνα και τη Σπάρτη και ζήτησε να του προσφέρουν «γην και ύδωρ».

Και οι μεν Αθηναίοι τούς εξεδίωξαν κακήν κακώς, οι δε Σπαρτιάτες τούς έριξαν σ’ ένα πηγάδι… όπου θα μπορούσαν να έχουν και τα δύο.
Ακολούθησε η περσική εισβολή και η μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. όπου «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν».

Οι Τούρκοι, βεβαίως, δεν έστειλαν πρέσβεις τον Ιούλιο του 1974, προτού εισβάλουν στην Κύπρο, αλλά έκτοτε προθύμως η πολιτική μας ηγεσία (sic) προσφέρει συνεχώς στον Αττίλα και «γην και ύδωρ».

Αρχής γενομένης με τις επαίσχυντες και αντεθνικές «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (συμφωνίες κορυφής όπως αποκαλούνται) αποενοχοποιήθηκε η Τουρκία, το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής έγινε «διακοινοτική διαφορά» και μετατράπηκε σε θέμα κτηματολογίου και χωρομετρίας με την υποβολή παλαιότερα, από δικής μας πλευράς, χάρτου για το εδαφικό με ποσοστά εδάφους κ.τ.λ.!!

Τοποθετήσαμε σε τελευταία ανάλυση τη θηλιά του σχοινιού γύρω από το λαιμό μας και δώσαμε την άλλη άκρη στους Τούρκους -όπως έγραψα κατ’ επανάληψη- που δημιουργούν και εδραιώνουν έκτοτε συνεχώς τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής.

Και συνεχίζοντας ασταμάτητα να προσφέρουμε «γην και ύδωρ» υποβάλλουμε τις «γενναιόδωρες προσφορές» και το «τρίπτυχο προτάσεων» που καταπατούν κάθε αρχή δικαίου. Εξουδετερώνουν την ελληνική πλειοψηφία -που υπήρξε πάγια πολιτική των Άγγλων αποικιοκρατών που χρησιμοποιούσαν την τ/κ γι’ αυτόν το σκοπό- και νομιμοποιούμε τον εποικισμό που αποτελεί έγκλημα πολέμου. Οι Ευρωπαίοι εισηγητές Κουκό και Λάακσο στη σχετική έκθεσή τους για τον τουρκικό εποικισμό της Κύπρου τον χαρακτήρισαν σαν μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια μιας μελλοντικής λύσης.

Οι συζητήσεις για «το περιουσιακό» και τις λεγόμενες «αποζημιώσεις» -το άδικο ανεδαφικό και ανεφάρμοστο των οποίων ανέλυσαν λεπτομερώς οικονομικοί παράγοντες- αποτελούν συνέχιση της προσφοράς «γην και ύδωρ» στον Αττίλα και εν τελευταία αναλύσει ισχύει το κυπριακό γνωμικό «με τη μύλλα μας τηανίζουμεν το βλαντζίν μας». Κατά τα άλλα, «Πωλείται Πατρίς».

Αλλά μήπως, αρχής γενομένης με τις επάρατες συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, δεν παραχωρήσαμε «γην και ύδωρ» στους Τ/κυπρίους, δυσανάλογα αριθμητικά υπερπρονόμια, δικαίωμα αρνησικυρίας, κ.τ.λ., και «επεμβατικά δικαιώματα» στην Τουρκία ως επίσης «γην και ύδωρ» στους Άγγλους με την παραχώρηση κυπριακού εδάφους ως «κυριάρχων βάσεων»;

Η πολυδιαφημισμένη, λοιπόν, «δικοινοτική, διζωνική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα» δεν οδηγεί σε δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση και επανένωση και δεν αποτελεί «ιστορικό συμβιβασμό» όπως συνηθίζουν να λέγουν οι κήρυκές της και ούτε καν «ανάχωμα στη διχοτόμηση» όπως ελέχθη τελευταίως, αλλά εμβάθυνση της διχοτόμησης, μονιμοποίηση και νομιμοποίηση των τετελεσμένων με επικυριαρχία της Τουρκίας και εξανδραποδισμό του Κυπριακού Ελληνισμού. Μετατροπή της Κύπρου σε KIBRISTAN.

Ο ηγέτης των μαύρων της Ν. Αφρικής Νέλσον Μαντέλα παρέμεινε 27 χρόνια στη φυλακή, αλλά δεν αποδέχθηκε τον εδαφικό και φυλετικό διαχωρισμό της χώρας του μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των μαύρων κατοίκων και της μειοψηφίας των λευκών, οδήγησε τη χώρα του σε πλήρη ανεξαρτησία και κατέστη μια παγκόσμια φυσιογνωμία που τιμάται διεθνώς. Ούτε και ο κομμουνιστής ηγέτης του Βιετνάμ Χο Τσι Μινχ πραγματοποίησε «ιστορικό συμβιβασμό» με τους Γάλλους αποικιοκράτες και τους Αμερικανούς που υποστήριζαν το σαθρό καθεστώς της Σαϊνγκόν, αλλά αγωνίστηκε και υπερίσχυσε και των δύο, απάλλαξε τη χώρα του και από τους δύο και πέτυχε την ενοποίηση.

Οι δικοί μας πολιτικοί (sic) μόνον με το Γοργία (αδελφό του Ονήσιλου) που συμμάχησε με τους Πέρσες και τους πρόσφερε «γην και ύδωρ» μπορούν να συγκριθούν, όταν μάλιστα, ενώ από τη μία διακηρύττουν ότι δήθεν επιδιώκουν «λύση αρχών», από την άλλη, όμως, λέγουν ότι θέλουν «λύση υπό τις περιστάσεις», που είναι ταυτόσημη με την πάγια τουρκική θέση «λύση με βάση της σημερινές πραγματικότητες»!

ΑΝΔΡΕΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πρώην συνδικαλιστή

Πηγή